- Stabilize
ثبات دادن، تثبیت کردن
معنی Stabilize - جستجوی لغت در جدول جو
- Stabilize
مقدمه مفهومی درباره واژه
پایدار ساختن (Stabilize) به مجموعه اقداماتی گفته می شود که برای رساندن یک سیستم نرم افزاری یا سخت افزاری به وضعیت پایدار و قابل اطمینان انجام می گیرد. این فرآیند شامل رفع باگ ها، بهینه سازی عملکرد و افزایش تحمل پذیری خطا می شود.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در توسعه نرم افزار برای انتشار نسخه های پایدار، در مدیریت سیستم ها برای حفظ uptime بالا، در شبکه های کامپیوتری برای جلوگیری از نوسانات، و در سیستم های بلادرنگ برای تضمین عملکرد صحیح استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
1. تثبیت نسخه نرم افزار قبل از انتشار عمومی
2. پایدارسازی سرورهای تحت بار زیاد
3. کاهش نوسانات در سیستم های کنترل صنعتی
4. بهبود ثبات بازی های کامپیوتری
5. تثبیت سیگنال در شبکه های ارتباطی
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در چرخه توسعه نرم افزار، فاز پایدارسازی مرحله ای حیاتی قبل از انتشار است. در معماری سیستم های حیاتی، مکانیزم های مختلفی برای پایدارسازی طراحی می شوند. در DevOps، از طریق اتوماسیون تست ها و نظارت مستمر انجام می شود.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم پایدارسازی از دهه 1960 با ظهور سیستم های پیچیده مطرح شد. در دهه 1980 با رشد نرم افزارهای تجاری اهمیت یافت. دهه 2000 شاهد ظهور روش های سیستماتیک پایدارسازی بود. امروزه در سیستم های ابری و توزیع شده به فرآیندی پیچیده تبدیل شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
پایدارسازی با بهینه سازی تفاوت دارد: اولی به ثبات سیستم می پردازد، دومی به بهبود عملکرد. با تحمل پذیری خطا نیز متفاوت است که به توانایی ادامه کار پس از خطا اشاره دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با مدیریت صحیح استثناها و منابع. در Java با استفاده از ویژگی های مدیریت حافظه. در سیستم عامل ها با مکانیزم های ایزوله سازی. در معماری نرم افزار با الگوهای طراحی پایدار. در تست خودکار با سناریوهای تست ثبات.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج: سیستم های پایدار شده نیازی به نظارت ندارند. چالش اصلی: ایجاد تعادل بین ویژگی های جدید و ثبات سیستم در به روزرسانی ها.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
پایدارسازی مهارتی ضروری برای توسعه دهندگان حرفه ای است. درک اصول و روش های آن به ایجاد سیستم های قابل اطمینان کمک می کند.
پایدار ساختن (Stabilize) به مجموعه اقداماتی گفته می شود که برای رساندن یک سیستم نرم افزاری یا سخت افزاری به وضعیت پایدار و قابل اطمینان انجام می گیرد. این فرآیند شامل رفع باگ ها، بهینه سازی عملکرد و افزایش تحمل پذیری خطا می شود.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در توسعه نرم افزار برای انتشار نسخه های پایدار، در مدیریت سیستم ها برای حفظ uptime بالا، در شبکه های کامپیوتری برای جلوگیری از نوسانات، و در سیستم های بلادرنگ برای تضمین عملکرد صحیح استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
1. تثبیت نسخه نرم افزار قبل از انتشار عمومی
2. پایدارسازی سرورهای تحت بار زیاد
3. کاهش نوسانات در سیستم های کنترل صنعتی
4. بهبود ثبات بازی های کامپیوتری
5. تثبیت سیگنال در شبکه های ارتباطی
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در چرخه توسعه نرم افزار، فاز پایدارسازی مرحله ای حیاتی قبل از انتشار است. در معماری سیستم های حیاتی، مکانیزم های مختلفی برای پایدارسازی طراحی می شوند. در DevOps، از طریق اتوماسیون تست ها و نظارت مستمر انجام می شود.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم پایدارسازی از دهه 1960 با ظهور سیستم های پیچیده مطرح شد. در دهه 1980 با رشد نرم افزارهای تجاری اهمیت یافت. دهه 2000 شاهد ظهور روش های سیستماتیک پایدارسازی بود. امروزه در سیستم های ابری و توزیع شده به فرآیندی پیچیده تبدیل شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
پایدارسازی با بهینه سازی تفاوت دارد: اولی به ثبات سیستم می پردازد، دومی به بهبود عملکرد. با تحمل پذیری خطا نیز متفاوت است که به توانایی ادامه کار پس از خطا اشاره دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با مدیریت صحیح استثناها و منابع. در Java با استفاده از ویژگی های مدیریت حافظه. در سیستم عامل ها با مکانیزم های ایزوله سازی. در معماری نرم افزار با الگوهای طراحی پایدار. در تست خودکار با سناریوهای تست ثبات.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج: سیستم های پایدار شده نیازی به نظارت ندارند. چالش اصلی: ایجاد تعادل بین ویژگی های جدید و ثبات سیستم در به روزرسانی ها.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
پایدارسازی مهارتی ضروری برای توسعه دهندگان حرفه ای است. درک اصول و روش های آن به ایجاد سیستم های قابل اطمینان کمک می کند.
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
تاسیس کردن، ایجاد کند، تعیین کردن
مقدمه مفهومی درباره واژه
پایابی (Stability) در فناوری اطلاعات به قابلیت یک سیستم نرم افزاری یا سخت افزاری برای حفظ عملکرد صحیح و پایدار در طول زمان و تحت شرایط مختلف کاری اشاره دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در ارزیابی کیفیت نرم افزار، طراحی سیستم های تحمل پذیر خطا، تست استرس سیستم ها، مدیریت نسخه های نرم افزاری و معماری سیستم های حیاتی استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
1. سیستم های عامل پایدار مانند لینوکس سرور
2. نسخه های پایدار نرم افزارهای متن باز
3. سیستم های بانکی با uptime بالا
4. برنامه های فضایی با نیازمندی های پایایی شدید
5. سیستم های کنترل صنعتی Real-time
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم های حیاتی، پایابی یک نیاز اساسی است. در DevOps، از طریق تست های خودکار و تحویل مستمر بهبود می یابد. در سیستم های توزیع شده، با مکانیزم های تحمل خطا تضمین می شود. در مدیریت نسخه ها، شاخه های پایدار از شاخه های در حال توسعه جدا می شوند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم پایابی از ابتدای عصر کامپیوتر در دهه 1950 مطرح بود. در دهه 1980 با ظهور سیستم های حیاتی اهمیت یافت. دهه 2000 شاهد توسعه روش های مهندسی برای بهبود پایابی بود. امروزه در سیستم های ابری و توزیع شده به چالشی اساسی تبدیل شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
پایابی با قابلیت اطمینان تفاوت دارد: اولی به عملکرد بدون نقص اشاره دارد، دومی به احتمال عملکرد صحیح. با تحمل پذیری خطا نیز متفاوت است که به توانایی ادامه کار پس از خطا می پردازد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با مدیریت صحیح استثناها و منابع. در Java با استفاده از ویژگی های مدیریت حافظه خودکار. در سیستم عامل ها با مکانیزم های ایزوله سازی فرآیندها. در معماری نرم افزار با الگوهای طراحی پایدار. در تست نرم افزار با تست های استرس و بار.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج: سیستم های پایدار نیازی به به روزرسانی ندارند. چالش اصلی: ایجاد تعادل بین ارائه ویژگی های جدید و حفظ پایابی سیستم.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
دستیابی به پایابی بالا نیازمند توجه به تمام مراحل چرخه توسعه نرم افزار است. توسعه دهندگان باید با اصول طراحی پایدار و روش های تست مربوطه آشنا باشند.
پایابی (Stability) در فناوری اطلاعات به قابلیت یک سیستم نرم افزاری یا سخت افزاری برای حفظ عملکرد صحیح و پایدار در طول زمان و تحت شرایط مختلف کاری اشاره دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در ارزیابی کیفیت نرم افزار، طراحی سیستم های تحمل پذیر خطا، تست استرس سیستم ها، مدیریت نسخه های نرم افزاری و معماری سیستم های حیاتی استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
1. سیستم های عامل پایدار مانند لینوکس سرور
2. نسخه های پایدار نرم افزارهای متن باز
3. سیستم های بانکی با uptime بالا
4. برنامه های فضایی با نیازمندی های پایایی شدید
5. سیستم های کنترل صنعتی Real-time
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم های حیاتی، پایابی یک نیاز اساسی است. در DevOps، از طریق تست های خودکار و تحویل مستمر بهبود می یابد. در سیستم های توزیع شده، با مکانیزم های تحمل خطا تضمین می شود. در مدیریت نسخه ها، شاخه های پایدار از شاخه های در حال توسعه جدا می شوند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم پایابی از ابتدای عصر کامپیوتر در دهه 1950 مطرح بود. در دهه 1980 با ظهور سیستم های حیاتی اهمیت یافت. دهه 2000 شاهد توسعه روش های مهندسی برای بهبود پایابی بود. امروزه در سیستم های ابری و توزیع شده به چالشی اساسی تبدیل شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
پایابی با قابلیت اطمینان تفاوت دارد: اولی به عملکرد بدون نقص اشاره دارد، دومی به احتمال عملکرد صحیح. با تحمل پذیری خطا نیز متفاوت است که به توانایی ادامه کار پس از خطا می پردازد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با مدیریت صحیح استثناها و منابع. در Java با استفاده از ویژگی های مدیریت حافظه خودکار. در سیستم عامل ها با مکانیزم های ایزوله سازی فرآیندها. در معماری نرم افزار با الگوهای طراحی پایدار. در تست نرم افزار با تست های استرس و بار.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج: سیستم های پایدار نیازی به به روزرسانی ندارند. چالش اصلی: ایجاد تعادل بین ارائه ویژگی های جدید و حفظ پایابی سیستم.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
دستیابی به پایابی بالا نیازمند توجه به تمام مراحل چرخه توسعه نرم افزار است. توسعه دهندگان باید با اصول طراحی پایدار و روش های تست مربوطه آشنا باشند.