- Terminate
تمام کردن، خاتمه دادن
معنی Terminate - جستجوی لغت در جدول جو
- Terminate
مقدمه مفهومی درباره واژه
پایان دادن (Terminate) در محاسبات به عمل خاتمه عمدی یک فرآیند، برنامه یا اتصال شبکه اشاره دارد. این عمل می تواند به دلایل مختلفی مانند تکمیل کار، بروز خطا، یا درخواست کاربر انجام شود. پایان دادن صحیح به فرآیندها برای حفظ پایداری سیستم و جلوگیری از مشکلاتی مانند نشت حافظه یا قفل شدن منابع اهمیت ویژه ای دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در مدیریت فرآیندهای سیستم عامل. در کنترل اجرای برنامه ها. در قطع اتصالات شبکه. در مدیریت sessionها. در عیب یابی سیستم.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
خاتمه یک برنامه قفل شده در Task Manager. قطع اتصال پایگاه داده. پایان session کاربر در وب سایت. توقف سرویس های سیستم. خاتمه اسکریپت های در حال اجرا.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در طراحی سیستم های مدیریت فرآیند. در پیاده سازی مکانیسم های خاتمه ایمن. در مدیریت منابع سیستم. در طراحی پروتکل های شبکه. در سیستم های توزیع شده.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
از اولین سیستم عامل های چندوظیفه ای در دهه 1960. در دهه 1980 با استانداردهای POSIX رسمیت یافت. امروزه در تمام سیستم عامل های مدرن وجود دارد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
با ’’pause’’ که به توقف موقت اشاره دارد تفاوت دارد. همچنین با ’’kill’’ که روشی خشن برای خاتمه است متمایز است. پایان دادن می تواند شامل تمهیدات خاتمه ایمن باشد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با تابع terminate() در ماژول multiprocessing. در Java با متد destroy(). در C با سیگنال SIGTERM. در PowerShell با دستور Stop-Process. در سیستم عامل ها با فراخوانی های سیستمی مانند kill.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
اشتباه گرفتن با مفاهیم مشابه مانند suspend. عدم توجه به تمهیدات خاتمه ایمن. تصور نادرست از بی تفاوت بودن روش خاتمه.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
پایان دادن صحیح به فرآیندها برای پایداری سیستم حیاتی است. روش های مختلف خاتمه تأثیرات متفاوتی بر سیستم دارند. درک تفاوت بین انواع خاتمه به طراحی سیستم های مطمئن کمک می کند.
پایان دادن (Terminate) در محاسبات به عمل خاتمه عمدی یک فرآیند، برنامه یا اتصال شبکه اشاره دارد. این عمل می تواند به دلایل مختلفی مانند تکمیل کار، بروز خطا، یا درخواست کاربر انجام شود. پایان دادن صحیح به فرآیندها برای حفظ پایداری سیستم و جلوگیری از مشکلاتی مانند نشت حافظه یا قفل شدن منابع اهمیت ویژه ای دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در مدیریت فرآیندهای سیستم عامل. در کنترل اجرای برنامه ها. در قطع اتصالات شبکه. در مدیریت sessionها. در عیب یابی سیستم.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
خاتمه یک برنامه قفل شده در Task Manager. قطع اتصال پایگاه داده. پایان session کاربر در وب سایت. توقف سرویس های سیستم. خاتمه اسکریپت های در حال اجرا.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در طراحی سیستم های مدیریت فرآیند. در پیاده سازی مکانیسم های خاتمه ایمن. در مدیریت منابع سیستم. در طراحی پروتکل های شبکه. در سیستم های توزیع شده.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
از اولین سیستم عامل های چندوظیفه ای در دهه 1960. در دهه 1980 با استانداردهای POSIX رسمیت یافت. امروزه در تمام سیستم عامل های مدرن وجود دارد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
با ’’pause’’ که به توقف موقت اشاره دارد تفاوت دارد. همچنین با ’’kill’’ که روشی خشن برای خاتمه است متمایز است. پایان دادن می تواند شامل تمهیدات خاتمه ایمن باشد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با تابع terminate() در ماژول multiprocessing. در Java با متد destroy(). در C با سیگنال SIGTERM. در PowerShell با دستور Stop-Process. در سیستم عامل ها با فراخوانی های سیستمی مانند kill.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
اشتباه گرفتن با مفاهیم مشابه مانند suspend. عدم توجه به تمهیدات خاتمه ایمن. تصور نادرست از بی تفاوت بودن روش خاتمه.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
پایان دادن صحیح به فرآیندها برای پایداری سیستم حیاتی است. روش های مختلف خاتمه تأثیرات متفاوتی بر سیستم دارند. درک تفاوت بین انواع خاتمه به طراحی سیستم های مطمئن کمک می کند.
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
پایان دهنده
ده دقیقه ای، ده دقیقه
تمام کردن
نهایی، ترمینال
پایان دهنده، ترمیناتور
جوانه زنی
مقدمه مفهومی درباره واژه
پایان بخش (Terminator) در علوم کامپیوتر به کاراکتر، مقدار یا نشانه ای اطلاق می شود که پایان یک ساختار داده یا دنباله دستورات را مشخص می کند. این مفهوم در بسیاری از زمینه های برنامه نویسی و ساختار داده ها کاربرد دارد و به سیستم کمک می کند تا محدوده و انتهای داده ها را تشخیص دهد. استفاده صحیح از پایان بخش ها برای پردازش صحیح داده ها و جلوگیری از خطاهای حافظه ضروری است.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در رشته های کاراکتری. در لیست های پیوندی. در پروتکل های ارتباطی. در فایل های داده. در دستورات سیستم عامل.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
کاراکتر null در رشته های C. توالی CRLF در پروتکل های شبکه. EOF در فایل ها. نشانگر null در لیست های پیوندی. توالی پایان دستور در اسکریپت ها.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در تعیین مرز داده ها. در جلوگیری از سرریز بافر. در طراحی پروتکل های ارتباطی. در مدیریت حافظه. در پردازش ورودی ها.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
از اولین زبان های برنامه نویسی در دهه 1950. در دهه 1970 با توسعه سیستم فایل ها اهمیت یافت. امروزه در اکثر ساختارهای داده و پروتکل ها استفاده می شود.
تفکیک آن از واژگان مشابه
با ’’separator’’ که جداکننده است تفاوت دارد. همچنین با ’’delimiter’’ که مرزها را مشخص می کند متمایز است. پایان بخش فقط پایان ساختار را نشان می دهد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در C با کاراکتر null. در Python با مقدار None در برخی ساختارها. در پروتکل ها با توالی های خاص. در سیستم عامل با سیگنال های پایان. در فایل ها با نشانگر EOF.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
اشتباه گرفتن با جداکننده ها. عدم استفاده از پایان بخش مناسب. تصور نادرست از اختیاری بودن پایان بخش ها.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
استفاده صحیح از پایان بخش ها برای پردازش ایمن داده ها ضروری است. انتخاب نوع مناسب پایان بخش به زمینه کاربرد بستگی دارد. مستندسازی پایان بخش ها از بروز خطا جلوگیری می کند.
پایان بخش (Terminator) در علوم کامپیوتر به کاراکتر، مقدار یا نشانه ای اطلاق می شود که پایان یک ساختار داده یا دنباله دستورات را مشخص می کند. این مفهوم در بسیاری از زمینه های برنامه نویسی و ساختار داده ها کاربرد دارد و به سیستم کمک می کند تا محدوده و انتهای داده ها را تشخیص دهد. استفاده صحیح از پایان بخش ها برای پردازش صحیح داده ها و جلوگیری از خطاهای حافظه ضروری است.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در رشته های کاراکتری. در لیست های پیوندی. در پروتکل های ارتباطی. در فایل های داده. در دستورات سیستم عامل.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
کاراکتر null در رشته های C. توالی CRLF در پروتکل های شبکه. EOF در فایل ها. نشانگر null در لیست های پیوندی. توالی پایان دستور در اسکریپت ها.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در تعیین مرز داده ها. در جلوگیری از سرریز بافر. در طراحی پروتکل های ارتباطی. در مدیریت حافظه. در پردازش ورودی ها.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
از اولین زبان های برنامه نویسی در دهه 1950. در دهه 1970 با توسعه سیستم فایل ها اهمیت یافت. امروزه در اکثر ساختارهای داده و پروتکل ها استفاده می شود.
تفکیک آن از واژگان مشابه
با ’’separator’’ که جداکننده است تفاوت دارد. همچنین با ’’delimiter’’ که مرزها را مشخص می کند متمایز است. پایان بخش فقط پایان ساختار را نشان می دهد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در C با کاراکتر null. در Python با مقدار None در برخی ساختارها. در پروتکل ها با توالی های خاص. در سیستم عامل با سیگنال های پایان. در فایل ها با نشانگر EOF.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
اشتباه گرفتن با جداکننده ها. عدم استفاده از پایان بخش مناسب. تصور نادرست از اختیاری بودن پایان بخش ها.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
استفاده صحیح از پایان بخش ها برای پردازش ایمن داده ها ضروری است. انتخاب نوع مناسب پایان بخش به زمینه کاربرد بستگی دارد. مستندسازی پایان بخش ها از بروز خطا جلوگیری می کند.
نهایی، ترمینال
مقدمه مفهومی درباره واژه
پایانه (Terminal) یا رابط خط فرمان، محیطی است که کاربران را قادر می سازد با وارد کردن دستورات متنی با سیستم عامل تعامل داشته باشند. این مفهوم از ترمینال های فیزیکی قدیمی که به کامپیوترهای بزرگ متصل می شدند نشأت گرفته و امروزه به صورت نرم افزاری در تمام سیستم عامل های مدرن وجود دارد. پایانه ها قدرت و انعطاف پذیری بالایی در مدیریت سیستم ارائه می دهند و برای بسیاری از وظایف اداری و فنی ترجیح داده می شوند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در مدیریت سیستم عامل. در اجرای اسکریپت ها. در عیب یابی سیستم. در توسعه نرم افزار. در کار با سرورها.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
ترمینال لینوکس (bash, zsh). Command Prompt ویندوز. PowerShell. ترمینال مک اواس. ترمینال های SSH برای اتصال به سرور.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در اتوماسیون وظایف سیستم. در مدیریت سرورهای بدون رابط گرافیکی. در توسعه ابزارهای خط فرمان. در عیب یابی سیستم های تولید. در اجرای دسته ای دستورات.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
در دهه 1960 با ترمینال های فیزیکی آغاز شد. در دهه 1980 با ترمینال های نرم افزاری تکامل یافت. امروزه در قالب برنامه های پیشرفته مانند PowerShell و bash توسعه یافته است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
با ’’console’’ که به ترمینال فیزیکی اشاره دارد تفاوت دارد. همچنین با ’’shell’’ که مفسر دستورات است متمایز است. ترمینال به محیط کلی تعامل اشاره دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با ماژول های subprocess. در Node.js با کتابخانه child_process. در سیستم عامل ها با برنامه هایی مانند gnome-terminal. در IDEها با پلاگین های ترمینال. در مرورگرها با Web Terminalها.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
اشتباه گرفتن با رابط گرافیکی. عدم درک قدرت ترمینال برای کارهای پیشرفته. تصور نادرست از منسوخ شدن ترمینال ها.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
تسلط بر کار با ترمینال برای متخصصان IT ضروری است. ترمینال ها ابزارهای قدرتمندی برای مدیریت سیستم ارائه می دهند. یادگیری دستورات ترمینال بهره وری را به شدت افزایش می دهد.
پایانه (Terminal) یا رابط خط فرمان، محیطی است که کاربران را قادر می سازد با وارد کردن دستورات متنی با سیستم عامل تعامل داشته باشند. این مفهوم از ترمینال های فیزیکی قدیمی که به کامپیوترهای بزرگ متصل می شدند نشأت گرفته و امروزه به صورت نرم افزاری در تمام سیستم عامل های مدرن وجود دارد. پایانه ها قدرت و انعطاف پذیری بالایی در مدیریت سیستم ارائه می دهند و برای بسیاری از وظایف اداری و فنی ترجیح داده می شوند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در مدیریت سیستم عامل. در اجرای اسکریپت ها. در عیب یابی سیستم. در توسعه نرم افزار. در کار با سرورها.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
ترمینال لینوکس (bash, zsh). Command Prompt ویندوز. PowerShell. ترمینال مک اواس. ترمینال های SSH برای اتصال به سرور.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در اتوماسیون وظایف سیستم. در مدیریت سرورهای بدون رابط گرافیکی. در توسعه ابزارهای خط فرمان. در عیب یابی سیستم های تولید. در اجرای دسته ای دستورات.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
در دهه 1960 با ترمینال های فیزیکی آغاز شد. در دهه 1980 با ترمینال های نرم افزاری تکامل یافت. امروزه در قالب برنامه های پیشرفته مانند PowerShell و bash توسعه یافته است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
با ’’console’’ که به ترمینال فیزیکی اشاره دارد تفاوت دارد. همچنین با ’’shell’’ که مفسر دستورات است متمایز است. ترمینال به محیط کلی تعامل اشاره دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با ماژول های subprocess. در Node.js با کتابخانه child_process. در سیستم عامل ها با برنامه هایی مانند gnome-terminal. در IDEها با پلاگین های ترمینال. در مرورگرها با Web Terminalها.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
اشتباه گرفتن با رابط گرافیکی. عدم درک قدرت ترمینال برای کارهای پیشرفته. تصور نادرست از منسوخ شدن ترمینال ها.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
تسلط بر کار با ترمینال برای متخصصان IT ضروری است. ترمینال ها ابزارهای قدرتمندی برای مدیریت سیستم ارائه می دهند. یادگیری دستورات ترمینال بهره وری را به شدت افزایش می دهد.