معنی آبیدر - جستجوی لغت در جدول جو

آبیدر

کسی که مامور تقسیم کردن آب برای باغ ها، مزارع و خانه ها است، میرآب

(آبْ)

آنکه کشت را آب دهد. اویار. آب بخش. میرآب. قلاد. ساقی:
تا کشت تخم مهر تو، یکدم جدا نشد
از چشمه سار خون جگرآبیار چشم.
کمال اصفهانی

لغت نامه دهخدا

آبیار

(آبْ)

نام محلی کنار راه سمنان و دامغان میان سمنان و تلیستان در 230 هزارگزی طهران

لغت نامه دهخدا

بیدر

(بَ دَ)

خرمن. (منتهی الارب) (دهار). انباشتۀ گندم. (از لسان العرب). چاش.
- امثال:
الحفنه تدل علی البیدر. (یادداشت مؤلف). از قبیل مشت نمونه خروار.
، خرمنگاه. (منتهی الارب) (مهذب الاسماء). محلی که گندم را در آن بکوبند. (از اقرب الموارد). جایی که طعام رادر آن بکوبند. (از لسان العرب) ، کوخ. کوخه. ج، بیادر. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

آبید

شراره و سرشک آتش را گویند، در مؤیدالفضلاء بجای حرف آخر رای قرشت و در جای دیگر زای فارسی نوشته اندو بجای حرف ثالث (ب) یاء حطی، (برهان)، و در برهان، ابیز بهمزۀ مفتوحه بر وزن تمیز و آییژ نیز به همین معنی ضبط شده است، و در بعض فرهنگهاسرشک، آب چشم، اشک و دمع نیز نوشته اند، و ظاهراً معنی اخیر اشتباه وخلطی است ناشی از کلمه سرشک آتش معنی اولی آبید

لغت نامه دهخدا

آبیار

کسی که ماء مور تقسیم کردن آب جهت باغها و مزارع و خانه هاست آنکه کشت را آب دهد میر آب

فرهنگ لغت هوشیار