معنی آرو - جستجوی لغت در جدول جو

آرو

لغت نامه دهخدا

آرون

(پسرانه)

صفت نیک و خصلت پسندیده

فرهنگ نامهای ایرانی

آروا

(دخترانه)

نام فرشته ای در آیین زرتشت

فرهنگ نامهای ایرانی

آروغ

باد صدا داری که از راه گلو بیرون آید، باد گلو، آجل، رغ، روغ، وارغ، وروغ، رچک، رجغک برای مثال همیشه لب مرد بسیار خوار / در آروغ بد باشد از ناگوار (نظامی۵ - ۱۰۹۹)

فرهنگ فارسی عمید

آروق

این کلمه را اوحدی به معنی آروغ آورده و با عیّوق قافیه کرده است و این تسامحی است شایستۀ بی قیدی و وارستگی این مرد:
با چنین خوردن و چنین آروق
کی بری رخت خویش بر عیّوق ؟
اوحدی

لغت نامه دهخدا

آروق

نام محلی در 2700گزی دوراهۀ بناب، میان قلعه جق و حسین آباد

لغت نامه دهخدا

آرون

صفت نیک، خصلت حمیده، خوی خوش:
به آرون او نیست در بوم و رست
جهان را به آرون و آذین بست (کذا)،
عنصری

لغت نامه دهخدا

آروغ

باد معده که از گلو برآید گاه امتلاء، بی اراده و غالباً با آوازی که بوقت فقاع خوردن و چیزهای باد و دم دار مردم را افتد و آن تنفس معده باشد از راه گلو، زراغن، گوارش، باد گلو، آجل، رجک، جشاء، آرغ، زروغ، روغ، وروغ:
گر در حکایت آید بانگ شتر کند
وآروغها زند چو خورد ترب و گندنا،
لبیبی،
زامتلا هضم نیابد بدوصد کوزه فقاع
گر کسی نان خورد و بر درش آروغ زند،
انوری،
همیشه لب مرد بسیارخوار
در آروغ بد باشد از ناگوار،
نظامی،
گیرد چوصبح آروغ از قرص آفتاب
آن را که تو بخوان کرم میهمان کنی،
کمال اسماعیل،
ز امتلا چو قناعت همی زند آروغ
ز خوان جود وی از بس که خورده معده آز،
کمال اسماعیل،
این پیر گشته را که نبد آب در جگر
آروغ امتلا زند اکنون ز خوان شکر،
کمال اسماعیل،
- آروغ دادن، آروغ زدن، آروغ افتادن کسی را، آروغ کردن، تجشﱡؤ، و بمسامحه اوحدی آروق گفته و با عیوق قافیه کرده است، رجوع به حاشیۀ کلمه آرغ شود

باد معده که از گلو برآید گاه ِ امتلاء، بی اراده و غالباً با آوازی که بوقت فقاع خوردن و چیزهای باد و دم دار مردم را افتد و آن تنفس معده باشد از راه گلو، زراغن، گوارش، باد گلو، آجل، رجک، جشاء، آرغ، زروغ، روغ، وروغ:
گر در حکایت آید بانگ شتر کند
وآروغها زند چو خورد ترب و گندنا،
لبیبی،
زامتلا هضم نیابد بدوصد کوزه فقاع
گر کسی نان خورد و بر درش آروغ زند،
انوری،
همیشه لب مرد بسیارخوار
در آروغ بد باشد از ناگوار،
نظامی،
گیرد چوصبح آروغ از قرص آفتاب
آن را که تو بخوان کرم میهمان کنی،
کمال اسماعیل،
ز امتلا چو قناعت همی زند آروغ
ز خوان جود وی از بس که خورده معده آز،
کمال اسماعیل،
این پیر گشته را که نبد آب در جگر
آروغ امتلا زند اکنون ز خوان شکر،
کمال اسماعیل،
- آروغ دادن، آروغ زدن، آروغ افتادن کسی را، آروغ کردن، تَجَشﱡؤ، و بمسامحه اوحدی آروق گفته و با عیوق قافیه کرده است، رجوع به حاشیۀ کلمه آرغ شود

لغت نامه دهخدا

آرون

صفت نیک، خصلت حمیده

فرهنگ لغت هوشیار

آروق

ترکی کمباد آروغ در بیت ذیل از اوحدی با عیوق قافیه ظمده و شاید تسامح شاعراست: با چنین خوردن و چنین آروق که بری رخت خویش بر عیوق

فرهنگ لغت هوشیار

آروغ

باد معده که از گلو بیرون آید

فرهنگ لغت هوشیار

آروغ

((رُ))

آروق، گازی که در لوله های گوارشی ایجاد شود. اگر این گاز در معده باشد ممکن است با صدای مخصوصی از دهان خارج شود و اگر در روده باشد از مخرج خارج می گردد، باد گلو

فرهنگ فارسی معین