- Static
ایستا
معنی Static - جستجوی لغت در جدول جو
- Static
مقدمه مفهومی درباره واژه
ایستا (Static) در برنامه نویسی به اعضا، متغیرها یا متدهایی اشاره دارد که به خود کلاس تعلق دارند نه به نمونه های (instance) آن کلاس. این عناصر بدون نیاز به نمونه سازی از کلاس قابل دسترسی هستند و مقدارشان بین تمام نمونه ها مشترک است.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در برنامه نویسی شیءگرا (OOP) برای متغیرها و متدهای کلاس، در زبان C برای متغیرهای با محدوده فایل، در طراحی الگوهای Singleton، و برای توابع کمکی عمومی استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
1. متغیرهای شمارنده اشیاء ساخته شده
2. متدهای کمکی مانند Math.sqrt()
3. الگوی طراحی Singleton
4. ثابت های عمومی در برنامه
5. توابع کتابخانه ای مستقل
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری نرم افزار، عناصر ایستا امکان دسترسی جهانی به منابع مشترک را فراهم می کنند. در الگوهای طراحی، برای پیاده سازی الگوهایی مانند Singleton استفاده می شوند. در بهینه سازی، از تکرار غیرضروری جلوگیری می کنند. در کتابخانه ها، توابع عمومی را ارائه می دهند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم ایستا از زبان C در دهه 1970 آغاز شد. در دهه 1990 با گسترش OOP اهمیت یافت. امروزه در تمام زبان های مدرن شیءگرا پیاده سازی شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
ایستا با ثابت (Constant) تفاوت دارد: اولی قابل تغییر است اما محدوده خاصی دارد، دومی تغییرناپذیر است. با جهانی (Global) نیز متفاوت است که در تمام برنامه قابل دسترسی است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Java/C# با کلمه کلیدی static. در Python با استفاده از @staticmethod. در C برای محدود کردن محدوده متغیرها. در C++ برای متغیرهای کلاس. در JavaScript با اختصاص به خود تابع.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج: استفاده بیش از حد از عناصر ایستا. چالش اصلی: مدیریت حافظه و مسائل چندنخی در متغیرهای ایستا.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
استفاده صحیح از عناصر ایستا از مهارت های مهم در طراحی شیءگرا است. این مفهوم در بهینه سازی و طراحی الگوها کاربرد گسترده ای دارد.
ایستا (Static) در برنامه نویسی به اعضا، متغیرها یا متدهایی اشاره دارد که به خود کلاس تعلق دارند نه به نمونه های (instance) آن کلاس. این عناصر بدون نیاز به نمونه سازی از کلاس قابل دسترسی هستند و مقدارشان بین تمام نمونه ها مشترک است.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در برنامه نویسی شیءگرا (OOP) برای متغیرها و متدهای کلاس، در زبان C برای متغیرهای با محدوده فایل، در طراحی الگوهای Singleton، و برای توابع کمکی عمومی استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
1. متغیرهای شمارنده اشیاء ساخته شده
2. متدهای کمکی مانند Math.sqrt()
3. الگوی طراحی Singleton
4. ثابت های عمومی در برنامه
5. توابع کتابخانه ای مستقل
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری نرم افزار، عناصر ایستا امکان دسترسی جهانی به منابع مشترک را فراهم می کنند. در الگوهای طراحی، برای پیاده سازی الگوهایی مانند Singleton استفاده می شوند. در بهینه سازی، از تکرار غیرضروری جلوگیری می کنند. در کتابخانه ها، توابع عمومی را ارائه می دهند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم ایستا از زبان C در دهه 1970 آغاز شد. در دهه 1990 با گسترش OOP اهمیت یافت. امروزه در تمام زبان های مدرن شیءگرا پیاده سازی شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
ایستا با ثابت (Constant) تفاوت دارد: اولی قابل تغییر است اما محدوده خاصی دارد، دومی تغییرناپذیر است. با جهانی (Global) نیز متفاوت است که در تمام برنامه قابل دسترسی است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Java/C# با کلمه کلیدی static. در Python با استفاده از @staticmethod. در C برای محدود کردن محدوده متغیرها. در C++ برای متغیرهای کلاس. در JavaScript با اختصاص به خود تابع.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج: استفاده بیش از حد از عناصر ایستا. چالش اصلی: مدیریت حافظه و مسائل چندنخی در متغیرهای ایستا.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
استفاده صحیح از عناصر ایستا از مهارت های مهم در طراحی شیءگرا است. این مفهوم در بهینه سازی و طراحی الگوها کاربرد گسترده ای دارد.
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
ایستگاه
تعطیل، تعطیلات
استوایی، رواقی
لکّه انداختن، لکّه دار کردن
بیان کردن، ایالت
ساتن مانند، ساتن
مقدمه مفهومی درباره واژه
ایستگاه (Station) در شبکه های کامپیوتری به هر دستگاه یا نقطه ای گفته می شود که قابلیت برقراری ارتباط و تبادل داده با دیگر اجزای شبکه را داشته باشد. این مفهوم در انواع مختلف شبکه ها از جمله محلی، بی سیم و مخابراتی کاربرد دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در شبکه های بی سیم (ایستگاه های WiFi)، شبکه های صنعتی، سیستم های رادیویی دیجیتال، شبکه های حسگر و ارتباطات ماهواره ای استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
1. لپ تاپ های متصل به شبکه WiFi
2. ایستگاه های کاری در شبکه های سازمانی
3. دستگاه های IoT در یک شبکه صنعتی
4. گوشی های هوشمند در شبکه تلفن همراه
5. روترهای بی سیم به عنوان ایستگاه پایه
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری شبکه، ایستگاه ها نقاط پایانی ارتباطات هستند. در امنیت شبکه، هر ایستگاه یک نقطه ورود بالقوه است. در شبکه های توزیع شده، ایستگاه ها ممکن است همزمان نقش سرویس دهنده و سرویس گیرنده را داشته باشند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم ایستگاه از شبکه های رادیویی قدیمی گرفته شده است. در دهه 1980 با ظهور شبکه های محلی رایج شد. امروزه در شبکه های بی سیم و سیستم های توزیع شده کاربرد گسترده ای دارد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
ایستگاه با گره (Node) تفاوت دارد: اولی معمولاً به نقاط پایانی اشاره دارد، دومی می تواند هر نقطه اتصالی در شبکه باشد. با کلاینت نیز متفاوت است که فقط مصرف کننده سرویس است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در برنامه نویسی شبکه: شناسایی با آدرس MAC/IP. در سیستم های بی سیم: مدیریت با پروتکل های IEEE 802.11. در برنامه های کاربردی: ارتباط از طریق سوکت های شبکه.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج: همه ایستگاه ها فقط سرویس گیرنده هستند. چالش اصلی: مدیریت امنیت و احراز هویت ایستگاه ها در شبکه های بزرگ.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
درک مفهوم ایستگاه و نقش آن در شبکه برای طراحی و پیاده سازی سیستم های ارتباطی ضروری است. این مفهوم در بسیاری از پروتکل های شبکه اساسی است.
ایستگاه (Station) در شبکه های کامپیوتری به هر دستگاه یا نقطه ای گفته می شود که قابلیت برقراری ارتباط و تبادل داده با دیگر اجزای شبکه را داشته باشد. این مفهوم در انواع مختلف شبکه ها از جمله محلی، بی سیم و مخابراتی کاربرد دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در شبکه های بی سیم (ایستگاه های WiFi)، شبکه های صنعتی، سیستم های رادیویی دیجیتال، شبکه های حسگر و ارتباطات ماهواره ای استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
1. لپ تاپ های متصل به شبکه WiFi
2. ایستگاه های کاری در شبکه های سازمانی
3. دستگاه های IoT در یک شبکه صنعتی
4. گوشی های هوشمند در شبکه تلفن همراه
5. روترهای بی سیم به عنوان ایستگاه پایه
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری شبکه، ایستگاه ها نقاط پایانی ارتباطات هستند. در امنیت شبکه، هر ایستگاه یک نقطه ورود بالقوه است. در شبکه های توزیع شده، ایستگاه ها ممکن است همزمان نقش سرویس دهنده و سرویس گیرنده را داشته باشند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم ایستگاه از شبکه های رادیویی قدیمی گرفته شده است. در دهه 1980 با ظهور شبکه های محلی رایج شد. امروزه در شبکه های بی سیم و سیستم های توزیع شده کاربرد گسترده ای دارد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
ایستگاه با گره (Node) تفاوت دارد: اولی معمولاً به نقاط پایانی اشاره دارد، دومی می تواند هر نقطه اتصالی در شبکه باشد. با کلاینت نیز متفاوت است که فقط مصرف کننده سرویس است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در برنامه نویسی شبکه: شناسایی با آدرس MAC/IP. در سیستم های بی سیم: مدیریت با پروتکل های IEEE 802.11. در برنامه های کاربردی: ارتباط از طریق سوکت های شبکه.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج: همه ایستگاه ها فقط سرویس گیرنده هستند. چالش اصلی: مدیریت امنیت و احراز هویت ایستگاه ها در شبکه های بزرگ.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
درک مفهوم ایستگاه و نقش آن در شبکه برای طراحی و پیاده سازی سیستم های ارتباطی ضروری است. این مفهوم در بسیاری از پروتکل های شبکه اساسی است.
مقدمه مفهومی درباره واژه
وضعیت (Status) در فناوری اطلاعات به نمایشی از شرایط فعلی یک سیستم، فرآیند یا درخواست اشاره دارد که معمولاً به صورت کدهای عددی یا پیام های متنی استاندارد ارائه می شود. این مفهوم در تمام سطوح سیستم از سخت افزار تا رابط کاربری کاربرد دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در پروتکل های شبکه (کدهای وضعیت HTTP)، مدیریت فرآیندها، نظارت بر سیستم ها، رابط های کاربری (نوار وضعیت) و گزارش گیری خطاها استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
1. کدهای وضعیت HTTP مانند 404 یا 200
2. وضعیت فرآیندها در Task Manager
3. نشانگر باتری در دستگاه های همراه
4. وضعیت اتصال در برنامه های شبکه ای
5. گزارش های وضعیت سیستم در ابزارهای نظارتی
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم ها، وضعیت ها به عنوان مکانیزم بازخورد عمل می کنند. در طراحی API، کدهای وضعیت استاندارد شده اند. در نظارت بر سیستم ها، برای تشخیص مشکلات استفاده می شوند. در رابط کاربری، اطلاعات حیاتی را به کاربر منتقل می کنند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم وضعیت از اولین سیستم های عامل در دهه 1960 وجود داشت. در دهه 1990 با گسترش اینترنت و کدهای HTTP استاندارد شد. امروزه در سیستم های پیچیده توزیع شده نقش حیاتی دارد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
وضعیت با state تفاوت دارد: اولی معمولاً نمایشی ساده شده است، دومی شامل تمام جزئیات شرایط سیستم است. با گزارش خطا نیز متفاوت است که فقط به مشکلات می پردازد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با کدهای بازگشتی توابع. در HTTP با کدهای 3 رقمی استاندارد. در سیستم عامل ها با ساختارهای سیستمی خاص. در رابط کاربری با المان های بصری مانند نوار وضعیت. در لاگ ها با پیام های استاندارد.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج: همه وضعیت ها باید به کاربر نمایش داده شوند. چالش اصلی: طراحی سیستم های وضعیت جامع و قابل فهم برای کاربران مختلف.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
مدیریت و نمایش مناسب وضعیت سیستم ها از عوامل مهم در کاربرپسندی و قابلیت اطمینان سیستم ها است. این مفهوم در تمام لایه های فناوری اطلاعات حضور دارد.
وضعیت (Status) در فناوری اطلاعات به نمایشی از شرایط فعلی یک سیستم، فرآیند یا درخواست اشاره دارد که معمولاً به صورت کدهای عددی یا پیام های متنی استاندارد ارائه می شود. این مفهوم در تمام سطوح سیستم از سخت افزار تا رابط کاربری کاربرد دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در پروتکل های شبکه (کدهای وضعیت HTTP)، مدیریت فرآیندها، نظارت بر سیستم ها، رابط های کاربری (نوار وضعیت) و گزارش گیری خطاها استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
1. کدهای وضعیت HTTP مانند 404 یا 200
2. وضعیت فرآیندها در Task Manager
3. نشانگر باتری در دستگاه های همراه
4. وضعیت اتصال در برنامه های شبکه ای
5. گزارش های وضعیت سیستم در ابزارهای نظارتی
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم ها، وضعیت ها به عنوان مکانیزم بازخورد عمل می کنند. در طراحی API، کدهای وضعیت استاندارد شده اند. در نظارت بر سیستم ها، برای تشخیص مشکلات استفاده می شوند. در رابط کاربری، اطلاعات حیاتی را به کاربر منتقل می کنند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم وضعیت از اولین سیستم های عامل در دهه 1960 وجود داشت. در دهه 1990 با گسترش اینترنت و کدهای HTTP استاندارد شد. امروزه در سیستم های پیچیده توزیع شده نقش حیاتی دارد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
وضعیت با state تفاوت دارد: اولی معمولاً نمایشی ساده شده است، دومی شامل تمام جزئیات شرایط سیستم است. با گزارش خطا نیز متفاوت است که فقط به مشکلات می پردازد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با کدهای بازگشتی توابع. در HTTP با کدهای 3 رقمی استاندارد. در سیستم عامل ها با ساختارهای سیستمی خاص. در رابط کاربری با المان های بصری مانند نوار وضعیت. در لاگ ها با پیام های استاندارد.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج: همه وضعیت ها باید به کاربر نمایش داده شوند. چالش اصلی: طراحی سیستم های وضعیت جامع و قابل فهم برای کاربران مختلف.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
مدیریت و نمایش مناسب وضعیت سیستم ها از عوامل مهم در کاربرپسندی و قابلیت اطمینان سیستم ها است. این مفهوم در تمام لایه های فناوری اطلاعات حضور دارد.
با شکوه
اسپاستیک
بدنی، جسمی
ایستگاه کردن، ایستگاه
مقدمه مفهومی درباره واژه
وضعیت (State) در برنامه نویسی و علوم کامپیوتر به مجموعه ای از خصوصیات و مقادیر اشاره دارد که شرایط فعلی یک شیء، سیستم یا فرآیند را در یک لحظه خاص توصیف می کند. این مفهوم در الگوهای طراحی، مدیریت داده و کنترل جریان برنامه نقش اساسی دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در برنامه نویسی شیءگرا (OOP)، سیستم های بلادرنگ، ماشین های حالت، برنامه های کاربردی تحت وب (مدیریت وضعیت نشست)، و پایگاه داده ها (مدیریت وضعیت تراکنش) استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
1. وضعیت یک شیء در برنامه نویسی شیءگرا
2. وضعیت نشست (Session) در برنامه های وب
3. ماشین های حالت در پردازش سفارشات آنلاین
4. وضعیت تراکنش ها در پایگاه داده
5. وضعیت اتصال در شبکه های کامپیوتری
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم ها، مدیریت وضعیت به عنوان یک چالش طراحی کلیدی مطرح است. در برنامه های توزیع شده، همگام سازی وضعیت اهمیت ویژه ای دارد. در رابط های کاربری، وضعیت مؤلفه ها بر نمایش و رفتار تأثیر می گذارد. در الگوهای طراحی، الگوی State رفتار شیء را بر اساس وضعیت آن تغییر می دهد.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم وضعیت از نظریه ماشین ها در دهه 1940 سرچشمه گرفته است. در دهه 1980 با ظهور برنامه نویسی شیءگرا اهمیت یافت. امروزه در سیستم های توزیع شده و میکروسرویس ها به چالشی اساسی تبدیل شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
وضعیت با وضعیت (Status) تفاوت دارد: اولی جامع تر و شامل تمام خصوصیات است، دومی معمولاً به یک نشانگر ساده محدود می شود. با خصیصه (Property) نیز متفاوت است که فقط به یک ویژگی خاص اشاره دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با متغیرهای نمونه در کلاس ها. در JavaScript با state در React. در Java با متغیرهای instance. در C با structها. در پایگاه داده با جداول وضعیت.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج: وضعیت همیشه باید ذخیره شود. چالش اصلی: مدیریت وضعیت در سیستم های توزیع شده و همگام سازی تغییرات.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
درک عمیق مفهوم وضعیت و روش های مدیریت آن برای طراحی سیستم های کارآمد ضروری است. این مفهوم در بسیاری از الگوهای طراحی و معماری های مدرن نقش محوری دارد.
وضعیت (State) در برنامه نویسی و علوم کامپیوتر به مجموعه ای از خصوصیات و مقادیر اشاره دارد که شرایط فعلی یک شیء، سیستم یا فرآیند را در یک لحظه خاص توصیف می کند. این مفهوم در الگوهای طراحی، مدیریت داده و کنترل جریان برنامه نقش اساسی دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در برنامه نویسی شیءگرا (OOP)، سیستم های بلادرنگ، ماشین های حالت، برنامه های کاربردی تحت وب (مدیریت وضعیت نشست)، و پایگاه داده ها (مدیریت وضعیت تراکنش) استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
1. وضعیت یک شیء در برنامه نویسی شیءگرا
2. وضعیت نشست (Session) در برنامه های وب
3. ماشین های حالت در پردازش سفارشات آنلاین
4. وضعیت تراکنش ها در پایگاه داده
5. وضعیت اتصال در شبکه های کامپیوتری
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم ها، مدیریت وضعیت به عنوان یک چالش طراحی کلیدی مطرح است. در برنامه های توزیع شده، همگام سازی وضعیت اهمیت ویژه ای دارد. در رابط های کاربری، وضعیت مؤلفه ها بر نمایش و رفتار تأثیر می گذارد. در الگوهای طراحی، الگوی State رفتار شیء را بر اساس وضعیت آن تغییر می دهد.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم وضعیت از نظریه ماشین ها در دهه 1940 سرچشمه گرفته است. در دهه 1980 با ظهور برنامه نویسی شیءگرا اهمیت یافت. امروزه در سیستم های توزیع شده و میکروسرویس ها به چالشی اساسی تبدیل شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
وضعیت با وضعیت (Status) تفاوت دارد: اولی جامع تر و شامل تمام خصوصیات است، دومی معمولاً به یک نشانگر ساده محدود می شود. با خصیصه (Property) نیز متفاوت است که فقط به یک ویژگی خاص اشاره دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با متغیرهای نمونه در کلاس ها. در JavaScript با state در React. در Java با متغیرهای instance. در C با structها. در پایگاه داده با جداول وضعیت.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج: وضعیت همیشه باید ذخیره شود. چالش اصلی: مدیریت وضعیت در سیستم های توزیع شده و همگام سازی تغییرات.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
درک عمیق مفهوم وضعیت و روش های مدیریت آن برای طراحی سیستم های کارآمد ضروری است. این مفهوم در بسیاری از الگوهای طراحی و معماری های مدرن نقش محوری دارد.