- Revive
زنده کردن، احیا کردن
معنی Revive - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
بازبینی کردن، بررسی کردن
مقدمه مفهومی درباره واژه
دستگاه (Device) در فناوری اطلاعات به هر قطعه سخت افزاری اطلاق می شود که توانایی دریافت، پردازش یا نمایش داده ها را داشته باشد. این مفهوم طیف وسیعی از تجهیزات از پردازنده های مرکزی تا سنسورهای کوچک را شامل می شود.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در سیستم عامل ها، مدیریت دستگاه ها از طریق درایورها انجام می شود. در شبکه های کامپیوتری، دستگاه ها به عنوان گره های شبکه عمل می کنند. در برنامه نویسی embedded، ارتباط با دستگاه های سخت افزاری ضروری است. در اینترنت اشیا، دستگاه های هوشمند داده جمع آوری می کنند. در رابط کاربری، دستگاه های ورودی/خروجی تعامل با سیستم را ممکن می سازند.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
تلفن های هوشمند، چاپگرهای شبکه، کارت های گرافیک، سنسورهای صنعتی، روترهای اینترنت، دستگاه های ذخیره سازی NAS، کارت های هوشمند، دستگاه های پوز بانکی.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم عامل، دستگاه ها به عنوان منابع سیستم مدیریت می شوند. در سیستم های توزیع شده، دستگاه های مختلف در شبکه همکاری می کنند. در معماری IoT، دستگاه های edge محاسبات اولیه را انجام می دهند. در سیستم های بلادرنگ، زمان پاسخ دستگاه ها حیاتی است.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم دستگاه از اولین کامپیوترهای الکترونیکی در دهه 1940 مطرح بود. در دهه 1980 با ظهور رایانه های شخصی تنوع دستگاه ها افزایش یافت. امروزه با اینترنت اشیا، دستگاه ها به اشکال متنوعی توسعه یافته اند.
تفکیک آن از واژگان مشابه
دستگاه با سخت افزار (Hardware) متفاوت است - سخت افزار مفهوم عام تری دارد. همچنین با ابزار (Tool) که بیشتر برای کارهای خاص استفاده می شود تفاوت دارد. در برخی متون، دستگاه با ماشین (Machine) اشتباه گرفته می شود.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با کتابخانه PySerial با دستگاه های سریال ارتباط برقرار می شود. در C با sysfs در لینوکس دستگاه ها مدیریت می شوند. در Java با Java Device I/O API. در Embedded C با رجیسترهای سخت افزاری. در PowerShell با cmdlet های مدیریت دستگاه.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک باور غلط این است که همه دستگاه ها هوشمند هستند. چالش اصلی، یکپارچه سازی دستگاه های مختلف با پروتکل های ارتباطی متنوع است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
دستگاه ها بلوک های ساختمانی سیستم های فناوری اطلاعات هستند که در اشکال و کاربردهای متنوعی توسعه یافته اند.
دستگاه (Device) در فناوری اطلاعات به هر قطعه سخت افزاری اطلاق می شود که توانایی دریافت، پردازش یا نمایش داده ها را داشته باشد. این مفهوم طیف وسیعی از تجهیزات از پردازنده های مرکزی تا سنسورهای کوچک را شامل می شود.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در سیستم عامل ها، مدیریت دستگاه ها از طریق درایورها انجام می شود. در شبکه های کامپیوتری، دستگاه ها به عنوان گره های شبکه عمل می کنند. در برنامه نویسی embedded، ارتباط با دستگاه های سخت افزاری ضروری است. در اینترنت اشیا، دستگاه های هوشمند داده جمع آوری می کنند. در رابط کاربری، دستگاه های ورودی/خروجی تعامل با سیستم را ممکن می سازند.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
تلفن های هوشمند، چاپگرهای شبکه، کارت های گرافیک، سنسورهای صنعتی، روترهای اینترنت، دستگاه های ذخیره سازی NAS، کارت های هوشمند، دستگاه های پوز بانکی.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم عامل، دستگاه ها به عنوان منابع سیستم مدیریت می شوند. در سیستم های توزیع شده، دستگاه های مختلف در شبکه همکاری می کنند. در معماری IoT، دستگاه های edge محاسبات اولیه را انجام می دهند. در سیستم های بلادرنگ، زمان پاسخ دستگاه ها حیاتی است.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم دستگاه از اولین کامپیوترهای الکترونیکی در دهه 1940 مطرح بود. در دهه 1980 با ظهور رایانه های شخصی تنوع دستگاه ها افزایش یافت. امروزه با اینترنت اشیا، دستگاه ها به اشکال متنوعی توسعه یافته اند.
تفکیک آن از واژگان مشابه
دستگاه با سخت افزار (Hardware) متفاوت است - سخت افزار مفهوم عام تری دارد. همچنین با ابزار (Tool) که بیشتر برای کارهای خاص استفاده می شود تفاوت دارد. در برخی متون، دستگاه با ماشین (Machine) اشتباه گرفته می شود.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با کتابخانه PySerial با دستگاه های سریال ارتباط برقرار می شود. در C با sysfs در لینوکس دستگاه ها مدیریت می شوند. در Java با Java Device I/O API. در Embedded C با رجیسترهای سخت افزاری. در PowerShell با cmdlet های مدیریت دستگاه.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک باور غلط این است که همه دستگاه ها هوشمند هستند. چالش اصلی، یکپارچه سازی دستگاه های مختلف با پروتکل های ارتباطی متنوع است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
دستگاه ها بلوک های ساختمانی سیستم های فناوری اطلاعات هستند که در اشکال و کاربردهای متنوعی توسعه یافته اند.
مقدمه مفهومی درباره واژه
واژه ’’receive’’ به معنای دریافت اطلاعات یا داده ها از یک منبع است. این واژه معمولاً در زمینه های مختلفی مانند شبکه های کامپیوتری، ارتباطات، و حتی در فرآیندهای روزمره استفاده می شود. در دنیای فناوری، دریافت داده ها اغلب به صورت دریافت سیگنال ها یا اطلاعات از یک سرور، دستگاه، یا شبکه صورت می گیرد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در برنامه نویسی و توسعه نرم افزار، ’’receive’’ می تواند به عمل دریافت داده ها از منابع مختلف اشاره داشته باشد. این عمل ممکن است از طریق درخواست ها در شبکه ها، دریافت پیام ها در سیستم های توزیع شده، یا دریافت ورودی از کاربر در نرم افزارها انجام شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
در یک اپلیکیشن پیام رسان، عمل دریافت پیام ها از سرور یا از دیگر کاربران تحت عنوان ’’receive’’ صورت می گیرد. همچنین، در پروتکل های شبکه مانند HTTP، دریافت درخواست ها از کاربر و پاسخ دادن به آن ها عمل ’’receive’’ است.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم ها، فرآیند دریافت داده ها نقش حیاتی در ارتباطات بین اجزاء سیستم دارد. سیستم هایی که نیاز به دریافت داده ها از منابع خارجی دارند باید به درستی طراحی شوند تا بتوانند با کارایی بالا داده ها را دریافت و پردازش کنند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
واژه ’’receive’’ در زمینه های ارتباطات و فناوری اطلاعات از اوایل توسعه شبکه های کامپیوتری و اینترنت به طور گسترده استفاده شده است. این واژه به ویژه در پروتکل های ارتباطی و در طراحی سیستم های توزیع شده اهمیت داشته است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
واژه ’’receive’’ معمولاً با ’’accept’’ (پذیرفتن) و ’’obtain’’ (به دست آوردن) مقایسه می شود. در حالی که ’’receive’’ به معنای دریافت چیزی از یک منبع مشخص است، ’’accept’’ بیشتر به معنای تایید یا قبول کردن چیزی است که به شما ارائه می شود.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در زبان های برنامه نویسی مانند Python، ’’receive’’ معمولاً به صورت دریافت ورودی از کاربر یا دریافت داده ها از API های مختلف پیاده سازی می شود. در پروتکل های شبکه، مانند TCP/IP، عمل دریافت داده ها از طریق سوکت ها انجام می شود.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
چالش رایج در ارتباط با ’’receive’’ ممکن است این باشد که برخی از سیستم ها یا برنامه ها به طور کامل داده ها را دریافت نکرده و این می تواند منجر به مشکلات در پردازش و استفاده از داده ها شود. در برخی موارد، فقدان یک سیستم مناسب برای دریافت داده ها می تواند منجر به نارسایی در کارکرد سیستم گردد.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
درک صحیح و پیاده سازی فرآیندهای دریافت داده ها در توسعه سیستم های ارتباطی و شبکه ها امری ضروری است. اطمینان از دریافت درست و کارا داده ها در پروژه های فناوری اطلاعات به کارایی و عملکرد بهتر سیستم ها کمک خواهد کرد.
پروتکل های شبکه، دریافت داده ها، ورودی های سیستم، سیستم های توزیع شده
واژه ’’receive’’ به معنای دریافت اطلاعات یا داده ها از یک منبع است. این واژه معمولاً در زمینه های مختلفی مانند شبکه های کامپیوتری، ارتباطات، و حتی در فرآیندهای روزمره استفاده می شود. در دنیای فناوری، دریافت داده ها اغلب به صورت دریافت سیگنال ها یا اطلاعات از یک سرور، دستگاه، یا شبکه صورت می گیرد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در برنامه نویسی و توسعه نرم افزار، ’’receive’’ می تواند به عمل دریافت داده ها از منابع مختلف اشاره داشته باشد. این عمل ممکن است از طریق درخواست ها در شبکه ها، دریافت پیام ها در سیستم های توزیع شده، یا دریافت ورودی از کاربر در نرم افزارها انجام شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
در یک اپلیکیشن پیام رسان، عمل دریافت پیام ها از سرور یا از دیگر کاربران تحت عنوان ’’receive’’ صورت می گیرد. همچنین، در پروتکل های شبکه مانند HTTP، دریافت درخواست ها از کاربر و پاسخ دادن به آن ها عمل ’’receive’’ است.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم ها، فرآیند دریافت داده ها نقش حیاتی در ارتباطات بین اجزاء سیستم دارد. سیستم هایی که نیاز به دریافت داده ها از منابع خارجی دارند باید به درستی طراحی شوند تا بتوانند با کارایی بالا داده ها را دریافت و پردازش کنند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
واژه ’’receive’’ در زمینه های ارتباطات و فناوری اطلاعات از اوایل توسعه شبکه های کامپیوتری و اینترنت به طور گسترده استفاده شده است. این واژه به ویژه در پروتکل های ارتباطی و در طراحی سیستم های توزیع شده اهمیت داشته است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
واژه ’’receive’’ معمولاً با ’’accept’’ (پذیرفتن) و ’’obtain’’ (به دست آوردن) مقایسه می شود. در حالی که ’’receive’’ به معنای دریافت چیزی از یک منبع مشخص است، ’’accept’’ بیشتر به معنای تایید یا قبول کردن چیزی است که به شما ارائه می شود.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در زبان های برنامه نویسی مانند Python، ’’receive’’ معمولاً به صورت دریافت ورودی از کاربر یا دریافت داده ها از API های مختلف پیاده سازی می شود. در پروتکل های شبکه، مانند TCP/IP، عمل دریافت داده ها از طریق سوکت ها انجام می شود.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
چالش رایج در ارتباط با ’’receive’’ ممکن است این باشد که برخی از سیستم ها یا برنامه ها به طور کامل داده ها را دریافت نکرده و این می تواند منجر به مشکلات در پردازش و استفاده از داده ها شود. در برخی موارد، فقدان یک سیستم مناسب برای دریافت داده ها می تواند منجر به نارسایی در کارکرد سیستم گردد.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
درک صحیح و پیاده سازی فرآیندهای دریافت داده ها در توسعه سیستم های ارتباطی و شبکه ها امری ضروری است. اطمینان از دریافت درست و کارا داده ها در پروژه های فناوری اطلاعات به کارایی و عملکرد بهتر سیستم ها کمک خواهد کرد.
پروتکل های شبکه، دریافت داده ها، ورودی های سیستم، سیستم های توزیع شده
مقدمه مفهومی درباره واژه
واژه ’’Remove’’ به معنای حذف یا از بین بردن یک عنصر یا شیء از سیستم، برنامه یا محیط است. این عمل ممکن است شامل حذف فایل ها، تنظیمات یا دیگر منابع باشد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در برنامه نویسی و سیستم های نرم افزاری، ’’remove’’ معمولاً به عنوان عملی برای حذف داده ها، فایل ها یا اشیاء از یک پایگاه داده، حافظه یا سیستم فایل به کار می رود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
در سیستم های مدیریت محتوا، مانند وردپرس، گزینه ’’Remove’’ برای حذف پست ها، صفحات یا رسانه ها از سیستم استفاده می شود. این عمل معمولاً به صورت دائمی یا موقت انجام می شود.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در طراحی نرم افزار، واژه ’’remove’’ برای بیان حذف اشیاء، داده ها یا منابع از حافظه یا پایگاه داده به کار می رود، که در فرآیندهای مدیریت داده و بهینه سازی منابع اهمیت دارد.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
واژه ’’remove’’ از ابتدا در طراحی سیستم ها و نرم افزارها برای مدیریت داده ها و منابع به کار می رفت و از زمان های اولیه سیستم های عامل و پایگاه های داده به این مفهوم اشاره شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
واژه ’’remove’’ با ’’delete’’ تفاوت دارد. در حالی که ’’delete’’ به طور معمول برای حذف دائمی داده ها از سیستم به کار می رود، ’’remove’’ می تواند به معنای حذف موقت یا انتقال داده ها به یک مکان دیگر نیز باشد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در زبان های برنامه نویسی، عملیات ’’remove’’ معمولاً از طریق توابع یا متدهای خاص مانند `remove()` در Python یا `removeChild()` در JavaScript انجام می شود که به طور خاص برای حذف داده ها یا عناصر از ساختارهای داده ای به کار می روند.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یکی از سوءبرداشت های رایج این است که ’’remove’’ همیشه به معنای حذف دائمی است، در حالی که در برخی سیستم ها داده ها ممکن است به طور موقت از دسترس خارج شوند یا به مکان دیگری منتقل شوند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
درک تفاوت های میان واژه های ’’remove’’ و ’’delete’’ برای برنامه نویسان و طراحان سیستم ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است، زیرا این مفاهیم می توانند تأثیرات متفاوتی در فرآیندهای حذف داده ها داشته باشند.
حذف، فایل ها، داده ها
واژه ’’Remove’’ به معنای حذف یا از بین بردن یک عنصر یا شیء از سیستم، برنامه یا محیط است. این عمل ممکن است شامل حذف فایل ها، تنظیمات یا دیگر منابع باشد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در برنامه نویسی و سیستم های نرم افزاری، ’’remove’’ معمولاً به عنوان عملی برای حذف داده ها، فایل ها یا اشیاء از یک پایگاه داده، حافظه یا سیستم فایل به کار می رود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
در سیستم های مدیریت محتوا، مانند وردپرس، گزینه ’’Remove’’ برای حذف پست ها، صفحات یا رسانه ها از سیستم استفاده می شود. این عمل معمولاً به صورت دائمی یا موقت انجام می شود.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در طراحی نرم افزار، واژه ’’remove’’ برای بیان حذف اشیاء، داده ها یا منابع از حافظه یا پایگاه داده به کار می رود، که در فرآیندهای مدیریت داده و بهینه سازی منابع اهمیت دارد.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
واژه ’’remove’’ از ابتدا در طراحی سیستم ها و نرم افزارها برای مدیریت داده ها و منابع به کار می رفت و از زمان های اولیه سیستم های عامل و پایگاه های داده به این مفهوم اشاره شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
واژه ’’remove’’ با ’’delete’’ تفاوت دارد. در حالی که ’’delete’’ به طور معمول برای حذف دائمی داده ها از سیستم به کار می رود، ’’remove’’ می تواند به معنای حذف موقت یا انتقال داده ها به یک مکان دیگر نیز باشد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در زبان های برنامه نویسی، عملیات ’’remove’’ معمولاً از طریق توابع یا متدهای خاص مانند `remove()` در Python یا `removeChild()` در JavaScript انجام می شود که به طور خاص برای حذف داده ها یا عناصر از ساختارهای داده ای به کار می روند.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یکی از سوءبرداشت های رایج این است که ’’remove’’ همیشه به معنای حذف دائمی است، در حالی که در برخی سیستم ها داده ها ممکن است به طور موقت از دسترس خارج شوند یا به مکان دیگری منتقل شوند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
درک تفاوت های میان واژه های ’’remove’’ و ’’delete’’ برای برنامه نویسان و طراحان سیستم ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است، زیرا این مفاهیم می توانند تأثیرات متفاوتی در فرآیندهای حذف داده ها داشته باشند.
حذف، فایل ها، داده ها
مقدمه مفهومی درباره واژه
واژه ’’Resize’’ به معنای تغییر اندازه یا ابعاد چیزی است. این واژه معمولاً در زمینه های طراحی گرافیکی، ویرایش تصاویر، و توسعه نرم افزار به کار می رود.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در برنامه نویسی و طراحی وب، ’’resize’’ معمولاً به تغییر ابعاد تصاویر، پنجره ها یا عناصر در رابط کاربری اشاره دارد. این ویژگی برای طراحی ریسپانسیو وب و بهینه سازی تجربه کاربری به کار می رود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
در طراحی وب، تغییر اندازه تصاویر به طور خودکار به منظور بهینه سازی سرعت بارگذاری صفحه و تطبیق با دستگاه های مختلف از جمله موبایل و دسکتاپ ضروری است.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در توسعه نرم افزار، فرآیند تغییر اندازه به ویژه در طراحی رابط های گرافیکی و صفحات وب اهمیت دارد. این ویژگی به بهبود تطابق طراحی با نیازهای مختلف کاربران کمک می کند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
واژه ’’resize’’ از اوایل دهه ۱۹۹۰ در طراحی وب و نرم افزار به منظور اشاره به تغییر ابعاد تصاویر و پنجره های کاربردی وارد دنیای طراحی گرافیکی شد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
واژه ’’resize’’ با ’’crop’’ تفاوت دارد. ’’Crop’’ به معنای برش بخش هایی از یک تصویر است، در حالی که ’’resize’’ به تغییر اندازه کلی تصویر اشاره می کند.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در زبان های برنامه نویسی مانند HTML و CSS، ویژگی هایی مانند `width` و `height` برای تغییر اندازه تصاویر و عناصر رابط کاربری استفاده می شود. در زبان های دیگر، کتابخانه هایی مانند `Pillow` در Python برای تغییر اندازه تصاویر به کار می روند.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج این است که تغییر اندازه تصاویر همیشه کیفیت را حفظ می کند. در واقع، تغییر اندازه ممکن است باعث کاهش کیفیت تصویر و وضوح آن شود.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
تغییر اندازه باید با دقت انجام شود تا از کاهش کیفیت و وضوح تصاویر جلوگیری گردد. این ویژگی باید در طراحی سیستم ها و وب سایت ها به طور بهینه استفاده شود.
تغییر اندازه، طراحی گرافیکی، بهینه سازی
واژه ’’Resize’’ به معنای تغییر اندازه یا ابعاد چیزی است. این واژه معمولاً در زمینه های طراحی گرافیکی، ویرایش تصاویر، و توسعه نرم افزار به کار می رود.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در برنامه نویسی و طراحی وب، ’’resize’’ معمولاً به تغییر ابعاد تصاویر، پنجره ها یا عناصر در رابط کاربری اشاره دارد. این ویژگی برای طراحی ریسپانسیو وب و بهینه سازی تجربه کاربری به کار می رود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
در طراحی وب، تغییر اندازه تصاویر به طور خودکار به منظور بهینه سازی سرعت بارگذاری صفحه و تطبیق با دستگاه های مختلف از جمله موبایل و دسکتاپ ضروری است.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در توسعه نرم افزار، فرآیند تغییر اندازه به ویژه در طراحی رابط های گرافیکی و صفحات وب اهمیت دارد. این ویژگی به بهبود تطابق طراحی با نیازهای مختلف کاربران کمک می کند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
واژه ’’resize’’ از اوایل دهه ۱۹۹۰ در طراحی وب و نرم افزار به منظور اشاره به تغییر ابعاد تصاویر و پنجره های کاربردی وارد دنیای طراحی گرافیکی شد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
واژه ’’resize’’ با ’’crop’’ تفاوت دارد. ’’Crop’’ به معنای برش بخش هایی از یک تصویر است، در حالی که ’’resize’’ به تغییر اندازه کلی تصویر اشاره می کند.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در زبان های برنامه نویسی مانند HTML و CSS، ویژگی هایی مانند `width` و `height` برای تغییر اندازه تصاویر و عناصر رابط کاربری استفاده می شود. در زبان های دیگر، کتابخانه هایی مانند `Pillow` در Python برای تغییر اندازه تصاویر به کار می روند.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج این است که تغییر اندازه تصاویر همیشه کیفیت را حفظ می کند. در واقع، تغییر اندازه ممکن است باعث کاهش کیفیت تصویر و وضوح آن شود.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
تغییر اندازه باید با دقت انجام شود تا از کاهش کیفیت و وضوح تصاویر جلوگیری گردد. این ویژگی باید در طراحی سیستم ها و وب سایت ها به طور بهینه استفاده شود.
تغییر اندازه، طراحی گرافیکی، بهینه سازی
مقدمه مفهومی درباره واژه
’’Review’’ به معنای بازبینی، بررسی یا ارزیابی مجدد اطلاعات یا محتوای خاصی است. در حوزه فناوری اطلاعات، این واژه کاربرد گسترده ای در ارزیابی کد، مستندات، طراحی و حتی فرایندهای امنیتی دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در توسعه نرم افزار، Code Review فرآیندی است که طی آن توسعه دهندگان دیگر کد نوشته شده توسط همکار را مرور می کنند تا از کیفیت، امنیت و کارایی آن اطمینان حاصل شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
در پروژه ای تیمی در GitHub، قبل از قبول Pull Requestها، مدیر پروژه بازبینی (review) انجام می دهد تا از نبودن خطای منطقی یا امنیتی مطمئن شود.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
مرور در کنترل کیفیت، مستندسازی، و تضمین انطباق با استانداردهای توسعه، نقش مهمی دارد. همچنین ابزاری مؤثر برای یادگیری درون تیمی و انتقال دانش است.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
از دهه ۱۹۸۰ و با گسترش تیم های نرم افزاری، فرآیند مرور کد به عنوان بخشی از کنترل کیفیت مطرح شد. بعدها ابزارهای اختصاصی مانند Gerrit، Phabricator و GitHub PR آن را سیستماتیک کردند.
تفکیک آن از واژگان مشابه
Review با Test متفاوت است؛ تست تمرکز بر اجرای نرم افزار دارد، اما Review بر خوانایی، منطق، و ساختار تمرکز دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در JavaScript: استفاده از Linters قبل از Code Review
در Git: ایجاد Pull Request برای آغاز فرآیند Review
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
برخی توسعه دهندگان تصور می کنند Review فقط برای کشف خطاست، در حالی که هدف آن ارتقاء کیفیت کلی و اشتراک دانش است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
مرور جزء جدایی ناپذیر توسعه حرفه ای است و نقش مهمی در بهبود کیفیت، کاهش خطا، و ارتقاء دانش تیم دارد.
بازبینی کد، ارزیابی پروژه، تحلیل کیفی
’’Review’’ به معنای بازبینی، بررسی یا ارزیابی مجدد اطلاعات یا محتوای خاصی است. در حوزه فناوری اطلاعات، این واژه کاربرد گسترده ای در ارزیابی کد، مستندات، طراحی و حتی فرایندهای امنیتی دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در توسعه نرم افزار، Code Review فرآیندی است که طی آن توسعه دهندگان دیگر کد نوشته شده توسط همکار را مرور می کنند تا از کیفیت، امنیت و کارایی آن اطمینان حاصل شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
در پروژه ای تیمی در GitHub، قبل از قبول Pull Requestها، مدیر پروژه بازبینی (review) انجام می دهد تا از نبودن خطای منطقی یا امنیتی مطمئن شود.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
مرور در کنترل کیفیت، مستندسازی، و تضمین انطباق با استانداردهای توسعه، نقش مهمی دارد. همچنین ابزاری مؤثر برای یادگیری درون تیمی و انتقال دانش است.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
از دهه ۱۹۸۰ و با گسترش تیم های نرم افزاری، فرآیند مرور کد به عنوان بخشی از کنترل کیفیت مطرح شد. بعدها ابزارهای اختصاصی مانند Gerrit، Phabricator و GitHub PR آن را سیستماتیک کردند.
تفکیک آن از واژگان مشابه
Review با Test متفاوت است؛ تست تمرکز بر اجرای نرم افزار دارد، اما Review بر خوانایی، منطق، و ساختار تمرکز دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در JavaScript: استفاده از Linters قبل از Code Review
در Git: ایجاد Pull Request برای آغاز فرآیند Review
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
برخی توسعه دهندگان تصور می کنند Review فقط برای کشف خطاست، در حالی که هدف آن ارتقاء کیفیت کلی و اشتراک دانش است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
مرور جزء جدایی ناپذیر توسعه حرفه ای است و نقش مهمی در بهبود کیفیت، کاهش خطا، و ارتقاء دانش تیم دارد.
بازبینی کد، ارزیابی پروژه، تحلیل کیفی
استخراج کردن
اختراع کردن، تدبیر کردن
زنده کردن
احترام گذاشتن، احترام کردن
مورد تنفّر، مذموم
بازنگری کردن، تجدید نظر کردن
اصلاح شده، تجدید نظر شده
باطل کردن، لغو
چرخیدن، بچرخد
حذف کردن
سکونت داشتن، اقامت کردن
تسکین دادن، مسکّن
تصفیه کردن، پالایش کردن
بازنشسته شدن، بازنشسته شوید
دریافت کردن
از بر خوٰاندن، تلاوت کردن
ناسزا گفتن، فحش دادن
رسیدیّگی، بلوغ