- Native
بومی
معنی Native - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
صرف نظر کردن، چشم پوشی کردن
مقدمه مفهومی درباره واژه
واژه ’’Active’’ به معنای فعال بودن یا در حال انجام کار بودن است. در دنیای فناوری اطلاعات، این واژه در بسیاری از زمینه ها استفاده می شود و به ویژگی ها یا سیستم هایی اطلاق می شود که در حالت عملیاتی و آماده به کار هستند. به عنوان مثال، در سیستم های رایانه ای، برنامه های کاربردی ’’Active’’ به برنامه هایی گفته می شود که در حال اجرا بوده و در حال انجام وظایف خود هستند. به طور مشابه، در شبکه های کامپیوتری، دستگاه ها و پروتکل های ’’Active’’ به آن هایی اطلاق می شود که به طور فعال در حال برقراری ارتباط یا انجام پردازش ها هستند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در برنامه نویسی، ’’Active’’ به ویژگی ها، شیءها، یا فرآیندهایی اشاره دارد که در حال اجرا یا عملیاتی هستند. به عنوان مثال، در زبان های برنامه نویسی شیء گرا مانند Java یا C#, ’’Active’’ ممکن است به یک شیء اشاره کند که به طور کامل مقداردهی شده و آماده استفاده است. در توسعه وب، زمانی که یک صفحه وب بارگذاری شده و برای تعامل با کاربر آماده است، می گوییم که صفحه ’’Active’’ است. در شبکه های کامپیوتری، دستگاه ها یا سرورهای ’’Active’’ به دستگاه هایی اطلاق می شود که در حال انجام درخواست های داده هستند و ارتباطات را به طور مستمر مدیریت می کنند.
مثال های واقعی و کاربردی در پروژه های IT
در پروژه های IT، مفهوم ’’Active’’ در زمینه های مختلف کاربرد دارد. برای مثال، در پلتفرم های مدیریت محتوا مانند WordPress، وضعیت ’’Active’’ می تواند به معنای این باشد که یک افزونه یا تم به طور فعال در حال اجرا است و برای استفاده در دسترس است. در محیط های شبکه ای، یک سرور ’’Active’’ ممکن است به معنای این باشد که آن سرور در حال پردازش درخواست های کلاینت ها است و اطلاعات را منتقل می کند. همچنین در نرم افزارهای CRM یا ERP، وضعیت ’’Active’’ برای کاربران یا داده ها به کار می رود تا نشان دهد که آنها به طور فعال در سیستم استفاده می شوند و به فرآیندهای تجاری متصل هستند.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری نرم افزار، ’’Active’’ نقش مهمی در فرآیندهای عملیاتی سیستم ها ایفا می کند. در سیستم های توزیع شده، مفاهیم ’’Active’’ و ’’Inactive’’ برای تعیین وضعیت و عملکرد سرویس ها یا گره های شبکه استفاده می شود. برای مثال، در معماری میکروسرویسی، زمانی که یک سرویس در حال پردازش درخواست ها و انجام وظایف خود است، آن سرویس در وضعیت ’’Active’’ قرار دارد. در سیستم های بلادرنگ (real-time systems)، فرآیندهای ’’Active’’ برای تضمین پاسخ دهی سریع به رویدادها و درخواست ها حیاتی هستند. در طراحی سیستم ها و نرم افزارهای پیچیده، وضعیت ’’Active’’ معمولاً به مواردی اطلاق می شود که در آنها سیستم یا سرویس در حال تعامل با داده ها، کاربران یا دیگر سرویس ها است.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
استفاده از واژه ’’Active’’ در دنیای فناوری اطلاعات به چند دهه پیش برمی گردد. در ابتدا، این واژه بیشتر برای توصیف وضعیت سیستم ها و برنامه هایی به کار می رفت که در حال اجرا بودند و در حال پردازش داده ها بودند. با پیشرفت در زمینه شبکه های کامپیوتری و سیستم های توزیع شده، واژه ’’Active’’ بیشتر برای توصیف وضعیت دستگاه ها، سرورها، و پروتکل هایی به کار رفت که در حال انجام عملیات های پیچیده بودند. به طور خاص در دوران مدرن، با گسترش سرویس های ابری و میکروسرویسی، استفاده از واژه ’’Active’’ برای توصیف سرویس ها و خدماتی که در حال فعالیت هستند و داده ها را پردازش می کنند، رایج شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
گاهی اوقات واژه ’’Active’’ با واژه هایی مانند ’’Running’’ (در حال اجرا) یا ’’Operational’’ (عملیاتی) اشتباه گرفته می شود. در حالی که این واژه ها مشابه هستند، تفاوت هایی دارند. ’’Active’’ معمولاً به سیستمی اشاره دارد که در حال انجام وظایف خاص خود است و در تعامل با کاربران یا دیگر سیستم ها می باشد. ’’Running’’ بیشتر به سیستمی گفته می شود که در حال اجراست، ولی لزوماً ممکن است در حال انجام عملیاتی خاص نباشد. ’’Operational’’ به سیستمی اطلاق می شود که به طور کلی به خوبی عمل می کند و آماده است تا از آن استفاده شود.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در زبان های مختلف برنامه نویسی، ’’Active’’ می تواند به طور خاص به فرآیندها، شیءها، یا سیستم هایی اطلاق شود که در حال اجرا هستند. در زبان های شیء گرا مانند Java و C#, ممکن است از وضعیت ’’Active’’ برای اشاره به یک شیء که به طور کامل آماده استفاده است، استفاده شود. در برنامه نویسی وب، ’’Active’’ می تواند به وضعیت یک رویداد یا صفحه اشاره کند که در حال پاسخگویی به درخواست های کاربران است. در شبکه های توزیع شده، ’’Active’’ معمولاً برای توصیف گره هایی که در حال پردازش داده ها هستند و در ارتباط با گره های دیگر فعالیت دارند، به کار می رود.
نقش واژه در طراحی مدرن مانند DevOps، Microservices، AI و غیره
در طراحی مدرن نرم افزاری، مانند DevOps و Microservices، وضعیت ’’Active’’ به عنوان بخشی از استراتژی های استقرار و نظارت استفاده می شود. در DevOps، سرویس های ’’Active’’ ممکن است برای بررسی وضعیت آن ها در محیط های تست یا تولید استفاده شوند. در میکروسرویس ها، هر سرویس ’’Active’’ ممکن است به طور مستقل از دیگر سرویس ها در حال پردازش داده ها باشد. در هوش مصنوعی، الگوریتم های ’’Active’’ ممکن است در حال انجام فرآیندهای یادگیری یا پیش بینی داده ها باشند.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یکی از چالش های رایج در استفاده از واژه ’’Active’’، اشتباه گرفتن آن با ’’Running’’ یا ’’Operational’’ است. در حالی که این واژه ها به طور مشابه به فرآیندهایی که در حال فعالیت هستند اشاره دارند، ’’Active’’ بیشتر به وضعیتی گفته می شود که در آن سیستم به طور مستقیم در حال تعامل یا پردازش است. همچنین ممکن است گاهی اوقات این واژه به طور اشتباه به سیستم هایی اطلاق شود که تنها در حال اجرا هستند ولی در واقع هیچ عملیات خاصی را انجام نمی دهند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
در متون تخصصی و آموزشی، استفاده دقیق از واژه ’’Active’’ ضروری است تا اشتباهات مفهومی کاهش یابد. درک درست این واژه به متخصصان و دانشجویان کمک می کند تا وضعیت سیستم ها و سرویس ها را به درستی درک کرده و از آن ها به طور صحیح در فرآیندهای مختلف استفاده کنند. در نهایت، مفهوم ’’Active’’ به عنوان یکی از اجزای مهم در هر سیستم یا فرآیند نرم افزاری باید به طور دقیق و صحیح بیان شود.
واژه ’’Active’’ به معنای فعال بودن یا در حال انجام کار بودن است. در دنیای فناوری اطلاعات، این واژه در بسیاری از زمینه ها استفاده می شود و به ویژگی ها یا سیستم هایی اطلاق می شود که در حالت عملیاتی و آماده به کار هستند. به عنوان مثال، در سیستم های رایانه ای، برنامه های کاربردی ’’Active’’ به برنامه هایی گفته می شود که در حال اجرا بوده و در حال انجام وظایف خود هستند. به طور مشابه، در شبکه های کامپیوتری، دستگاه ها و پروتکل های ’’Active’’ به آن هایی اطلاق می شود که به طور فعال در حال برقراری ارتباط یا انجام پردازش ها هستند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در برنامه نویسی، ’’Active’’ به ویژگی ها، شیءها، یا فرآیندهایی اشاره دارد که در حال اجرا یا عملیاتی هستند. به عنوان مثال، در زبان های برنامه نویسی شیء گرا مانند Java یا C#, ’’Active’’ ممکن است به یک شیء اشاره کند که به طور کامل مقداردهی شده و آماده استفاده است. در توسعه وب، زمانی که یک صفحه وب بارگذاری شده و برای تعامل با کاربر آماده است، می گوییم که صفحه ’’Active’’ است. در شبکه های کامپیوتری، دستگاه ها یا سرورهای ’’Active’’ به دستگاه هایی اطلاق می شود که در حال انجام درخواست های داده هستند و ارتباطات را به طور مستمر مدیریت می کنند.
مثال های واقعی و کاربردی در پروژه های IT
در پروژه های IT، مفهوم ’’Active’’ در زمینه های مختلف کاربرد دارد. برای مثال، در پلتفرم های مدیریت محتوا مانند WordPress، وضعیت ’’Active’’ می تواند به معنای این باشد که یک افزونه یا تم به طور فعال در حال اجرا است و برای استفاده در دسترس است. در محیط های شبکه ای، یک سرور ’’Active’’ ممکن است به معنای این باشد که آن سرور در حال پردازش درخواست های کلاینت ها است و اطلاعات را منتقل می کند. همچنین در نرم افزارهای CRM یا ERP، وضعیت ’’Active’’ برای کاربران یا داده ها به کار می رود تا نشان دهد که آنها به طور فعال در سیستم استفاده می شوند و به فرآیندهای تجاری متصل هستند.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری نرم افزار، ’’Active’’ نقش مهمی در فرآیندهای عملیاتی سیستم ها ایفا می کند. در سیستم های توزیع شده، مفاهیم ’’Active’’ و ’’Inactive’’ برای تعیین وضعیت و عملکرد سرویس ها یا گره های شبکه استفاده می شود. برای مثال، در معماری میکروسرویسی، زمانی که یک سرویس در حال پردازش درخواست ها و انجام وظایف خود است، آن سرویس در وضعیت ’’Active’’ قرار دارد. در سیستم های بلادرنگ (real-time systems)، فرآیندهای ’’Active’’ برای تضمین پاسخ دهی سریع به رویدادها و درخواست ها حیاتی هستند. در طراحی سیستم ها و نرم افزارهای پیچیده، وضعیت ’’Active’’ معمولاً به مواردی اطلاق می شود که در آنها سیستم یا سرویس در حال تعامل با داده ها، کاربران یا دیگر سرویس ها است.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
استفاده از واژه ’’Active’’ در دنیای فناوری اطلاعات به چند دهه پیش برمی گردد. در ابتدا، این واژه بیشتر برای توصیف وضعیت سیستم ها و برنامه هایی به کار می رفت که در حال اجرا بودند و در حال پردازش داده ها بودند. با پیشرفت در زمینه شبکه های کامپیوتری و سیستم های توزیع شده، واژه ’’Active’’ بیشتر برای توصیف وضعیت دستگاه ها، سرورها، و پروتکل هایی به کار رفت که در حال انجام عملیات های پیچیده بودند. به طور خاص در دوران مدرن، با گسترش سرویس های ابری و میکروسرویسی، استفاده از واژه ’’Active’’ برای توصیف سرویس ها و خدماتی که در حال فعالیت هستند و داده ها را پردازش می کنند، رایج شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
گاهی اوقات واژه ’’Active’’ با واژه هایی مانند ’’Running’’ (در حال اجرا) یا ’’Operational’’ (عملیاتی) اشتباه گرفته می شود. در حالی که این واژه ها مشابه هستند، تفاوت هایی دارند. ’’Active’’ معمولاً به سیستمی اشاره دارد که در حال انجام وظایف خاص خود است و در تعامل با کاربران یا دیگر سیستم ها می باشد. ’’Running’’ بیشتر به سیستمی گفته می شود که در حال اجراست، ولی لزوماً ممکن است در حال انجام عملیاتی خاص نباشد. ’’Operational’’ به سیستمی اطلاق می شود که به طور کلی به خوبی عمل می کند و آماده است تا از آن استفاده شود.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در زبان های مختلف برنامه نویسی، ’’Active’’ می تواند به طور خاص به فرآیندها، شیءها، یا سیستم هایی اطلاق شود که در حال اجرا هستند. در زبان های شیء گرا مانند Java و C#, ممکن است از وضعیت ’’Active’’ برای اشاره به یک شیء که به طور کامل آماده استفاده است، استفاده شود. در برنامه نویسی وب، ’’Active’’ می تواند به وضعیت یک رویداد یا صفحه اشاره کند که در حال پاسخگویی به درخواست های کاربران است. در شبکه های توزیع شده، ’’Active’’ معمولاً برای توصیف گره هایی که در حال پردازش داده ها هستند و در ارتباط با گره های دیگر فعالیت دارند، به کار می رود.
نقش واژه در طراحی مدرن مانند DevOps، Microservices، AI و غیره
در طراحی مدرن نرم افزاری، مانند DevOps و Microservices، وضعیت ’’Active’’ به عنوان بخشی از استراتژی های استقرار و نظارت استفاده می شود. در DevOps، سرویس های ’’Active’’ ممکن است برای بررسی وضعیت آن ها در محیط های تست یا تولید استفاده شوند. در میکروسرویس ها، هر سرویس ’’Active’’ ممکن است به طور مستقل از دیگر سرویس ها در حال پردازش داده ها باشد. در هوش مصنوعی، الگوریتم های ’’Active’’ ممکن است در حال انجام فرآیندهای یادگیری یا پیش بینی داده ها باشند.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یکی از چالش های رایج در استفاده از واژه ’’Active’’، اشتباه گرفتن آن با ’’Running’’ یا ’’Operational’’ است. در حالی که این واژه ها به طور مشابه به فرآیندهایی که در حال فعالیت هستند اشاره دارند، ’’Active’’ بیشتر به وضعیتی گفته می شود که در آن سیستم به طور مستقیم در حال تعامل یا پردازش است. همچنین ممکن است گاهی اوقات این واژه به طور اشتباه به سیستم هایی اطلاق شود که تنها در حال اجرا هستند ولی در واقع هیچ عملیات خاصی را انجام نمی دهند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
در متون تخصصی و آموزشی، استفاده دقیق از واژه ’’Active’’ ضروری است تا اشتباهات مفهومی کاهش یابد. درک درست این واژه به متخصصان و دانشجویان کمک می کند تا وضعیت سیستم ها و سرویس ها را به درستی درک کرده و از آن ها به طور صحیح در فرآیندهای مختلف استفاده کنند. در نهایت، مفهوم ’’Active’’ به عنوان یکی از اجزای مهم در هر سیستم یا فرآیند نرم افزاری باید به طور دقیق و صحیح بیان شود.
مقدمه مفهومی
مفهوم منفی در علوم کامپیوتر کاربردهای گسترده ای دارد، از نمایش اعداد در سیستم های دیجیتال تا بیان شرایط خاص در الگوریتم ها و برنامه نویسی.
کاربردها در فناوری اطلاعات
1. نمایش اعداد علامت دار در محاسبات
2. تست های منطقی در برنامه نویسی
3. بیان شرایط خاص در پایگاه داده ها
مثال های کاربردی
1. اعداد منفی در محاسبات مالی
2. نتیجه منفی در تست های واحد
3. مقادیر بازگشتی منفی در توابع
نقش در توسعه سیستم ها
درک صحیح از مفهوم منفی برای طراحی الگوریتم های کارآمد و سیستم های پردازش داده ضروری است.
تاریخچه و تکامل
مفهوم اعداد منفی از ریاضیات کلاسیک وارد علوم کامپیوتر شد. روش های نمایش آن در سیستم های دیجیتال از متمم یک تا متمم دو تکامل یافته است.
تفاوت با مفاهیم مشابه
منفی با صفر متفاوت است - صفر نشان دهنده نبود مقدار است در حالی که منفی نشان دهنده کمبود یا معکوس بودن است.
پیاده سازی فنی
1. در زبان های برنامه نویسی با علامت -
2. در سیستم های دیجیتال با روش متمم دو
3. در پایگاه داده ها با مقادیر خاص
چالش های رایج
1. سرریز در محاسبات اعداد منفی
2. تفسیر نادرست نتایج منفی
3. مدیریت خطاهای ناشی از مقادیر منفی
راهکارهای پیشنهادی
1. استفاده از نوع داده های مناسب
2. اعتبارسنجی ورودی ها
3. مستندسازی شرایط خاص
نتیجه گیری
مدیریت صحیح مقادیر منفی یکی از مهارت های اساسی در توسعه نرم افزارهای حرفه ای است.
مفهوم منفی در علوم کامپیوتر کاربردهای گسترده ای دارد، از نمایش اعداد در سیستم های دیجیتال تا بیان شرایط خاص در الگوریتم ها و برنامه نویسی.
کاربردها در فناوری اطلاعات
1. نمایش اعداد علامت دار در محاسبات
2. تست های منطقی در برنامه نویسی
3. بیان شرایط خاص در پایگاه داده ها
مثال های کاربردی
1. اعداد منفی در محاسبات مالی
2. نتیجه منفی در تست های واحد
3. مقادیر بازگشتی منفی در توابع
نقش در توسعه سیستم ها
درک صحیح از مفهوم منفی برای طراحی الگوریتم های کارآمد و سیستم های پردازش داده ضروری است.
تاریخچه و تکامل
مفهوم اعداد منفی از ریاضیات کلاسیک وارد علوم کامپیوتر شد. روش های نمایش آن در سیستم های دیجیتال از متمم یک تا متمم دو تکامل یافته است.
تفاوت با مفاهیم مشابه
منفی با صفر متفاوت است - صفر نشان دهنده نبود مقدار است در حالی که منفی نشان دهنده کمبود یا معکوس بودن است.
پیاده سازی فنی
1. در زبان های برنامه نویسی با علامت -
2. در سیستم های دیجیتال با روش متمم دو
3. در پایگاه داده ها با مقادیر خاص
چالش های رایج
1. سرریز در محاسبات اعداد منفی
2. تفسیر نادرست نتایج منفی
3. مدیریت خطاهای ناشی از مقادیر منفی
راهکارهای پیشنهادی
1. استفاده از نوع داده های مناسب
2. اعتبارسنجی ورودی ها
3. مستندسازی شرایط خاص
نتیجه گیری
مدیریت صحیح مقادیر منفی یکی از مهارت های اساسی در توسعه نرم افزارهای حرفه ای است.
مقدمه مفهومی
اخطار در رابط های کاربری و سیستم های نرم افزاری به پیامی اطلاق می شود که کاربر را از وضعیت خاص، شرایط مهم یا اقدامات لازم آگاه می سازد. این پیام ها معمولاً از نظر بصری برجسته هستند اما نسبت به هشدارها (Alerts) از اهمیت کمتری برخوردارند.
کاربردها در فناوری اطلاعات
1. اطلاع رسانی به کاربران در سیستم های نرم افزاری
2. نمایش شرایط و ضوابط استفاده از سرویس
3. اعلام تغییرات در سیستم ها و بروزرسانی ها
4. یادآوری تنظیمات و ترجیحات کاربر
مثال های کاربردی
1. اخطارهای سیستمی در سیستم عامل ها
2. پیام های اطلاع رسانی در برنامه های موبایل
3. یادآوری های سیاست های حریم خصوصی
نقش در تجربه کاربری
طراحی مناسب اخطارها به کاربران کمک می کند بدون ایجاد احساس نگرانی یا سردرگمی، از اطلاعات مهم مطلع شوند.
تاریخچه و تکامل
مفهوم اخطارهای دیجیتال از پیام های سیستمی اولیه در دهه 1980 تکامل یافته و امروزه به شکل پیشرفته تری در قالب نوتیفیکیشن های هوشمند ارائه می شوند.
تفاوت با مفاهیم مشابه
اخطار با هشدار (Alert) متفاوت است - اخطارها معمولاً برای اطلاع رسانی موارد کم اهمیت تر استفاده می شوند در حالی که هشدارها برای شرایط بحرانی به کار می روند.
پیاده سازی فنی
1. در وب با کامپوننت های CSS/JS
2. در موبایل با APIهای سیستمی
3. در دسکتاپ با دیالوگ باکس های سیستمی
چالش های رایج
1. تعیین سطح مناسب اهمیت برای اخطارها
2. جلوگیری از اخطارهای بیش از حد
3. طراحی اخطارهای غیرمزاحم اما مؤثر
راهکارهای پیشنهادی
1. دسته بندی اخطارها بر اساس سطح اهمیت
2. ارائه تنظیمات شخصی سازی برای کاربران
3. استفاده از الگوهای طراحی استاندارد
نتیجه گیری
اخطارهای به موقع و مناسب می توانند تجربه کاربری را بهبود بخشند بدون اینکه باعث سردرگمی یا نارضایتی کاربران شوند.
اخطار در رابط های کاربری و سیستم های نرم افزاری به پیامی اطلاق می شود که کاربر را از وضعیت خاص، شرایط مهم یا اقدامات لازم آگاه می سازد. این پیام ها معمولاً از نظر بصری برجسته هستند اما نسبت به هشدارها (Alerts) از اهمیت کمتری برخوردارند.
کاربردها در فناوری اطلاعات
1. اطلاع رسانی به کاربران در سیستم های نرم افزاری
2. نمایش شرایط و ضوابط استفاده از سرویس
3. اعلام تغییرات در سیستم ها و بروزرسانی ها
4. یادآوری تنظیمات و ترجیحات کاربر
مثال های کاربردی
1. اخطارهای سیستمی در سیستم عامل ها
2. پیام های اطلاع رسانی در برنامه های موبایل
3. یادآوری های سیاست های حریم خصوصی
نقش در تجربه کاربری
طراحی مناسب اخطارها به کاربران کمک می کند بدون ایجاد احساس نگرانی یا سردرگمی، از اطلاعات مهم مطلع شوند.
تاریخچه و تکامل
مفهوم اخطارهای دیجیتال از پیام های سیستمی اولیه در دهه 1980 تکامل یافته و امروزه به شکل پیشرفته تری در قالب نوتیفیکیشن های هوشمند ارائه می شوند.
تفاوت با مفاهیم مشابه
اخطار با هشدار (Alert) متفاوت است - اخطارها معمولاً برای اطلاع رسانی موارد کم اهمیت تر استفاده می شوند در حالی که هشدارها برای شرایط بحرانی به کار می روند.
پیاده سازی فنی
1. در وب با کامپوننت های CSS/JS
2. در موبایل با APIهای سیستمی
3. در دسکتاپ با دیالوگ باکس های سیستمی
چالش های رایج
1. تعیین سطح مناسب اهمیت برای اخطارها
2. جلوگیری از اخطارهای بیش از حد
3. طراحی اخطارهای غیرمزاحم اما مؤثر
راهکارهای پیشنهادی
1. دسته بندی اخطارها بر اساس سطح اهمیت
2. ارائه تنظیمات شخصی سازی برای کاربران
3. استفاده از الگوهای طراحی استاندارد
نتیجه گیری
اخطارهای به موقع و مناسب می توانند تجربه کاربری را بهبود بخشند بدون اینکه باعث سردرگمی یا نارضایتی کاربران شوند.
متوجّه شدن، توجّه کردن
دلیل، انگیزه
موش وارگی، نژاد
گرفتار، اسیر
گرفتار، اسیر
سادگی، ساده لوح