- mite
معتدل، خفیف، ملایم
معنی mite - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
مشروعیت
صمیمیت
تطابق، مطابقت
فاجعه، مصیبت
یکسانی، یکنواختی
عدم تطابق، عدم انطباق
شدّت، اندام، انتهایی
گمنامی، ناشناس بودن
محدود، به طور محدود
تقلید کردن، تقلید کنید
تقلیدی
بی حد، بی حدّ و حصر، بی پایانی
به طور نوسانی، به صورت متناوب، به طور متناوب
ارجاع دادن، استناد کردن
محدود کردن
گاز گرفتن
مقدمه مفهومی درباره واژه
پایگاه در فناوری اطلاعات به مکان استقرار منابع سخت افزاری یا نرم افزاری اشاره دارد. این مفهوم می تواند هم به مکان فیزیکی (مانند مرکز داده) و هم به مکان مجازی (مانند وب سایت) اطلاق شود و نقش کلیدی در معماری سیستم های توزیع شده دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در توسعه وب به عنوان آدرس یک وب سایت، در شبکه به عنوان مکان استقرار تجهیزات، در ابر محاسباتی به عنوان منطقه استقرار منابع و در سیستم های سازمانی به عنوان محل استقرار سرورها استفاده می شود. همچنین در مدیریت پروژه به محل اجرای پروژه اشاره دارد.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
وب سایت های تجارت الکترونیک، مراکز داده سازمانی، سایت های استقرار سرورهای ابری، سایت های نصب تجهیزات شبکه در یک سازمان بزرگ و سایت های توسعه نرم افزار از نمونه های کاربردی این مفهوم هستند.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم های توزیع شده، سایت ها به عنوان نقاط استقرار اجزا عمل می کنند. در شبکه های گسترده، سایت ها نقاط اتصال را تشکیل می دهند. در استقرار نرم افزار، سایت به محیط اجرایی اشاره دارد. در سیستم های تحمل خطا، سایت های تکراری برای افزونگی استفاده می شوند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم سایت از اولین روزهای شبکه های کامپیوتری در دهه 1960 وجود داشت. در دهه 1990 با ظهور وب، معنای وب سایت رواج یافت. امروزه در محاسبات ابری، مفهوم منطقه (region) توسعه یافته تر از سایت است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
پایگاه با سرور که یک دستگاه خاص است متفاوت است. با دامنه که نام یک وب سایت است فرق دارد. با مرکز داده که مجموعه ای از سرورهاست نیز تفاوت دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در توسعه وب با تعریف DNS، در شبکه با پیکربندی تجهیزات، در ابر با انتخاب region، در سیستم های توزیع شده با تنظیم نقاط استقرار. در مدیریت پیکربندی با ابزارهایی مانند Ansible.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج در تفاوت بین سایت فیزیکی و مجازی. چالش اصلی در مدیریت سایت های توزیع شده جغرافیایی. مشکل دیگر در هماهنگی بین نسخه های مختلف در سایت های مختلف است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
پایگاه یکی از مفاهیم پایه در معماری سیستم های توزیع شده است. در مستندات فنی باید نوع و موقعیت سایت مشخص شود. در آموزش شبکه و توسعه وب، درک تفاوت انواع سایت ها ضروری است.
پایگاه در فناوری اطلاعات به مکان استقرار منابع سخت افزاری یا نرم افزاری اشاره دارد. این مفهوم می تواند هم به مکان فیزیکی (مانند مرکز داده) و هم به مکان مجازی (مانند وب سایت) اطلاق شود و نقش کلیدی در معماری سیستم های توزیع شده دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در توسعه وب به عنوان آدرس یک وب سایت، در شبکه به عنوان مکان استقرار تجهیزات، در ابر محاسباتی به عنوان منطقه استقرار منابع و در سیستم های سازمانی به عنوان محل استقرار سرورها استفاده می شود. همچنین در مدیریت پروژه به محل اجرای پروژه اشاره دارد.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
وب سایت های تجارت الکترونیک، مراکز داده سازمانی، سایت های استقرار سرورهای ابری، سایت های نصب تجهیزات شبکه در یک سازمان بزرگ و سایت های توسعه نرم افزار از نمونه های کاربردی این مفهوم هستند.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم های توزیع شده، سایت ها به عنوان نقاط استقرار اجزا عمل می کنند. در شبکه های گسترده، سایت ها نقاط اتصال را تشکیل می دهند. در استقرار نرم افزار، سایت به محیط اجرایی اشاره دارد. در سیستم های تحمل خطا، سایت های تکراری برای افزونگی استفاده می شوند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم سایت از اولین روزهای شبکه های کامپیوتری در دهه 1960 وجود داشت. در دهه 1990 با ظهور وب، معنای وب سایت رواج یافت. امروزه در محاسبات ابری، مفهوم منطقه (region) توسعه یافته تر از سایت است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
پایگاه با سرور که یک دستگاه خاص است متفاوت است. با دامنه که نام یک وب سایت است فرق دارد. با مرکز داده که مجموعه ای از سرورهاست نیز تفاوت دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در توسعه وب با تعریف DNS، در شبکه با پیکربندی تجهیزات، در ابر با انتخاب region، در سیستم های توزیع شده با تنظیم نقاط استقرار. در مدیریت پیکربندی با ابزارهایی مانند Ansible.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج در تفاوت بین سایت فیزیکی و مجازی. چالش اصلی در مدیریت سایت های توزیع شده جغرافیایی. مشکل دیگر در هماهنگی بین نسخه های مختلف در سایت های مختلف است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
پایگاه یکی از مفاهیم پایه در معماری سیستم های توزیع شده است. در مستندات فنی باید نوع و موقعیت سایت مشخص شود. در آموزش شبکه و توسعه وب، درک تفاوت انواع سایت ها ضروری است.
ملایمت، نرمی
متعلّق بودن، به یکدیگر مربوط می شوند
تقلید کردن، تقلید کنید
بی پایانی، بدون محدودیت، بی حد، بی کران
به طور متناوب، به صورت متناوب، به طور نوسانی
مهله، مهلت
ترسیم کردن، محدود کردن، طرح ریزی کردن، مرز گذاشتن
بی پایانی، نامحدود، بی حد
فرستنده
انزوا، گوشه نشین
مقدمه مفهومی درباره واژه
جداساز (Delimiter) به کاراکترها یا دنباله ای از کاراکترها اشاره دارد که مرز بین بخش های مستقل داده را مشخص می کنند. این مفهوم در پردازش متن، تجزیه فایل ها و طراحی پروتکل های ارتباطی نقش اساسی دارد. انتخاب جداسازهای مناسب بر قابلیت اطمینان و کارایی سیستم های پردازش داده تأثیر مستقیم می گذارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در پردازش متن: جداکننده فیلدها در CSV (معمولاً کاما). در برنامه نویسی: جداکننده توکن ها در تجزیه کد منبع. در شبکه: جداکننده هدر و بدنه در پروتکل هایی مانند HTTP. در بانک های اطلاعاتی: جداکننده عبارات SQL. در سیستم عامل: جداکننده مسیرها در آدرس فایل (مثل / یا \).
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
کاما در فایل های CSV. نقطه-ویرگول در جدا کردن عبارات SQL. خط جدید در جدا کردن رکوردهای لاگ. دنباله CRLF در پروتکل HTTP. کاراکتر / در فایل های پیکربندی. براکت ها در جدا کردن عناصر JSON.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در طراحی فرمت های فایل، انتخاب جداساز بر قابلیت خواندن و کارایی تأثیر می گذارد. در معماری میکروسرویس ها، جداسازها در پیام های بین سرویس ها استفاده می شوند. در سیستم های جریان داده، جداسازها مرز بین رویدادها را مشخص می کنند. در پردازش زبان های طبیعی، جداسازها کلمات و جملات را تفکیک می کنند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم جداساز از اولین زبان های برنامه نویسی مانند Fortran (دهه 1950) وجود داشت. در دهه 1970 با ظهور زبان های اسکریپتی اهمیت بیشتری یافت. امروزه در پروتکل های مدرن مانند gRPC از جداسازهای باینری کارآمد استفاده می شود.
تفکیک آن از واژگان مشابه
جداساز با Separator (که معمولاً بین آیتم های هم سطح استفاده می شود) و Terminator (که پایان یک بخش را مشخص می کند) تفاوت دارد. همچنین با Escape Character که برای خنثی کردن معنای جداسازها استفاده می شود متفاوت است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با متد split(). در Java با StringTokenizer. در C با strtok(). در正则表达式 با کلاس کاراکترها. در پروتکل های شبکه با تعریف هدرهای ثابت.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت: جداسازها همیشه تک کاراکتری هستند (در حالی که می توانند دنباله ای از کاراکترها باشند). چالش اصلی: انتخاب جداسازهایی که در خود داده ظاهر نمی شوند تا ابهام ایجاد نکنند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
درک صحیح از مفهوم جداسازها و انتخاب مناسب آن ها برای پردازش کارآمد داده ضروری است. در آموزش پردازش متن و طراحی پروتکل ها، کاربرد جداسازها باید با مثال های عملی نشان داده شود.
جداساز (Delimiter) به کاراکترها یا دنباله ای از کاراکترها اشاره دارد که مرز بین بخش های مستقل داده را مشخص می کنند. این مفهوم در پردازش متن، تجزیه فایل ها و طراحی پروتکل های ارتباطی نقش اساسی دارد. انتخاب جداسازهای مناسب بر قابلیت اطمینان و کارایی سیستم های پردازش داده تأثیر مستقیم می گذارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در پردازش متن: جداکننده فیلدها در CSV (معمولاً کاما). در برنامه نویسی: جداکننده توکن ها در تجزیه کد منبع. در شبکه: جداکننده هدر و بدنه در پروتکل هایی مانند HTTP. در بانک های اطلاعاتی: جداکننده عبارات SQL. در سیستم عامل: جداکننده مسیرها در آدرس فایل (مثل / یا \).
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
کاما در فایل های CSV. نقطه-ویرگول در جدا کردن عبارات SQL. خط جدید در جدا کردن رکوردهای لاگ. دنباله CRLF در پروتکل HTTP. کاراکتر / در فایل های پیکربندی. براکت ها در جدا کردن عناصر JSON.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در طراحی فرمت های فایل، انتخاب جداساز بر قابلیت خواندن و کارایی تأثیر می گذارد. در معماری میکروسرویس ها، جداسازها در پیام های بین سرویس ها استفاده می شوند. در سیستم های جریان داده، جداسازها مرز بین رویدادها را مشخص می کنند. در پردازش زبان های طبیعی، جداسازها کلمات و جملات را تفکیک می کنند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم جداساز از اولین زبان های برنامه نویسی مانند Fortran (دهه 1950) وجود داشت. در دهه 1970 با ظهور زبان های اسکریپتی اهمیت بیشتری یافت. امروزه در پروتکل های مدرن مانند gRPC از جداسازهای باینری کارآمد استفاده می شود.
تفکیک آن از واژگان مشابه
جداساز با Separator (که معمولاً بین آیتم های هم سطح استفاده می شود) و Terminator (که پایان یک بخش را مشخص می کند) تفاوت دارد. همچنین با Escape Character که برای خنثی کردن معنای جداسازها استفاده می شود متفاوت است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با متد split(). در Java با StringTokenizer. در C با strtok(). در正则表达式 با کلاس کاراکترها. در پروتکل های شبکه با تعریف هدرهای ثابت.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت: جداسازها همیشه تک کاراکتری هستند (در حالی که می توانند دنباله ای از کاراکترها باشند). چالش اصلی: انتخاب جداسازهایی که در خود داده ظاهر نمی شوند تا ابهام ایجاد نکنند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
درک صحیح از مفهوم جداسازها و انتخاب مناسب آن ها برای پردازش کارآمد داده ضروری است. در آموزش پردازش متن و طراحی پروتکل ها، کاربرد جداسازها باید با مثال های عملی نشان داده شود.