معنی Lighting - جستجوی لغت در جدول جو

Lighting: نورپردازی (Lighting) در زبان فیلم سازی به هنر و علم استفاده از نور برای ایجاد جلوه ها و احساسات مختلف در صحنه ها اشاره دارد. نورپردازی یکی از عوامل اساسی در ایجاد ابعاد بصری، معنایی، و حسی در فیلم و سریال ها است و تأثیر بسیار زیادی بر تجربه تماشاگر دارد.
ویژگی های اصلی نورپردازی عبارتند از:
1. نور اصلی (Key Light) : این نور معمولاً نور اصلی و اصلی ترین نور در صحنه است که بر روی شخصیت یا اشیاء تأکید دارد و شکل و عمق آن ها را تعریف می کند.
2. نور فرعی (Fill Light) : این نور به منظور کمک به کاهش سایه های ناخواسته از نور اصلی استفاده می شود و معمولاً از زوایای مختلفی به صحنه اضافه می شود.
3. نور تقویت کننده (Back Light) : این نور به منظور تعریف حاشیه ها و تفکیک شخصیت یا اشیاء از زمینه استفاده می شود و جلوه ای سه بعدی به آن ها می بخشد.
4. نور جلوه گر (Effect Light) : این نورها برای ایجاد جلوه های خاص مانند افکت های نورپردازی، حالت های ویژه، و تأثیرات نوری مانند برق و اتمسفر خاص در صحنه استفاده می شود.
5. تعادل نوری (Lighting Balance) : میزان و توزیع نورها در صحنه به نحوی که هم تعادل بین نورها حفظ شود و هم جلوه های مختلف نورپردازی به طور انطباقی در صحنه تأثیر گذار باشند.
6. استفاده از سایه ها (Use of Shadows) : سایه ها در نورپردازی نقش مهمی دارند که می توانند احساسات، ابعاد و معانی مختلفی به صحنه اضافه کنند و جلوه های اضافی به تصویر بدهند.
نورپردازی به عنوان یکی از عناصر اصلی فنی در سینما و فیلم سازی، توانایی ایجاد جلوه های مختلفی از جمله رمزگشایی کارگردانی، ایجاد حالت و احساسات متنوع، و برجسته کردن شخصیت ها و اتفاقات داستان را دارد که به برنده شدن در جوایز معتبر فیلمی کمک م
نور پردازی یکی از اصلی ترین کارهایی است که پیش از فیلمبرداری انجام میگردد. طراحی نور، متناسب با نوع صحنه صورت می گیرد و دیدگاه هنری طراح نور با مشارکت فیلمبردار و کار گردان اجرا می شود.نورپردازی (Lighting) در زبان فیلم سازی به هنر و علم استفاده از نور برای ایجاد جلوه ها و احساسات مختلف در صحنه ها اشاره دارد. نورپردازی یکی از عوامل اساسی در ایجاد ابعاد بصری، معنایی، و حسی در فیلم و سریال ها است و تأثیر بسیار زیادی بر تجربه تماشاگر دارد.
ویژگی های اصلی نورپردازی عبارتند از:
1. نور اصلی (Key Light) : این نور معمولاً نور اصلی و اصلی ترین نور در صحنه است که بر روی شخصیت یا اشیاء تأکید دارد و شکل و عمق آن ها را تعریف می کند.
2. نور فرعی (Fill Light) : این نور به منظور کمک به کاهش سایه های ناخواسته از نور اصلی استفاده می شود و معمولاً از زوایای مختلفی به صحنه اضافه می شود.
3. نور تقویت کننده (Back Light) : این نور به منظور تعریف حاشیه ها و تفکیک شخصیت یا اشیاء از زمینه استفاده می شود و جلوه ای سه بعدی به آن ها می بخشد.
4. نور جلوه گر (Effect Light) : این نورها برای ایجاد جلوه های خاص مانند افکت های نورپردازی، حالت های ویژه، و تأثیرات نوری مانند برق و اتمسفر خاص در صحنه استفاده می شود.
5. تعادل نوری (Lighting Balance) : میزان و توزیع نورها در صحنه به نحوی که هم تعادل بین نورها حفظ شود و هم جلوه های مختلف نورپردازی به طور انطباقی در صحنه تأثیر گذار باشند.
6. استفاده از سایه ها (Use of Shadows) : سایه ها در نورپردازی نقش مهمی دارند که می توانند احساسات، ابعاد و معانی مختلفی به صحنه اضافه کنند و جلوه های اضافی به تصویر بدهند.
نورپردازی به عنوان یکی از عناصر اصلی فنی در سینما و فیلم سازی، توانایی ایجاد جلوه های مختلفی از جمله رمزگشایی کارگردانی، ایجاد حالت و احساسات متنوع، و برجسته کردن شخصیت ها و اتفاقات داستان را دارد که به برنده شدن در جوایز معتبر فیلمی کمک م
نور پردازی یکی از اصلی ترین کارهایی است که پیش از فیلمبرداری انجام میگردد. طراحی نور، متناسب با نوع صحنه صورت می گیرد و دیدگاه هنری طراح نور با مشارکت فیلمبردار و کار گردان اجرا می شود.

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از Complementary Lighting — تصویر Complementary Lighting

نور مکمل (Complementary Lighting) در فیلم سازی به نوعی نورپردازی اشاره دارد که هدف آن بهبود یا تکمیل نور اصلی و ایجاد تعادل در روشنایی صحنه است. این تکنیک می تواند شامل استفاده از نورهای مختلف برای تکمیل نور اصلی و کاهش سایه ها، افزودن رنگ های مکمل، یا ایجاد جلوه های بصری خاص باشد. نور مکمل به عنوان یک عنصر اساسی در طراحی نورپردازی صحنه های سینمایی به کار می رود.
ویژگی ها و کاربردهای نور مکمل:
1. کاهش سایه ها :
- وظیفه : نور مکمل به کاهش یا نرم کردن سایه های ایجاد شده توسط نور اصلی کمک می کند. این نور معمولاً نرم تر و کم تراکم تر از نور اصلی است.
- کاربرد : برای ایجاد تصویری متعادل تر و جلوگیری از سایه های ناخواسته بر روی چهره یا اشیاء.
2. افزودن رنگ های مکمل :
- وظیفه : استفاده از نورهای رنگی مکمل برای ایجاد تضاد رنگی و افزایش جذابیت بصری صحنه.
- کاربرد : برای خلق حال و هوای خاص یا افزایش درام در صحنه ها. به عنوان مثال، استفاده از نور آبی و نارنجی برای ایجاد حس سردی و گرمی متضاد.
3. ایجاد جلوه های ویژه :
- وظیفه : استفاده از نورهای مکمل برای ایجاد جلوه های بصری خاص مانند برجسته کردن بخش های خاصی از صحنه یا ایجاد سایه ها و انعکاس های خاص.
- کاربرد : برای افزودن جذابیت و توجه به بخش های خاصی از تصویر.
روش های استفاده از نور مکمل:
1. نور پرکننده (Fill Light) :
- موقعیت : معمولاً در زاویه مخالف نور اصلی و نزدیک به دوربین قرار می گیرد.
- وظیفه : کاهش سایه ها و نرم کردن نور اصلی.
- کاربرد : ایجاد تصویری متعادل تر و طبیعی تر.
2. نور رنگی (Colored Light) :
- موقعیت : بسته به نیاز صحنه و جلوه ای که می خواهید ایجاد کنید، می تواند در مکان های مختلفی قرار گیرد.
- وظیفه : ایجاد تضاد رنگی و افزایش جذابیت بصری.
- کاربرد : استفاده از رنگ های مکمل برای ایجاد جلوه های خاص. به عنوان مثال، نور آبی و نارنجی برای ایجاد تضاد سرد و گرم.
3. نور جانبی (Side Light) :
- موقعیت : در کنار سوژه و معمولاً در زاویه ۹۰ درجه نسبت به دوربین قرار می گیرد.
- وظیفه : افزودن عمق و بعد به تصویر.
- کاربرد : ایجاد جلوه های سه بعدی و برجسته کردن ویژگی های چهره یا جسم.
مثال ها و نکات:
- تعادل نورها : مهم است که شدت نورهای مختلف با هم تعادل داشته باشند تا تصویر نهایی متعادل و طبیعی به نظر برسد.
- تنظیمات شخصی سازی شده : با توجه به نیازهای خاص هر صحنه، می توان موقعیت و شدت هر کدام از نورها را تنظیم کرد.
- استفاده از ژل های رنگی : برای ایجاد رنگ های مکمل، می توان از ژل های رنگی بر روی چراغ ها استفاده کرد.
نمونه فیلم ها:
- Blade Runner 2049 (2017): استفاده گسترده از نورهای رنگی مکمل برای ایجاد جلوه های بصری خاص و برجسته کردن حال و هوای علمی-تخیلی.
- Inception (2010): استفاده از نورهای مکمل برای ایجاد تضادهای بصری و افزایش درام در صحنه های مختلف.
نور مکمل به عنوان یکی از ابزارهای مهم در نورپردازی سینمایی به کارگردانان و فیلم برداران امکان می دهد تا تصاویر جذاب، متعادل و حرفه ای ایجاد کنند. این تکنیک می تواند به بهبود جلوه های بصری و تقویت حال و هوای صحنه کمک کند.
نوری است که نسبت به نور اصلی ضعیف است و برای پوشش دادن سایه ها و نیز نقاطی که نور اصلی آنها را پوشش نداده به کار می رود.نور مکمل (Complementary Lighting) در فیلم سازی به نوعی نورپردازی اشاره دارد که هدف آن بهبود یا تکمیل نور اصلی و ایجاد تعادل در روشنایی صحنه است. این تکنیک می تواند شامل استفاده از نورهای مختلف برای تکمیل نور اصلی و کاهش سایه ها، افزودن رنگ های مکمل، یا ایجاد جلوه های بصری خاص باشد. نور مکمل به عنوان یک عنصر اساسی در طراحی نورپردازی صحنه های سینمایی به کار می رود.
ویژگی ها و کاربردهای نور مکمل:
1. کاهش سایه ها :
- وظیفه : نور مکمل به کاهش یا نرم کردن سایه های ایجاد شده توسط نور اصلی کمک می کند. این نور معمولاً نرم تر و کم تراکم تر از نور اصلی است.
- کاربرد : برای ایجاد تصویری متعادل تر و جلوگیری از سایه های ناخواسته بر روی چهره یا اشیاء.
2. افزودن رنگ های مکمل :
- وظیفه : استفاده از نورهای رنگی مکمل برای ایجاد تضاد رنگی و افزایش جذابیت بصری صحنه.
- کاربرد : برای خلق حال و هوای خاص یا افزایش درام در صحنه ها. به عنوان مثال، استفاده از نور آبی و نارنجی برای ایجاد حس سردی و گرمی متضاد.
3. ایجاد جلوه های ویژه :
- وظیفه : استفاده از نورهای مکمل برای ایجاد جلوه های بصری خاص مانند برجسته کردن بخش های خاصی از صحنه یا ایجاد سایه ها و انعکاس های خاص.
- کاربرد : برای افزودن جذابیت و توجه به بخش های خاصی از تصویر.
روش های استفاده از نور مکمل:
1. نور پرکننده (Fill Light) :
- موقعیت : معمولاً در زاویه مخالف نور اصلی و نزدیک به دوربین قرار می گیرد.
- وظیفه : کاهش سایه ها و نرم کردن نور اصلی.
- کاربرد : ایجاد تصویری متعادل تر و طبیعی تر.
2. نور رنگی (Colored Light) :
- موقعیت : بسته به نیاز صحنه و جلوه ای که می خواهید ایجاد کنید، می تواند در مکان های مختلفی قرار گیرد.
- وظیفه : ایجاد تضاد رنگی و افزایش جذابیت بصری.
- کاربرد : استفاده از رنگ های مکمل برای ایجاد جلوه های خاص. به عنوان مثال، نور آبی و نارنجی برای ایجاد تضاد سرد و گرم.
3. نور جانبی (Side Light) :
- موقعیت : در کنار سوژه و معمولاً در زاویه ۹۰ درجه نسبت به دوربین قرار می گیرد.
- وظیفه : افزودن عمق و بعد به تصویر.
- کاربرد : ایجاد جلوه های سه بعدی و برجسته کردن ویژگی های چهره یا جسم.
مثال ها و نکات:
- تعادل نورها : مهم است که شدت نورهای مختلف با هم تعادل داشته باشند تا تصویر نهایی متعادل و طبیعی به نظر برسد.
- تنظیمات شخصی سازی شده : با توجه به نیازهای خاص هر صحنه، می توان موقعیت و شدت هر کدام از نورها را تنظیم کرد.
- استفاده از ژل های رنگی : برای ایجاد رنگ های مکمل، می توان از ژل های رنگی بر روی چراغ ها استفاده کرد.
نمونه فیلم ها:
- Blade Runner 2049 (2017): استفاده گسترده از نورهای رنگی مکمل برای ایجاد جلوه های بصری خاص و برجسته کردن حال و هوای علمی-تخیلی.
- Inception (2010): استفاده از نورهای مکمل برای ایجاد تضادهای بصری و افزایش درام در صحنه های مختلف.
نور مکمل به عنوان یکی از ابزارهای مهم در نورپردازی سینمایی به کارگردانان و فیلم برداران امکان می دهد تا تصاویر جذاب، متعادل و حرفه ای ایجاد کنند. این تکنیک می تواند به بهبود جلوه های بصری و تقویت حال و هوای صحنه کمک کند.
نوری است که نسبت به نور اصلی ضعیف است و برای پوشش دادن سایه ها و نیز نقاطی که نور اصلی آنها را پوشش نداده به کار می رود.

فرهنگ اصطلاحات سینمایی

Three Point Lighting

نور سه نقطه ای (Three-Point Lighting) یکی از تکنیک های پایه ای و مهم در نورپردازی سینمایی و عکاسی است که برای ایجاد عمق و بعد در صحنه ها و نیز برای جلوه دادن بهتر به سوژه ها استفاده می شود. این تکنیک شامل استفاده از سه منبع نور است: نور اصلی (Key Light)، نور پرکننده (Fill Light)، و نور پشت (Back Light).
اجزای نور سه نقطه ای:
1. نور اصلی (Key Light) :
- موقعیت : این نور معمولاً در زاویه ۳۰ تا ۴۵ درجه نسبت به دوربین و سوژه قرار می گیرد.
- وظیفه : نور اصلی به عنوان منبع نور اصلی برای روشن کردن سوژه استفاده می شود و بیشترین روشنایی را ایجاد می کند.
- ویژگی ها : این نور برای ایجاد سایه ها و برجسته کردن ویژگی های چهره یا جسم استفاده می شود.
2. نور پرکننده (Fill Light) :
- موقعیت : معمولاً در زاویه مخالف نور اصلی و نزدیک به دوربین قرار می گیرد.
- وظیفه : این نور برای کاهش سایه های ایجاد شده توسط نور اصلی استفاده می شود و نوری نرم تر و ملایم تر ایجاد می کند.
- ویژگی ها : شدت نور پرکننده معمولاً کمتر از نور اصلی است تا سایه ها را نرم کند بدون اینکه آنها را کاملاً حذف کند.
3. نور پشت (Back Light) یا نور حاشیه (Rim Light) :
- موقعیت : پشت سوژه قرار می گیرد و به سمت دوربین تابانده می شود.
- وظیفه : این نور برای جدا کردن سوژه از پس زمینه و ایجاد عمق بیشتر در تصویر استفاده می شود.
- ویژگی ها : نور پشت باعث ایجاد حاشیه نوری یا `هاله` در اطراف سوژه می شود که به تفکیک بهتر سوژه از پس زمینه کمک می کند.
مزایای استفاده از نور سه نقطه ای:
1. عمق و بعد : این تکنیک به ایجاد عمق و بعد در تصویر کمک می کند و به سوژه حالتی سه بعدی می بخشد.
2. کنترل سایه ها : با استفاده از نور پرکننده، سایه های سخت ایجاد شده توسط نور اصلی نرم تر و قابل کنترل تر می شوند.
3. جدا کردن سوژه از پس زمینه : نور پشت کمک می کند تا سوژه به وضوح از پس زمینه جدا شود و تصویر جذاب تری ایجاد شود.
کاربردهای نور سه نقطه ای:
- فیلم سازی : برای روشن کردن بازیگران و ایجاد تصویری حرفه ای و جذاب.
- عکاسی پرتره : برای برجسته کردن ویژگی های چهره و ایجاد تصاویری با عمق و جزئیات بالا.
- ویدئوهای تبلیغاتی و آموزشی : برای ایجاد تصاویری واضح و حرفه ای.
مثال ها و نکات:
- تعادل نورها : مهم است که شدت نورهای مختلف با هم تعادل داشته باشند تا تصویر نهایی متعادل و طبیعی به نظر برسد.
- تنظیمات شخصی سازی شده : با توجه به نیازهای خاص هر صحنه، می توان موقعیت و شدت هر کدام از نورها را تنظیم کرد.
نمونه فیلم ها:
- Casablanca (1942): این فیلم کلاسیک به طور گسترده از تکنیک نور سه نقطه ای برای روشن کردن چهره ها و ایجاد عمق در صحنه ها استفاده کرده است.
- Citizen Kane (1941): از این تکنیک برای خلق تصاویر با کنتراست بالا و تأکید بر ویژگی های چهره ها استفاده شده است.
نور سه نقطه ای یکی از تکنیک های اساسی و بسیار مؤثر در نورپردازی است که به فیلم سازان و عکاسان اجازه می دهد تا تصاویر جذاب، حرفه ای و با عمق بالا ایجاد کنند.نور سه نقطه ای (Three-Point Lighting) یکی از تکنیک های پایه ای و مهم در نورپردازی سینمایی و عکاسی است که برای ایجاد عمق و بعد در صحنه ها و نیز برای جلوه دادن بهتر به سوژه ها استفاده می شود. این تکنیک شامل استفاده از سه منبع نور است: نور اصلی (Key Light)، نور پرکننده (Fill Light)، و نور پشت (Back Light).
اجزای نور سه نقطه ای:
1. نور اصلی (Key Light) :
- موقعیت : این نور معمولاً در زاویه ۳۰ تا ۴۵ درجه نسبت به دوربین و سوژه قرار می گیرد.
- وظیفه : نور اصلی به عنوان منبع نور اصلی برای روشن کردن سوژه استفاده می شود و بیشترین روشنایی را ایجاد می کند.
- ویژگی ها : این نور برای ایجاد سایه ها و برجسته کردن ویژگی های چهره یا جسم استفاده می شود.
2. نور پرکننده (Fill Light) :
- موقعیت : معمولاً در زاویه مخالف نور اصلی و نزدیک به دوربین قرار می گیرد.
- وظیفه : این نور برای کاهش سایه های ایجاد شده توسط نور اصلی استفاده می شود و نوری نرم تر و ملایم تر ایجاد می کند.
- ویژگی ها : شدت نور پرکننده معمولاً کمتر از نور اصلی است تا سایه ها را نرم کند بدون اینکه آنها را کاملاً حذف کند.
3. نور پشت (Back Light) یا نور حاشیه (Rim Light) :
- موقعیت : پشت سوژه قرار می گیرد و به سمت دوربین تابانده می شود.
- وظیفه : این نور برای جدا کردن سوژه از پس زمینه و ایجاد عمق بیشتر در تصویر استفاده می شود.
- ویژگی ها : نور پشت باعث ایجاد حاشیه نوری یا `هاله` در اطراف سوژه می شود که به تفکیک بهتر سوژه از پس زمینه کمک می کند.
مزایای استفاده از نور سه نقطه ای:
1. عمق و بعد : این تکنیک به ایجاد عمق و بعد در تصویر کمک می کند و به سوژه حالتی سه بعدی می بخشد.
2. کنترل سایه ها : با استفاده از نور پرکننده، سایه های سخت ایجاد شده توسط نور اصلی نرم تر و قابل کنترل تر می شوند.
3. جدا کردن سوژه از پس زمینه : نور پشت کمک می کند تا سوژه به وضوح از پس زمینه جدا شود و تصویر جذاب تری ایجاد شود.
کاربردهای نور سه نقطه ای:
- فیلم سازی : برای روشن کردن بازیگران و ایجاد تصویری حرفه ای و جذاب.
- عکاسی پرتره : برای برجسته کردن ویژگی های چهره و ایجاد تصاویری با عمق و جزئیات بالا.
- ویدئوهای تبلیغاتی و آموزشی : برای ایجاد تصاویری واضح و حرفه ای.
مثال ها و نکات:
- تعادل نورها : مهم است که شدت نورهای مختلف با هم تعادل داشته باشند تا تصویر نهایی متعادل و طبیعی به نظر برسد.
- تنظیمات شخصی سازی شده : با توجه به نیازهای خاص هر صحنه، می توان موقعیت و شدت هر کدام از نورها را تنظیم کرد.
نمونه فیلم ها:
- Casablanca (1942): این فیلم کلاسیک به طور گسترده از تکنیک نور سه نقطه ای برای روشن کردن چهره ها و ایجاد عمق در صحنه ها استفاده کرده است.
- Citizen Kane (1941): از این تکنیک برای خلق تصاویر با کنتراست بالا و تأکید بر ویژگی های چهره ها استفاده شده است.
نور سه نقطه ای یکی از تکنیک های اساسی و بسیار مؤثر در نورپردازی است که به فیلم سازان و عکاسان اجازه می دهد تا تصاویر جذاب، حرفه ای و با عمق بالا ایجاد کنند.

فرهنگ اصطلاحات سینمایی

Overhead Lighting

نور سقفی (Overhead Lighting) در فیلم سازی به نوعی از نورپردازی اشاره دارد که در آن منبع نور بالاتر از سوژه قرار دارد و به طور مستقیم از بالا به پایین تابیده می شود. این تکنیک نورپردازی می تواند اثرات و حال و هوای مختلفی را ایجاد کند و برای موقعیت های گوناگونی مورد استفاده قرار گیرد.
ویژگی های نور سقفی (Overhead lighting):
1. سایه های واضح : نور سقفی معمولاً سایه های تند و مشخصی ایجاد می کند، به خصوص در زیر چشم ها، بینی و چانه. این سایه ها می توانند به تاکید بر ویژگی های چهره کمک کنند.
2. فضای دراماتیک : این نوع نورپردازی اغلب برای ایجاد فضایی دراماتیک و مرموز استفاده می شود. نور از بالا می تواند جلوه ای از قدرت، قضاوت یا تنش ایجاد کند.
3. تقویت جزییات : نور سقفی می تواند جزییات خاصی را برجسته کند و به خصوص در نمایش جزئیات بالای صحنه یا سوژه مفید باشد.
4. استفاده در صحنه های داخلی : این تکنیک بیشتر در صحنه های داخلی که نیاز به کنترل دقیق نور دارند، مانند اتاق های بازجویی، آزمایشگاه ها و فضاهای مشابه استفاده می شود.
کاربردهای نور سقفی:
- صحنه های بازجویی یا تحقیقاتی : برای ایجاد حس تنش و تاکید بر حالت های روانی شخصیت ها.
- نمایشگاه ها و موزه ها : برای برجسته کردن آثار هنری یا اشیاء نمایش داده شده.
- فیلم های ترسناک و هیجان انگیز : برای ایجاد حس ترس و ناآرامی.
- صحنه های خاص درام و سینمایی : برای افزودن عمق و تاکید به ویژگی های چهره و خلق و خو.
مثال هایی از استفاده های نور سقفی:
- فیلم های نوآر : این تکنیک برای ایجاد سایه های عمیق و برجسته کردن حالت های چهره استفاده می شود.
- فیلم های جنایی و پلیسی : در صحنه های بازجویی و تحقیقات جنایی، نور سقفی برای ایجاد حس تنش و فشار استفاده می شود.
- فیلم های ترسناک : برای ایجاد جلوه های ترسناک و افزایش حس ناآرامی.
نمونه فیلم ها:
- The Godfather (1972): در بسیاری از صحنه های داخلی از نور سقفی استفاده شده است تا حالت دراماتیک و تاثیرگذار شخصیت ها را نشان دهد.
- Blade Runner (1982): این فیلم علمی-تخیلی از نور سقفی برای ایجاد فضای مرموز و تأکید بر تکنولوژی پیشرفته استفاده می کند.
- Seven (1995): در این فیلم، نور سقفی برای تقویت احساسات تیره و تار و افزایش تنش صحنه های جنایی استفاده شده است.
نور سقفی یکی از ابزارهای مؤثر در فیلم سازی است که به کارگردان و فیلم بردار امکان می دهد تا احساسات، جزییات و فضای خاصی را در صحنه ها ایجاد کنند.
نوری است که از بالا بر صحنه برای جداسازی موضوع از پس زمینه تابانده میشود.نور سقفی (Overhead Lighting) در فیلم سازی به نوعی از نورپردازی اشاره دارد که در آن منبع نور بالاتر از سوژه قرار دارد و به طور مستقیم از بالا به پایین تابیده می شود. این تکنیک نورپردازی می تواند اثرات و حال و هوای مختلفی را ایجاد کند و برای موقعیت های گوناگونی مورد استفاده قرار گیرد.
ویژگی های نور سقفی (Overhead lighting):
1. سایه های واضح : نور سقفی معمولاً سایه های تند و مشخصی ایجاد می کند، به خصوص در زیر چشم ها، بینی و چانه. این سایه ها می توانند به تاکید بر ویژگی های چهره کمک کنند.
2. فضای دراماتیک : این نوع نورپردازی اغلب برای ایجاد فضایی دراماتیک و مرموز استفاده می شود. نور از بالا می تواند جلوه ای از قدرت، قضاوت یا تنش ایجاد کند.
3. تقویت جزییات : نور سقفی می تواند جزییات خاصی را برجسته کند و به خصوص در نمایش جزئیات بالای صحنه یا سوژه مفید باشد.
4. استفاده در صحنه های داخلی : این تکنیک بیشتر در صحنه های داخلی که نیاز به کنترل دقیق نور دارند، مانند اتاق های بازجویی، آزمایشگاه ها و فضاهای مشابه استفاده می شود.
کاربردهای نور سقفی:
- صحنه های بازجویی یا تحقیقاتی : برای ایجاد حس تنش و تاکید بر حالت های روانی شخصیت ها.
- نمایشگاه ها و موزه ها : برای برجسته کردن آثار هنری یا اشیاء نمایش داده شده.
- فیلم های ترسناک و هیجان انگیز : برای ایجاد حس ترس و ناآرامی.
- صحنه های خاص درام و سینمایی : برای افزودن عمق و تاکید به ویژگی های چهره و خلق و خو.
مثال هایی از استفاده های نور سقفی:
- فیلم های نوآر : این تکنیک برای ایجاد سایه های عمیق و برجسته کردن حالت های چهره استفاده می شود.
- فیلم های جنایی و پلیسی : در صحنه های بازجویی و تحقیقات جنایی، نور سقفی برای ایجاد حس تنش و فشار استفاده می شود.
- فیلم های ترسناک : برای ایجاد جلوه های ترسناک و افزایش حس ناآرامی.
نمونه فیلم ها:
- The Godfather (1972): در بسیاری از صحنه های داخلی از نور سقفی استفاده شده است تا حالت دراماتیک و تاثیرگذار شخصیت ها را نشان دهد.
- Blade Runner (1982): این فیلم علمی-تخیلی از نور سقفی برای ایجاد فضای مرموز و تأکید بر تکنولوژی پیشرفته استفاده می کند.
- Seven (1995): در این فیلم، نور سقفی برای تقویت احساسات تیره و تار و افزایش تنش صحنه های جنایی استفاده شده است.
نور سقفی یکی از ابزارهای مؤثر در فیلم سازی است که به کارگردان و فیلم بردار امکان می دهد تا احساسات، جزییات و فضای خاصی را در صحنه ها ایجاد کنند.
نوری است که از بالا بر صحنه برای جداسازی موضوع از پس زمینه تابانده میشود.

فرهنگ اصطلاحات سینمایی

Chiaroscuro Lighting

نورپردازی سایه روشن (Chiaroscuro Lighting) یکی از تکنیک های برجسته در فیلم سازی و عکاسی است که به استفاده از کنتراست های شدید بین نور و سایه برای ایجاد عمق و حجم در تصویر می پردازد. این تکنیک به ویژه برای ایجاد حال و هوای دراماتیک، مرموز و احساسی در صحنه ها بسیار مؤثر است.
ویژگی های نورپردازی سایه روشن عبارتند از:
1. کنتراست شدید : تفاوت های شدید بین مناطق روشن و تاریک در تصویر که توجه تماشاگر را به سمت بخش های کلیدی صحنه جلب می کند.
2. ایجاد عمق و حجم : این تکنیک به ایجاد ابعاد و حجم در تصویر کمک می کند، زیرا سایه ها و روشنایی ها به تصویر حس سه بعدی می بخشند.
3. تاکید بر احساسات و حالت ها : نورپردازی سایه روشن معمولاً برای ایجاد احساسات قوی و حالت های دراماتیک استفاده می شود، مانند ترس، تنش، رازآلودی و جذابیت.
4. تمرکز بر روی شخصیت ها و جزئیات : این تکنیک می تواند برای تاکید بر جزئیات خاص یا نمایش ویژگی های مهم شخصیت ها مورد استفاده قرار گیرد.
5. استفاده هنری و سینمایی : نورپردازی سایه روشن در آثار هنری و فیلم های کلاسیک به وفور استفاده می شود و به عنوان یکی از تکنیک های مهم در سبک های نوآر و درام شناخته می شود.
مثال هایی از استفاده های نورپردازی سایه روشن:
- فیلم های نوآر : این تکنیک در فیلم های نوآر به طور گسترده ای استفاده می شود تا احساسات مرموز و تنش زا را تقویت کند.
- صحنه های دراماتیک : در صحنه هایی که نیاز به ایجاد تنش و درام است، مانند لحظات بحرانی یا مواجهات مهم بین شخصیت ها.
- تصاویر هنری : در عکاسی و نقاشی، نورپردازی سایه روشن برای خلق تصاویر با کنتراست بالا و جذابیت بصری استفاده می شود.
نمونه فیلم ها:
- Citizen Kane (1941): این فیلم از اورسن ولز به خاطر استفاده از نورپردازی سایه روشن برای ایجاد عمق و احساسات قوی در صحنه های مختلف مشهور است.
- The Third Man (1949): این فیلم نوآر به کارگردانی کارول رید از تکنیک های نورپردازی سایه روشن برای ایجاد فضای مرموز و تنش زا بهره برده است.
نورپردازی سایه روشن به عنوان یکی از تکنیک های اصلی در فیلم سازی و هنرهای بصری، به خلق جلوه های بصری قوی و تاثیرگذار کمک می کند و تماشاگر را به دنیای احساسی و دراماتیک صحنه ها می کشاند.
نور پردازی ویژه ای که تاریکی و نماهای سایه دار در آن برجسته است. این نوع نورپردازی بیشتر در گونه ی فیلم ترسناک و سیاه یا نوآر برای القا ء حس دلهره به کار می رود.نورپردازی سایه روشن (Chiaroscuro Lighting) یکی از تکنیک های برجسته در فیلم سازی و عکاسی است که به استفاده از کنتراست های شدید بین نور و سایه برای ایجاد عمق و حجم در تصویر می پردازد. این تکنیک به ویژه برای ایجاد حال و هوای دراماتیک، مرموز و احساسی در صحنه ها بسیار مؤثر است.
ویژگی های نورپردازی سایه روشن عبارتند از:
1. کنتراست شدید : تفاوت های شدید بین مناطق روشن و تاریک در تصویر که توجه تماشاگر را به سمت بخش های کلیدی صحنه جلب می کند.
2. ایجاد عمق و حجم : این تکنیک به ایجاد ابعاد و حجم در تصویر کمک می کند، زیرا سایه ها و روشنایی ها به تصویر حس سه بعدی می بخشند.
3. تاکید بر احساسات و حالت ها : نورپردازی سایه روشن معمولاً برای ایجاد احساسات قوی و حالت های دراماتیک استفاده می شود، مانند ترس، تنش، رازآلودی و جذابیت.
4. تمرکز بر روی شخصیت ها و جزئیات : این تکنیک می تواند برای تاکید بر جزئیات خاص یا نمایش ویژگی های مهم شخصیت ها مورد استفاده قرار گیرد.
5. استفاده هنری و سینمایی : نورپردازی سایه روشن در آثار هنری و فیلم های کلاسیک به وفور استفاده می شود و به عنوان یکی از تکنیک های مهم در سبک های نوآر و درام شناخته می شود.
مثال هایی از استفاده های نورپردازی سایه روشن:
- فیلم های نوآر : این تکنیک در فیلم های نوآر به طور گسترده ای استفاده می شود تا احساسات مرموز و تنش زا را تقویت کند.
- صحنه های دراماتیک : در صحنه هایی که نیاز به ایجاد تنش و درام است، مانند لحظات بحرانی یا مواجهات مهم بین شخصیت ها.
- تصاویر هنری : در عکاسی و نقاشی، نورپردازی سایه روشن برای خلق تصاویر با کنتراست بالا و جذابیت بصری استفاده می شود.
نمونه فیلم ها:
- Citizen Kane (1941): این فیلم از اورسن ولز به خاطر استفاده از نورپردازی سایه روشن برای ایجاد عمق و احساسات قوی در صحنه های مختلف مشهور است.
- The Third Man (1949): این فیلم نوآر به کارگردانی کارول رید از تکنیک های نورپردازی سایه روشن برای ایجاد فضای مرموز و تنش زا بهره برده است.
نورپردازی سایه روشن به عنوان یکی از تکنیک های اصلی در فیلم سازی و هنرهای بصری، به خلق جلوه های بصری قوی و تاثیرگذار کمک می کند و تماشاگر را به دنیای احساسی و دراماتیک صحنه ها می کشاند.
نور پردازی ویژه ای که تاریکی و نماهای سایه دار در آن برجسته است. این نوع نورپردازی بیشتر در گونه ی فیلم ترسناک و سیاه یا نوآر برای القا ء حس دلهره به کار می رود.

فرهنگ اصطلاحات سینمایی

Low-Key Lighting

نور پایین (Low-Key Lighting) به نوعی از نورپردازی اشاره دارد که بر روی ایجاد تفاوت های شدید بین نور و سایه تمرکز دارد، و به طور کلی معمولاً با رنگ های تاریک و فضاهای مظلم همراه است. این نوع نورپردازی معمولاً برای ایجاد حالت های معنایی گوناگون، معمولاً مهیج و مرموز، در صحنه ها استفاده می شود.
ویژگی های نور پایین (Low-key lighting) عبارتند از:
1. سایه های عمیق : در این نوع نورپردازی، سایه ها به طور قابل توجهی عمیق و تیره هستند که باعث ایجاد تفاوت های شدید بین نور و سایه در صحنه می شود.
2. معمولاً استفاده در صحنه های مظلم : نور پایین معمولاً در صحنه هایی استفاده می شود که محیط تاریک و فضای مظلم دارند، چرا که این نوع نورپردازی احساس تعاملات تاریک و پنهانی را تقویت می کند.
3. استفاده برای ایجاد حالت های خاص : این نوع نورپردازی معمولاً برای ایجاد حالت هایی مانند ترس، مرموزی، تنش و انتظار در صحنه ها استفاده می شود.
4. استفاده در فیلم های نواری و سینمایی : نور پایین یکی از تکنیک های مهم نورپردازی در فیلم های نواری و سینمایی است که به طور گسترده برای ایجاد جلوه های ویژه بصری و تعیین محیط های مهیج استفاده می شود.
نور پایین به عنوان یکی از ابزارهای اصلی نورپردازی، می تواند احساسات و جلب توجه تماشاگران را به نحو موثری تحت تأثیر قرار دهد و به کارگردان امکان می دهد تا بر روی جنبه های عمیق تر و روانشناختی داستان تأکید کند.
نوری که از پایین به چهره ی بازیگران به ویژه در فیلمهای ترسناک تابانده میشود.نور پایین (Low-Key Lighting) به نوعی از نورپردازی اشاره دارد که بر روی ایجاد تفاوت های شدید بین نور و سایه تمرکز دارد، و به طور کلی معمولاً با رنگ های تاریک و فضاهای مظلم همراه است. این نوع نورپردازی معمولاً برای ایجاد حالت های معنایی گوناگون، معمولاً مهیج و مرموز، در صحنه ها استفاده می شود.
ویژگی های نور پایین (Low-key lighting) عبارتند از:
1. سایه های عمیق : در این نوع نورپردازی، سایه ها به طور قابل توجهی عمیق و تیره هستند که باعث ایجاد تفاوت های شدید بین نور و سایه در صحنه می شود.
2. معمولاً استفاده در صحنه های مظلم : نور پایین معمولاً در صحنه هایی استفاده می شود که محیط تاریک و فضای مظلم دارند، چرا که این نوع نورپردازی احساس تعاملات تاریک و پنهانی را تقویت می کند.
3. استفاده برای ایجاد حالت های خاص : این نوع نورپردازی معمولاً برای ایجاد حالت هایی مانند ترس، مرموزی، تنش و انتظار در صحنه ها استفاده می شود.
4. استفاده در فیلم های نواری و سینمایی : نور پایین یکی از تکنیک های مهم نورپردازی در فیلم های نواری و سینمایی است که به طور گسترده برای ایجاد جلوه های ویژه بصری و تعیین محیط های مهیج استفاده می شود.
نور پایین به عنوان یکی از ابزارهای اصلی نورپردازی، می تواند احساسات و جلب توجه تماشاگران را به نحو موثری تحت تأثیر قرار دهد و به کارگردان امکان می دهد تا بر روی جنبه های عمیق تر و روانشناختی داستان تأکید کند.
نوری که از پایین به چهره ی بازیگران به ویژه در فیلمهای ترسناک تابانده میشود.

فرهنگ اصطلاحات سینمایی