مقدمه مفهومی در طراحی رابط کاربری، عناصر نامرئی (Invisible) به آن دسته از کامپوننت ها یا کنترل هایی گفته می شود که در برنامه وجود دارند و عملکردی انجام می دهند، اما به صورت بصری برای کاربر نمایش داده نمی شوند. این مفهوم در طراحی تعاملی و رابط های کاربری پیشرفته کاربرد دارد. کاربرد در فناوری اطلاعات در طراحی رابط کاربری - در توسعه بازی های کامپیوتری - در برنامه های واقعیت افزوده - در سیستم های تعاملی - در رابط های لمسی مثال های واقعی دکمه های شفاف - مناطق حساس لمسی - عناصر پنهان در بازی ها - کنترل های زمینه ای - لایه های مخفی در نرم افزارهای گرافیکی نقش در توسعه نرم افزار ایجاد تعاملات پیشرفته - طراحی رابط های مینیمال - پیاده سازی ویژگی های مخفی - بهبود تجربه کاربری - کاهش شلوغی بصری تاریخچه و تکامل استفاده از عناصر نامرئی از اولین رابط های گرافیکی در دهه 1980 آغاز شد و با ظهور رابط های لمسی در دهه 2000 توسعه یافت. تفکیک از مفاهیم مشابه با ’’غیرفعال’’ که ممکن است قابل مشاهده باشد متفاوت است. پیاده سازی در فناوری های مختلف در CSS: opacity: 0 - در Android: android:visibility=’’invisible’’ - در iOS: isHidden = true - در بازی ها: material شفاف چالش ها و ملاحظات کشف پذیری - دسترسی پذیری - تست کاربری - مستندسازی - تعادل با عناصر مرئی بهترین روش ها استفاده محدود و هدفمند - ارائه راهنمایی های زمینه ای - رعایت اصول دسترسی پذیری - تست گسترده کاربری کاربرد در معماری های مدرن در رابط های صوتی - در واقعیت ترکیبی - در اینترنت اشیا - در طراحی های مینیمال نتیجه گیری استفاده صحیح از عناصر نامرئی می تواند تجربه کاربری غنی تری ایجاد کند، اما نیاز به طراحی دقیق دارد.
مقدمه مفهومی در طراحی رابط کاربری، عناصر نامرئی (Invisible) به آن دسته از کامپوننت ها یا کنترل هایی گفته می شود که در برنامه وجود دارند و عملکردی انجام می دهند، اما به صورت بصری برای کاربر نمایش داده نمی شوند. این مفهوم در طراحی تعاملی و رابط های کاربری پیشرفته کاربرد دارد. کاربرد در فناوری اطلاعات در طراحی رابط کاربری - در توسعه بازی های کامپیوتری - در برنامه های واقعیت افزوده - در سیستم های تعاملی - در رابط های لمسی مثال های واقعی دکمه های شفاف - مناطق حساس لمسی - عناصر پنهان در بازی ها - کنترل های زمینه ای - لایه های مخفی در نرم افزارهای گرافیکی نقش در توسعه نرم افزار ایجاد تعاملات پیشرفته - طراحی رابط های مینیمال - پیاده سازی ویژگی های مخفی - بهبود تجربه کاربری - کاهش شلوغی بصری تاریخچه و تکامل استفاده از عناصر نامرئی از اولین رابط های گرافیکی در دهه 1980 آغاز شد و با ظهور رابط های لمسی در دهه 2000 توسعه یافت. تفکیک از مفاهیم مشابه با ’’غیرفعال’’ که ممکن است قابل مشاهده باشد متفاوت است. پیاده سازی در فناوری های مختلف در CSS: opacity: 0 - در Android: android:visibility=’’invisible’’ - در iOS: isHidden = true - در بازی ها: material شفاف چالش ها و ملاحظات کشف پذیری - دسترسی پذیری - تست کاربری - مستندسازی - تعادل با عناصر مرئی بهترین روش ها استفاده محدود و هدفمند - ارائه راهنمایی های زمینه ای - رعایت اصول دسترسی پذیری - تست گسترده کاربری کاربرد در معماری های مدرن در رابط های صوتی - در واقعیت ترکیبی - در اینترنت اشیا - در طراحی های مینیمال نتیجه گیری استفاده صحیح از عناصر نامرئی می تواند تجربه کاربری غنی تری ایجاد کند، اما نیاز به طراحی دقیق دارد.