- Tax
مالیات گرفتن، مالیات
معنی Tax - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
موم مالیدن، موم
به سادگی، سست
زدن، ضربه بزنید
برنزه، قهوه ای مایل به زرد، برنزه کردن
برچسب زدن، برچسب بزنید
فکس کردن، فکس
مقدمه مفهومی درباره واژه
فرمت بان (Tar) یکی از ابزارهای استاندارد در سیستم های مبتنی بر یونیکس است که برای ایجاد آرشیوهای فایل بدون فشرده سازی استفاده می شود. این ابزار در ابتدا برای نوشتن فایل ها روی نوارهای مغناطیسی طراحی شد، اما امروزه بیشتر برای ترکیب فایل های متعدد در یک آرشیو واحد مورد استفاده قرار می گیرد. معمولاً پس از ایجاد آرشیو tar، از ابزارهای دیگری مانند gzip یا bzip2 برای فشرده سازی آن استفاده می شود.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
برای بسته بندی کدهای منبع قبل از توزیع. در پشتیبان گیری های سیستم عامل. برای انتقال گروهی فایل ها بین سیستم ها. در فرآیندهای نصب بسته های نرم افزاری. برای ایجاد تصاویر سیستم فایل.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
آرشیوهای کد منبع با پسوند .tar.gz. بسته های نرم افزاری لینوکس. پشتیبان گیری از دایرکتوری های وب. انتقال حجم زیادی از فایل ها بین سرورها. ایجاد imageهای داکر قبل از لایه بندی.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در خطوط تولید نرم افزار برای بسته بندی محصولات. در سیستم های توزیع نرم افزار به عنوان فرمت استاندارد. در فرآیندهای DevOps برای انتقال آرتیفکت ها. در سیستم های پشتیبان گیری برای آرشیو کردن داده ها. در میکروسرویس ها برای بسته بندی اجزا.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
ابزار tar در نسخه های اولیه یونیکس در دهه 1970 معرفی شد. در دهه 1990 با ترکیب با ابزارهای فشرده سازی محبوبیت یافت. امروزه در تمام توزیع های لینوکس و سیستم های مبتنی بر یونیکس وجود دارد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
با فرمت های فشرده سازی مانند zip تفاوت دارد (tar به خودی خود فشرده سازی انجام نمی دهد). همچنین با فرمت های بسته بندی مانند rpm یا deb متفاوت است (این فرمت ها معمولاً از tar به عنوان پایه استفاده می کنند).
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در خط فرمان با دستور tar استفاده می شود. در Python با ماژول tarfile قابل کار است. در Java با کتابخانه Apache Commons Compress. در C با کتابخانه libarchive. در اسکریپت های shell برای اتوماسیون فرآیندها.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
اشتباه گرفتن با فرمت های فشرده سازی. عدم درک ساختار مسیرهای نسبی در آرشیوها. تصور نادرست از منسوخ شدن این فرمت.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
فرمت tar یکی از ابزارهای اساسی در سیستم های یونیکس است. درک صحیح عملکرد آن برای مدیریت فایل ها ضروری است. این فرمت با ترکیب با ابزارهای فشرده سازی، هنوز هم کاربردهای وسیعی دارد.
فرمت بان (Tar) یکی از ابزارهای استاندارد در سیستم های مبتنی بر یونیکس است که برای ایجاد آرشیوهای فایل بدون فشرده سازی استفاده می شود. این ابزار در ابتدا برای نوشتن فایل ها روی نوارهای مغناطیسی طراحی شد، اما امروزه بیشتر برای ترکیب فایل های متعدد در یک آرشیو واحد مورد استفاده قرار می گیرد. معمولاً پس از ایجاد آرشیو tar، از ابزارهای دیگری مانند gzip یا bzip2 برای فشرده سازی آن استفاده می شود.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
برای بسته بندی کدهای منبع قبل از توزیع. در پشتیبان گیری های سیستم عامل. برای انتقال گروهی فایل ها بین سیستم ها. در فرآیندهای نصب بسته های نرم افزاری. برای ایجاد تصاویر سیستم فایل.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
آرشیوهای کد منبع با پسوند .tar.gz. بسته های نرم افزاری لینوکس. پشتیبان گیری از دایرکتوری های وب. انتقال حجم زیادی از فایل ها بین سرورها. ایجاد imageهای داکر قبل از لایه بندی.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در خطوط تولید نرم افزار برای بسته بندی محصولات. در سیستم های توزیع نرم افزار به عنوان فرمت استاندارد. در فرآیندهای DevOps برای انتقال آرتیفکت ها. در سیستم های پشتیبان گیری برای آرشیو کردن داده ها. در میکروسرویس ها برای بسته بندی اجزا.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
ابزار tar در نسخه های اولیه یونیکس در دهه 1970 معرفی شد. در دهه 1990 با ترکیب با ابزارهای فشرده سازی محبوبیت یافت. امروزه در تمام توزیع های لینوکس و سیستم های مبتنی بر یونیکس وجود دارد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
با فرمت های فشرده سازی مانند zip تفاوت دارد (tar به خودی خود فشرده سازی انجام نمی دهد). همچنین با فرمت های بسته بندی مانند rpm یا deb متفاوت است (این فرمت ها معمولاً از tar به عنوان پایه استفاده می کنند).
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در خط فرمان با دستور tar استفاده می شود. در Python با ماژول tarfile قابل کار است. در Java با کتابخانه Apache Commons Compress. در C با کتابخانه libarchive. در اسکریپت های shell برای اتوماسیون فرآیندها.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
اشتباه گرفتن با فرمت های فشرده سازی. عدم درک ساختار مسیرهای نسبی در آرشیوها. تصور نادرست از منسوخ شدن این فرمت.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
فرمت tar یکی از ابزارهای اساسی در سیستم های یونیکس است. درک صحیح عملکرد آن برای مدیریت فایل ها ضروری است. این فرمت با ترکیب با ابزارهای فشرده سازی، هنوز هم کاربردهای وسیعی دارد.
مقدمه مفهومی درباره واژه
برچسب ها (Tags) ابزارهای قدرتمندی برای سازماندهی و طبقه بندی اطلاعات در دنیای فناوری هستند. این شناسه های متنی به ما کمک می کنند تا محتوا، فایل ها یا داده ها را بر اساس ویژگی های مشترک گروه بندی کنیم. برچسب ها انعطاف پذیرتر از سیستم های سلسله مراتبی سنتی هستند و امکان دسته بندی چندبعدی را فراهم می کنند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در HTML برای تعریف عناصر صفحه استفاده می شوند. در سیستم های مدیریت محتوا برای سازماندهی مطالب کاربرد دارند. در پایگاه های داده NoSQL به عنوان روشی برای ایندکس کردن. در گیت برای علامت گذاری نسخه های مهم کد. در APIها برای مستندسازی نقاط پایانی.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
تگ های HTML مانند <div> یا <p>. برچسب های موضوعی در وبلاگ ها. هشتگ ها در شبکه های اجتماعی. تگ های نسخه در مخازن کد (مثل v1.0.0). برچسب های Docker برای شناسایی تصاویر مختلف.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری وب، تگ های HTML ساختار صفحه را تعریف می کنند. در سیستم های توصیه گر، تگ ها برای یافتن محتوای مرتبط استفاده می شوند. در میکروسرویس ها، تگ ها به مدیریت نسخه ها کمک می کنند. در زیرساخت به عنوان کد، تگ ها منابع را دسته بندی می کنند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم تگ گذاری از دهه 1980 در زبان های نشانه گذاری مطرح شد. در دهه 2000 با ظهور وب 2.0 محبوبیت یافت. امروزه در اکثر سیستم های مدیریت محتوا و پلتفرم های اجتماعی استفاده می شود.
تفکیک آن از واژگان مشابه
برچسب با دسته بندی (Category) تفاوت دارد. همچنین با ویژگی (Attribute) در HTML متمایز است. برچسب ها معمولاً سلسله مراتبی نیستند و چندین برچسب می توانند به یک آیتم اختصاص یابند.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در HTML با استفاده از <> تعریف می شوند. در Python می توان با دیکشنری ها پیاده سازی کرد. در سیستم های مدیریت محتوا معمولاً فیلد جداگانه دارند. در Docker با دستور docker tag استفاده می شوند. در Git با دستور git tag ایجاد می شوند.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
اشتباه گرفتن با متاداده های پیچیده. استفاده بیش از حد از برچسب ها که باعث بی اثر شدن آنها می شود. عدم استانداردسازی در نام گذاری برچسب ها.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
برچسب ها ابزارهای ساده اما قدرتمندی برای سازماندهی اطلاعات هستند. استفاده صحیح از آنها می تواند کارایی سیستم ها را بهبود بخشد. استانداردسازی در نام گذاری برچسب ها اهمیت ویژه ای دارد.
برچسب ها (Tags) ابزارهای قدرتمندی برای سازماندهی و طبقه بندی اطلاعات در دنیای فناوری هستند. این شناسه های متنی به ما کمک می کنند تا محتوا، فایل ها یا داده ها را بر اساس ویژگی های مشترک گروه بندی کنیم. برچسب ها انعطاف پذیرتر از سیستم های سلسله مراتبی سنتی هستند و امکان دسته بندی چندبعدی را فراهم می کنند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در HTML برای تعریف عناصر صفحه استفاده می شوند. در سیستم های مدیریت محتوا برای سازماندهی مطالب کاربرد دارند. در پایگاه های داده NoSQL به عنوان روشی برای ایندکس کردن. در گیت برای علامت گذاری نسخه های مهم کد. در APIها برای مستندسازی نقاط پایانی.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
تگ های HTML مانند <div> یا <p>. برچسب های موضوعی در وبلاگ ها. هشتگ ها در شبکه های اجتماعی. تگ های نسخه در مخازن کد (مثل v1.0.0). برچسب های Docker برای شناسایی تصاویر مختلف.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری وب، تگ های HTML ساختار صفحه را تعریف می کنند. در سیستم های توصیه گر، تگ ها برای یافتن محتوای مرتبط استفاده می شوند. در میکروسرویس ها، تگ ها به مدیریت نسخه ها کمک می کنند. در زیرساخت به عنوان کد، تگ ها منابع را دسته بندی می کنند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم تگ گذاری از دهه 1980 در زبان های نشانه گذاری مطرح شد. در دهه 2000 با ظهور وب 2.0 محبوبیت یافت. امروزه در اکثر سیستم های مدیریت محتوا و پلتفرم های اجتماعی استفاده می شود.
تفکیک آن از واژگان مشابه
برچسب با دسته بندی (Category) تفاوت دارد. همچنین با ویژگی (Attribute) در HTML متمایز است. برچسب ها معمولاً سلسله مراتبی نیستند و چندین برچسب می توانند به یک آیتم اختصاص یابند.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در HTML با استفاده از <> تعریف می شوند. در Python می توان با دیکشنری ها پیاده سازی کرد. در سیستم های مدیریت محتوا معمولاً فیلد جداگانه دارند. در Docker با دستور docker tag استفاده می شوند. در Git با دستور git tag ایجاد می شوند.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
اشتباه گرفتن با متاداده های پیچیده. استفاده بیش از حد از برچسب ها که باعث بی اثر شدن آنها می شود. عدم استانداردسازی در نام گذاری برچسب ها.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
برچسب ها ابزارهای ساده اما قدرتمندی برای سازماندهی اطلاعات هستند. استفاده صحیح از آنها می تواند کارایی سیستم ها را بهبود بخشد. استانداردسازی در نام گذاری برچسب ها اهمیت ویژه ای دارد.
مقدمه مفهومی درباره واژه
کلید Tab یکی از کلیدهای استاندارد صفحه کلید است که دو عملکرد اصلی دارد: ایجاد فاصله افقی (معمولاً معادل 8 کاراکتر) در اسناد متنی و حرکت بین عناصر قابل کلیک یا قابل ویرایش در رابط های کاربری. این کلید در برنامه نویسی و طراحی UI نقش مهمی ایفا می کند و استانداردهای مختلفی برای رفتار آن در محیط های گوناگون تعریف شده است.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در ویرایشگرهای کد، Tab برای ایجاد تورفتگی (indentation) استفاده می شود. در فرم های وب، حرکت بین فیلدهای ورودی با Tab انجام می گیرد. در IDEها، تکمیل خودکار کد اغلب با Tab فعال می شود. در رابط خط فرمان، Tab برای تکمیل خودکار دستورات کاربرد دارد. در طراحی UI، پیمایش صفحه کلید با Tab استاندارد است.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
جهش بین فیلدهای فرم ثبت نام وبسایت ها. ایجاد ساختار سلسله مراتبی در کدهای برنامه نویسی. پیمایش میان منوهای نرم افزار بدون استفاده از ماوس. تکمیل خودکار نام فایل ها در ترمینال لینوکس. تنظیم ترتیب پیمایش عناصر در اپلیکیشن های موبایل. ایجاد جداول و لیست های منظم در اسناد متنی.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در توسعه وب، مدیریت focus با Tab بخش مهمی از دسترسی پذیری است. در ویرایشگرهای کد، رفتار Tab بر کارایی برنامه نویسان تأثیر مستقیم دارد. در سیستم های طراحی UI، پشتیبانی از پیمایش با Tab ضروری است. در ابزارهای خط فرمان، تکمیل با Tab تجربه کاربری را بهبود می بخشد. در استانداردهای کدنویسی، استفاده از Tab یا Space برای تورفتگی تعریف می شود.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
کلید Tab از ماشین های تحریر مکانیکی به کامپیوترها منتقل شد. در دهه 1960، ترمینال های متنی از Tab برای فرمت بندی استفاده می کردند. در دهه 1980، ویرایشگرهای متن قابلیت های Tab را گسترش دادند. امروزه در IDEهای مدرن، Tab عملکردهای پیشرفته ای مانند تکمیل هوشمند کد دارد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
Tab نباید با Space اشتباه گرفته شود، اگرچه هر دو می توانند برای تورفتگی استفاده شوند. همچنین با کلیدهای پیمایش دیگر مانند Arrow keys تفاوت دارد. در برخی محیط ها Shift+Tab رفتار معکوس Tab را دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در HTML با ویژگی tabindex می توان ترتیب Tab را کنترل کرد. در JavaScript می توان رفتار Tab را با رویدادهای keyboard مدیریت کرد. در Python معمولاً از Tab برای تورفتگی بلوک های کد استفاده می شود. در CSS می توان رفتار Tab را با خاصیت tab-size تنظیم کرد. در ترمینال های Unix-like، تکمیل با Tab در shell پیاده سازی شده است.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک باور غلط این است که Tab در همه محیط ها یکسان عمل می کند. چالش اصلی تعیین استاندارد برای استفاده از Tab یا Space در تورفتگی کد است. در فرم های پیچیده، مدیریت ترتیب Tab می تواند مشکل ساز شود.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
کلید Tab عنصری اساسی در تعامل با کامپیوترهاست. درک رفتار آن در محیط های مختلف برای توسعه دهندگان و کاربران مهم است. پیاده سازی صحیح عملکرد Tab در برنامه ها تجربه کاربری را بهبود می بخشد.
کلید Tab یکی از کلیدهای استاندارد صفحه کلید است که دو عملکرد اصلی دارد: ایجاد فاصله افقی (معمولاً معادل 8 کاراکتر) در اسناد متنی و حرکت بین عناصر قابل کلیک یا قابل ویرایش در رابط های کاربری. این کلید در برنامه نویسی و طراحی UI نقش مهمی ایفا می کند و استانداردهای مختلفی برای رفتار آن در محیط های گوناگون تعریف شده است.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در ویرایشگرهای کد، Tab برای ایجاد تورفتگی (indentation) استفاده می شود. در فرم های وب، حرکت بین فیلدهای ورودی با Tab انجام می گیرد. در IDEها، تکمیل خودکار کد اغلب با Tab فعال می شود. در رابط خط فرمان، Tab برای تکمیل خودکار دستورات کاربرد دارد. در طراحی UI، پیمایش صفحه کلید با Tab استاندارد است.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
جهش بین فیلدهای فرم ثبت نام وبسایت ها. ایجاد ساختار سلسله مراتبی در کدهای برنامه نویسی. پیمایش میان منوهای نرم افزار بدون استفاده از ماوس. تکمیل خودکار نام فایل ها در ترمینال لینوکس. تنظیم ترتیب پیمایش عناصر در اپلیکیشن های موبایل. ایجاد جداول و لیست های منظم در اسناد متنی.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در توسعه وب، مدیریت focus با Tab بخش مهمی از دسترسی پذیری است. در ویرایشگرهای کد، رفتار Tab بر کارایی برنامه نویسان تأثیر مستقیم دارد. در سیستم های طراحی UI، پشتیبانی از پیمایش با Tab ضروری است. در ابزارهای خط فرمان، تکمیل با Tab تجربه کاربری را بهبود می بخشد. در استانداردهای کدنویسی، استفاده از Tab یا Space برای تورفتگی تعریف می شود.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
کلید Tab از ماشین های تحریر مکانیکی به کامپیوترها منتقل شد. در دهه 1960، ترمینال های متنی از Tab برای فرمت بندی استفاده می کردند. در دهه 1980، ویرایشگرهای متن قابلیت های Tab را گسترش دادند. امروزه در IDEهای مدرن، Tab عملکردهای پیشرفته ای مانند تکمیل هوشمند کد دارد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
Tab نباید با Space اشتباه گرفته شود، اگرچه هر دو می توانند برای تورفتگی استفاده شوند. همچنین با کلیدهای پیمایش دیگر مانند Arrow keys تفاوت دارد. در برخی محیط ها Shift+Tab رفتار معکوس Tab را دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در HTML با ویژگی tabindex می توان ترتیب Tab را کنترل کرد. در JavaScript می توان رفتار Tab را با رویدادهای keyboard مدیریت کرد. در Python معمولاً از Tab برای تورفتگی بلوک های کد استفاده می شود. در CSS می توان رفتار Tab را با خاصیت tab-size تنظیم کرد. در ترمینال های Unix-like، تکمیل با Tab در shell پیاده سازی شده است.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک باور غلط این است که Tab در همه محیط ها یکسان عمل می کند. چالش اصلی تعیین استاندارد برای استفاده از Tab یا Space در تورفتگی کد است. در فرم های پیچیده، مدیریت ترتیب Tab می تواند مشکل ساز شود.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
کلید Tab عنصری اساسی در تعامل با کامپیوترهاست. درک رفتار آن در محیط های مختلف برای توسعه دهندگان و کاربران مهم است. پیاده سازی صحیح عملکرد Tab در برنامه ها تجربه کاربری را بهبود می بخشد.
مقدمه مفهومی درباره واژه
دورنگارها یکی از اولین روش های انتقال الکترونیکی اسناد بودند که انقلابی در ارتباطات تجاری ایجاد کردند. این فناوری با اسکن سند و تبدیل آن به سیگنال های صوتی، امکان ارسال سریع مدارک را فراهم می کرد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در سیستم های ارتباطی قدیمی. در ادغام با سیستم های ایمیل. در خدمات پزشکی از راه دور. در سیستم های اداری. در یکپارچه سازی با VoIP.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
ارسال فکس در دفاتر اداری. دریافت نسخه پزشکی از راه دور. خدمات بانکی مبتنی بر فکس. سیستم های فکس به ایمیل. یکپارچه سازی فکس با CRMها.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم های ارتباطی، فکس پروتکل های خاص خود را دارد. در سیستم های مدرن، معمولاً با فکس سرورها ادغام می شود. در خدمات ابری، فکس به عنوان سرویس (FaxaaS) ارائه می شود.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
این فناوری در سال 1843 اختراع شد. در دهه 1980 با دستگاه های گروه ۳ استاندارد شد. امروزه با فکس های اینترنتی و نرم افزاری تکامل یافته است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
دورنگار نباید با اسکنر (Scanner) اشتباه گرفته شود. دورنگار برای انتقال اسناد استفاده می شود، در حالی که اسکنر فقط تصویربرداری دیجیتال انجام می دهد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در سیستم های مدرن با APIهای فکس. در برنامه های یکپارچه با کتابخانه هایی مانند libtiff. در خدمات ابری با REST API. در سیستم های VoIP با پروتکل T.38.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک باور غلط این است که فکس کاملاً منسوخ شده است، در حالی که هنوز در برخی صنایع حیاتی است. چالش اصلی، امنیت انتقال اسناد حساس است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
اگرچه فناوری فکس قدیمی است، اما درک آن برای کار با سیستم های ارثی و برخی صنایع خاص همچنان اهمیت دارد. این فناوری پایه برخی از سیستم های ارتباطی مدرن محسوب می شود.
دورنگارها یکی از اولین روش های انتقال الکترونیکی اسناد بودند که انقلابی در ارتباطات تجاری ایجاد کردند. این فناوری با اسکن سند و تبدیل آن به سیگنال های صوتی، امکان ارسال سریع مدارک را فراهم می کرد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در سیستم های ارتباطی قدیمی. در ادغام با سیستم های ایمیل. در خدمات پزشکی از راه دور. در سیستم های اداری. در یکپارچه سازی با VoIP.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
ارسال فکس در دفاتر اداری. دریافت نسخه پزشکی از راه دور. خدمات بانکی مبتنی بر فکس. سیستم های فکس به ایمیل. یکپارچه سازی فکس با CRMها.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم های ارتباطی، فکس پروتکل های خاص خود را دارد. در سیستم های مدرن، معمولاً با فکس سرورها ادغام می شود. در خدمات ابری، فکس به عنوان سرویس (FaxaaS) ارائه می شود.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
این فناوری در سال 1843 اختراع شد. در دهه 1980 با دستگاه های گروه ۳ استاندارد شد. امروزه با فکس های اینترنتی و نرم افزاری تکامل یافته است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
دورنگار نباید با اسکنر (Scanner) اشتباه گرفته شود. دورنگار برای انتقال اسناد استفاده می شود، در حالی که اسکنر فقط تصویربرداری دیجیتال انجام می دهد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در سیستم های مدرن با APIهای فکس. در برنامه های یکپارچه با کتابخانه هایی مانند libtiff. در خدمات ابری با REST API. در سیستم های VoIP با پروتکل T.38.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک باور غلط این است که فکس کاملاً منسوخ شده است، در حالی که هنوز در برخی صنایع حیاتی است. چالش اصلی، امنیت انتقال اسناد حساس است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
اگرچه فناوری فکس قدیمی است، اما درک آن برای کار با سیستم های ارثی و برخی صنایع خاص همچنان اهمیت دارد. این فناوری پایه برخی از سیستم های ارتباطی مدرن محسوب می شود.
سختی آور، مالیاتی
پرزحمت، مالیات
مالیات گیری، مالیات
راننده تاکسی