- Foil
مخالفت کردن
معنی Foil - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
مارپیچ کردن
آلوده کردن، خاک
زحمت کشیدن
گول زدن، احمق
شکست خوردن، شکست بخورد
آلودگی کردن، ناپاک، زننده
جوش آوردن
مقدمه مفهومی درباره واژه
پیچه (Coil) در الکترونیک و مهندسی برق به آرایشی مارپیچی از سیم هادی گفته می شود که با عبور جریان الکتریکی، میدان مغناطیسی ایجاد می کند. این المان پایه ای در بسیاری از قطعات الکترونیکی و سیستم های قدرت محسوب می شود و نقش کلیدی در تبدیل انرژی الکتریکی به مغناطیسی و بالعکس دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در طراحی سخت افزار کامپیوتر برای ساخت سلف ها، ترانسفورماتورها و موتورها، در سیستم های مخابراتی برای ساخت آنتن ها، در منابع تغذیه برای فیلترها و مبدل ها و در سنسورهای الکترومغناطیسی کاربرد دارد. در شبیه سازی های کامپیوتری نیز مدلسازی رفتار پیچه ها اهمیت ویژه ای دارد.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
سلف های مورد استفاده در مادربردهای کامپیوتر، ترانسفورماتورهای منبع تغذیه، موتورهای هارددیسک ها، آنتن های وای فای، القاگرهای مدارهای RF و سیم پیچ های هدایت مغناطیسی در دستگاه های MRI نمونه هایی از کاربردهای عملی پیچه هستند. در پروژه های اینترنت اشیا نیز پیچه ها در سنسورها و عملگرها استفاده می شوند.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
پیچه ها در طراحی منابع تغذیه سیستم های کامپیوتری، مدیریت توان پردازنده ها، فیلترکردن نویزهای الکترومغناطیسی و ایجاد ارتباطات بی سیم نقش اساسی دارند. در معماری سیستم های نهفته، طراحی بهینه پیچه ها می تواند به کاهش مصرف انرژی و افزایش پایداری سیستم کمک کند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم پیچه به کشف القای الکترومغناطیسی توسط فارادی در سال 1831 بازمی گردد. در اوایل قرن 20 با توسعه سیستم های رادیویی، پیچه ها اهمیت یافتند. در دهه 1950 با ظهور ترانزیستورها، پیچه های کوچک تر برای مدارهای الکترونیکی توسعه یافتند. امروزه نانوفناوری امکان ساخت پیچه های میکروسکوپی را فراهم کرده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
پیچه با مقاومت (که انرژی الکتریکی را به گرمایی تبدیل می کند)، با خازن (که انرژی را در میدان الکتریکی ذخیره می کند) و با ترانسفورماتور (که از چند پیچه تشکیل شده است) متفاوت است. همچنین با سیم پیچ موتور که کاربرد مکانیکی دارد تمایز دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در نرم افزارهای شبیه سازی مدار مانند SPICE با مدل های ریاضی، در برنامه های CAD برای طراحی PCB به صورت المان های کتابخانه ای، در زبان های محاسباتی مانند MATLAB برای تحلیل میدان های الکترومغناطیسی و در برنامه های طراحی سه بعدی به صورت هندسی پیاده سازی می شوند. کتابخانه هایی مانند FEniCS برای محاسبات المان محدود روی پیچه ها وجود دارد.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
چالش های اصلی شامل تلفات حرارتی، اثر پوستی در فرکانس های بالا، تداخل الکترومغناطیسی و محدودیت های فیزیکی در مینیاتوری سازی است. یک سوءبرداشت رایج این است که همه پیچه ها رفتار ایده آل دارند، در حالی که در عمل پارازیت ها و ناخالصی ها تأثیر قابل توجهی بر عملکرد آنها می گذارند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
درک عمیق از اصول کار پیچه ها و مدلسازی صحیح آنها برای طراحی سیستم های الکترونیکی کارآمد ضروری است. در متون آموزشی باید بر رابطه بین پارامترهای فیزیکی پیچه (تعداد دورها، قطر سیم، ماده هسته) و ویژگی های الکترومغناطیسی آن تأکید شود. برای سیستم های پرتکرار، بهینه سازی طراحی پیچه می تواند به صرفه جویی قابل توجهی در هزینه و انرژی منجر شود.
پیچه (Coil) در الکترونیک و مهندسی برق به آرایشی مارپیچی از سیم هادی گفته می شود که با عبور جریان الکتریکی، میدان مغناطیسی ایجاد می کند. این المان پایه ای در بسیاری از قطعات الکترونیکی و سیستم های قدرت محسوب می شود و نقش کلیدی در تبدیل انرژی الکتریکی به مغناطیسی و بالعکس دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در طراحی سخت افزار کامپیوتر برای ساخت سلف ها، ترانسفورماتورها و موتورها، در سیستم های مخابراتی برای ساخت آنتن ها، در منابع تغذیه برای فیلترها و مبدل ها و در سنسورهای الکترومغناطیسی کاربرد دارد. در شبیه سازی های کامپیوتری نیز مدلسازی رفتار پیچه ها اهمیت ویژه ای دارد.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
سلف های مورد استفاده در مادربردهای کامپیوتر، ترانسفورماتورهای منبع تغذیه، موتورهای هارددیسک ها، آنتن های وای فای، القاگرهای مدارهای RF و سیم پیچ های هدایت مغناطیسی در دستگاه های MRI نمونه هایی از کاربردهای عملی پیچه هستند. در پروژه های اینترنت اشیا نیز پیچه ها در سنسورها و عملگرها استفاده می شوند.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
پیچه ها در طراحی منابع تغذیه سیستم های کامپیوتری، مدیریت توان پردازنده ها، فیلترکردن نویزهای الکترومغناطیسی و ایجاد ارتباطات بی سیم نقش اساسی دارند. در معماری سیستم های نهفته، طراحی بهینه پیچه ها می تواند به کاهش مصرف انرژی و افزایش پایداری سیستم کمک کند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم پیچه به کشف القای الکترومغناطیسی توسط فارادی در سال 1831 بازمی گردد. در اوایل قرن 20 با توسعه سیستم های رادیویی، پیچه ها اهمیت یافتند. در دهه 1950 با ظهور ترانزیستورها، پیچه های کوچک تر برای مدارهای الکترونیکی توسعه یافتند. امروزه نانوفناوری امکان ساخت پیچه های میکروسکوپی را فراهم کرده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
پیچه با مقاومت (که انرژی الکتریکی را به گرمایی تبدیل می کند)، با خازن (که انرژی را در میدان الکتریکی ذخیره می کند) و با ترانسفورماتور (که از چند پیچه تشکیل شده است) متفاوت است. همچنین با سیم پیچ موتور که کاربرد مکانیکی دارد تمایز دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در نرم افزارهای شبیه سازی مدار مانند SPICE با مدل های ریاضی، در برنامه های CAD برای طراحی PCB به صورت المان های کتابخانه ای، در زبان های محاسباتی مانند MATLAB برای تحلیل میدان های الکترومغناطیسی و در برنامه های طراحی سه بعدی به صورت هندسی پیاده سازی می شوند. کتابخانه هایی مانند FEniCS برای محاسبات المان محدود روی پیچه ها وجود دارد.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
چالش های اصلی شامل تلفات حرارتی، اثر پوستی در فرکانس های بالا، تداخل الکترومغناطیسی و محدودیت های فیزیکی در مینیاتوری سازی است. یک سوءبرداشت رایج این است که همه پیچه ها رفتار ایده آل دارند، در حالی که در عمل پارازیت ها و ناخالصی ها تأثیر قابل توجهی بر عملکرد آنها می گذارند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
درک عمیق از اصول کار پیچه ها و مدلسازی صحیح آنها برای طراحی سیستم های الکترونیکی کارآمد ضروری است. در متون آموزشی باید بر رابطه بین پارامترهای فیزیکی پیچه (تعداد دورها، قطر سیم، ماده هسته) و ویژگی های الکترومغناطیسی آن تأکید شود. برای سیستم های پرتکرار، بهینه سازی طراحی پیچه می تواند به صرفه جویی قابل توجهی در هزینه و انرژی منجر شود.
مقدمه مفهومی درباره واژه
خراب شدن (Fail) در سیستم های کامپیوتری به وضعیتی اطلاق می شود که یک مؤلفه، سرویس یا کل سیستم نتواند عملکرد مورد انتظار را ارائه دهد. این مفهوم در طراحی سیستم های تحمل پذیر خطا و معماری های resilient اهمیت ویژه ای دارد. خرابی می تواند جزئی (تأثیر محدود) یا کلی (از کار افتادن کامل سیستم) باشد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در طراحی سیستم های تحمل پذیر خطا، در معماری های ابری برای مدیریت خرابی ها، در DevOps برای نظارت بر سلامت سیستم، در تست نرم افزار برای شبیه سازی شرایط خرابی، و در سیستم های توزیع شده برای مدیریت قطع ارتباط کاربرد دارد. همچنین در الگوهای طراحی مانند Circuit Breaker استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
قطع شدن سرور وب به دلیل overload، از کار افتادن یک میکروسرویس در معماری مبتنی بر کانتینر، خرابی دیسک سخت و از دست رفتن داده، قطع ارتباط در سیستم های توزیع شده، timeout شدن درخواست های API، شکست در احراز هویت به دلیل نقص سرویس شناسه.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری های مدرن، مدیریت خرابی یک مؤلفه کلیدی طراحی است. در سیستم های توزیع شده، الگوهایی مانند Retry و Fallback برای مقابله با خرابی ها استفاده می شوند. در میکروسرویس ها، مکانیزم های Health Check برای تشخیص سریع خرابی ها پیاده سازی می شوند. در DevOps، نظارت مستمر بر سیستم ها برای شناسایی خرابی ها ضروری است.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم خرابی سیستم ها از ابتدای پیدایش کامپیوترها وجود داشته است. در دهه 1970 با توسعه سیستم های حیاتی، مدیریت خرابی اهمیت یافت. در دهه 1990 با ظهور سیستم های توزیع شده پیشرفت کرد. امروزه با معماری های ابری و میکروسرویس، استراتژی های پیشرفته تری مانند Chaos Engineering برای مدیریت خرابی توسعه یافته اند.
تفکیک آن از واژگان مشابه
خراب شدن با خطا (Error) که ممکن است به خرابی منجر نشود متفاوت است. همچنین با شکست (Crash) که نوع خاصی از خرابی است تفاوت دارد. با نقص (Defect) که یک مشکل ذاتی در سیستم است نیز متمایز است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در تست نویسی: Assertions برای بررسی شرایط خرابی. در #C: try-catch برای مدیریت استثناها. در سیستم های توزیع شده: الگوی Circuit Breaker. در نظارت سیستم: Health Check Endpoints. در کوبرنتیز: Liveness و Readiness Probes. در Chaos Engineering: ابزارهایی مانند Chaos Monkey.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
1) تصور اینکه سیستم ها می توانند کاملاً بدون خرابی باشند 2) عدم برنامه ریزی برای خرابی های اجتناب ناپذیر 3) تشخیص دیرهنگام خرابی ها 4) بازیابی ناموفق پس از خرابی 5) عدم مستندسازی الگوهای خرابی 6) تست ناکافی شرایط خرابی.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
خرابی یک واقعیت اجتناب ناپذیر در سیستم های کامپیوتری است. طراحی سیستم های resilient نیازمند درک عمیق از الگوهای خرابی و پیاده سازی مکانیزم های مناسب تشخیص، عکس العمل و بازیابی است. تست شرایط خرابی باید بخشی جدایی ناپذیر از فرآیند توسعه باشد.
خراب شدن (Fail) در سیستم های کامپیوتری به وضعیتی اطلاق می شود که یک مؤلفه، سرویس یا کل سیستم نتواند عملکرد مورد انتظار را ارائه دهد. این مفهوم در طراحی سیستم های تحمل پذیر خطا و معماری های resilient اهمیت ویژه ای دارد. خرابی می تواند جزئی (تأثیر محدود) یا کلی (از کار افتادن کامل سیستم) باشد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در طراحی سیستم های تحمل پذیر خطا، در معماری های ابری برای مدیریت خرابی ها، در DevOps برای نظارت بر سلامت سیستم، در تست نرم افزار برای شبیه سازی شرایط خرابی، و در سیستم های توزیع شده برای مدیریت قطع ارتباط کاربرد دارد. همچنین در الگوهای طراحی مانند Circuit Breaker استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
قطع شدن سرور وب به دلیل overload، از کار افتادن یک میکروسرویس در معماری مبتنی بر کانتینر، خرابی دیسک سخت و از دست رفتن داده، قطع ارتباط در سیستم های توزیع شده، timeout شدن درخواست های API، شکست در احراز هویت به دلیل نقص سرویس شناسه.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری های مدرن، مدیریت خرابی یک مؤلفه کلیدی طراحی است. در سیستم های توزیع شده، الگوهایی مانند Retry و Fallback برای مقابله با خرابی ها استفاده می شوند. در میکروسرویس ها، مکانیزم های Health Check برای تشخیص سریع خرابی ها پیاده سازی می شوند. در DevOps، نظارت مستمر بر سیستم ها برای شناسایی خرابی ها ضروری است.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم خرابی سیستم ها از ابتدای پیدایش کامپیوترها وجود داشته است. در دهه 1970 با توسعه سیستم های حیاتی، مدیریت خرابی اهمیت یافت. در دهه 1990 با ظهور سیستم های توزیع شده پیشرفت کرد. امروزه با معماری های ابری و میکروسرویس، استراتژی های پیشرفته تری مانند Chaos Engineering برای مدیریت خرابی توسعه یافته اند.
تفکیک آن از واژگان مشابه
خراب شدن با خطا (Error) که ممکن است به خرابی منجر نشود متفاوت است. همچنین با شکست (Crash) که نوع خاصی از خرابی است تفاوت دارد. با نقص (Defect) که یک مشکل ذاتی در سیستم است نیز متمایز است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در تست نویسی: Assertions برای بررسی شرایط خرابی. در #C: try-catch برای مدیریت استثناها. در سیستم های توزیع شده: الگوی Circuit Breaker. در نظارت سیستم: Health Check Endpoints. در کوبرنتیز: Liveness و Readiness Probes. در Chaos Engineering: ابزارهایی مانند Chaos Monkey.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
1) تصور اینکه سیستم ها می توانند کاملاً بدون خرابی باشند 2) عدم برنامه ریزی برای خرابی های اجتناب ناپذیر 3) تشخیص دیرهنگام خرابی ها 4) بازیابی ناموفق پس از خرابی 5) عدم مستندسازی الگوهای خرابی 6) تست ناکافی شرایط خرابی.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
خرابی یک واقعیت اجتناب ناپذیر در سیستم های کامپیوتری است. طراحی سیستم های resilient نیازمند درک عمیق از الگوهای خرابی و پیاده سازی مکانیزم های مناسب تشخیص، عکس العمل و بازیابی است. تست شرایط خرابی باید بخشی جدایی ناپذیر از فرآیند توسعه باشد.