- Eatable
قابل خوردن
معنی Eatable - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
قابل ویرایش
مقدمه مفهومی درباره واژه
پایا (Stable) به وضعیت یک سیستم نرم افزاری یا سخت افزاری اشاره دارد که در آن عملکرد صحیح و قابل اطمینان در طول زمان و تحت شرایط مختلف کاری حفظ می شود.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در توصیف نسخه های نرم افزاری، ارزیابی کیفیت سیستم ها، طراحی معماری های قابل اطمینان، مدیریت زیرساخت و پیکربندی سیستم های حیاتی استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
1. نسخه پایای سیستم عامل لینوکس
2. کتابخانه های پایای زبان های برنامه نویسی
3. سرورهای با uptime بالا
4. سیستم های بانکی پایا
5. رابط های برنامه نویسی پایدار
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم ها، پایایی یک ویژگی طراحی کلیدی است. در مدیریت نسخه ها، نسخه های پایا از شاخه اصلی جدا می شوند. در DevOps، به عنوان معیاری برای ارزیابی موفقیت استفاده می شود. در سیستم های توزیع شده، از طریق مکانیزم های اجماع حفظ می شود.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم پایایی از دهه 1950 در سیستم های اولیه مطرح بود. در دهه 1980 با ظهور نرم افزارهای تجاری اهمیت یافت. دهه 1990 شاهد استانداردهای رسمی برای ارزیابی پایایی بود. امروزه در سیستم های پیچیده ابری و توزیع شده نقش حیاتی دارد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
پایا با قابل اطمینان تفاوت دارد: اولی به وضعیت فعلی اشاره دارد، دومی به احتمال حفظ این وضعیت. با مقاوم نیز متفاوت است که به توانایی تحمل شرایط سخت می پردازد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با انتشار نسخه های پایدار. در Java با استفاده از LTS نسخه ها. در سیستم عامل ها با سیاست های به روزرسانی محافظه کارانه. در معماری نرم افزار با الگوهای طراحی پایدار. در تست با سناریوهای تست طولانی مدت.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج: سیستم های پایا نیازی به تغییر ندارند. چالش اصلی: ایجاد تعادل بین نوآوری و حفظ پایایی در توسعه مستمر.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
دستیابی به پایایی بالا نیازمند توجه به تمام جنبه های طراحی و پیاده سازی سیستم است. توسعه دهندگان باید با اصول ایجاد سیستم های پایا آشنا باشند.
پایا (Stable) به وضعیت یک سیستم نرم افزاری یا سخت افزاری اشاره دارد که در آن عملکرد صحیح و قابل اطمینان در طول زمان و تحت شرایط مختلف کاری حفظ می شود.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در توصیف نسخه های نرم افزاری، ارزیابی کیفیت سیستم ها، طراحی معماری های قابل اطمینان، مدیریت زیرساخت و پیکربندی سیستم های حیاتی استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
1. نسخه پایای سیستم عامل لینوکس
2. کتابخانه های پایای زبان های برنامه نویسی
3. سرورهای با uptime بالا
4. سیستم های بانکی پایا
5. رابط های برنامه نویسی پایدار
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم ها، پایایی یک ویژگی طراحی کلیدی است. در مدیریت نسخه ها، نسخه های پایا از شاخه اصلی جدا می شوند. در DevOps، به عنوان معیاری برای ارزیابی موفقیت استفاده می شود. در سیستم های توزیع شده، از طریق مکانیزم های اجماع حفظ می شود.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم پایایی از دهه 1950 در سیستم های اولیه مطرح بود. در دهه 1980 با ظهور نرم افزارهای تجاری اهمیت یافت. دهه 1990 شاهد استانداردهای رسمی برای ارزیابی پایایی بود. امروزه در سیستم های پیچیده ابری و توزیع شده نقش حیاتی دارد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
پایا با قابل اطمینان تفاوت دارد: اولی به وضعیت فعلی اشاره دارد، دومی به احتمال حفظ این وضعیت. با مقاوم نیز متفاوت است که به توانایی تحمل شرایط سخت می پردازد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با انتشار نسخه های پایدار. در Java با استفاده از LTS نسخه ها. در سیستم عامل ها با سیاست های به روزرسانی محافظه کارانه. در معماری نرم افزار با الگوهای طراحی پایدار. در تست با سناریوهای تست طولانی مدت.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج: سیستم های پایا نیازی به تغییر ندارند. چالش اصلی: ایجاد تعادل بین نوآوری و حفظ پایایی در توسعه مستمر.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
دستیابی به پایایی بالا نیازمند توجه به تمام جنبه های طراحی و پیاده سازی سیستم است. توسعه دهندگان باید با اصول ایجاد سیستم های پایا آشنا باشند.
به طور سرنوشت ساز، کشنده
فعّال کردن
پایدار
خوش مشرب، ملایم، مهربان، همسایگی
خوش برخورد، دوست داشتنی
ثابت، پایدار
مشهور، قابل توجّه
منصفانه، برابر
قابل حذف، قابل پاک شدن
قابل پرداخت
شگفت انگیز، قابل توجّه، مشهور
قابل شرب
قابل درمان، قابل تحمّل
ثابت، پایدار
قابل پرداخت
قابل شرب
ارزشمند، معتبر
مشهور، قابل توجّه
قادر، توانا
توانا، قادر
قابل شرب
یکبار مصرف
مقدمه مفهومی درباره واژه
فعال سازی عملی اساسی در مدیریت و پیکربندی سیستم های فناوری اطلاعات است که امکان بهره برداری از قابلیت های مختلف را فراهم می کند. این فرآیند می تواند در سطوح مختلف از سخت افزار تا نرم افزار اعمال شود.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در مدیریت سیستم عامل برای فعال کردن سرویس ها. در توسعه نرم افزار برای فعال سازی ویژگی ها. در شبکه برای فعال کردن پورت ها یا پروتکل ها. در سخت افزار برای فعال کردن قطعات.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
فعال سازی SSL در وبسرور. روشن کردن ویژگی های آزمایشی در نرم افزار. فعال کردن پورت USB در BIOS. فعال سازی ماژول ها در سیستم های مدیریت محتوا.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری نرم افزار، فعال سازی مکانیزمی برای کنترل ویژگی ها است. در سیستم های ماژولار، امکان بارگذاری پویا را فراهم می کند. در سیستم های مدیریتی، ابزاری برای کنترل دسترسی و قابلیت ها محسوب می شود.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
این مفهوم از اولین روزهای محاسبات دیجیتال وجود داشته است. در دهه 1980 با ظهور سیستم های عامل پیشرفته استاندارد شد. امروزه در سیستم های ابری و مدیریت پیکربندی پیشرفته کاربرد دارد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
فعال سازی نباید با راه اندازی (Startup) اشتباه گرفته شود. فعال سازی معمولاً به معنی آماده سازی برای استفاده است، در حالی که راه اندازی به شروع عملیات اشاره دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در خط فرمان با دستورات مانند enable. در برنامه نویسی با متدهای setEnabled یا مشابه. در رابط های کاربری با دکمه ها یا سوئیچ های فعال سازی. در سیستم عامل با تغییر رجیستری یا فایل های پیکربندی.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک باور غلط این است که فعال سازی همیشه بی خطر است، در حالی که ممکن است پیامدهای امنیتی یا عملکردی داشته باشد. چالش اصلی، مدیریت وابستگی های بین ویژگی های فعال شده است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
فعال سازی صحیح ویژگی ها و سرویس ها مهارتی ضروری برای مدیران سیستم و توسعه دهندگان است. درک پیامدهای فعال سازی هر قابلیت می تواند از بسیاری مشکلات جلوگیری کند.
فعال سازی عملی اساسی در مدیریت و پیکربندی سیستم های فناوری اطلاعات است که امکان بهره برداری از قابلیت های مختلف را فراهم می کند. این فرآیند می تواند در سطوح مختلف از سخت افزار تا نرم افزار اعمال شود.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در مدیریت سیستم عامل برای فعال کردن سرویس ها. در توسعه نرم افزار برای فعال سازی ویژگی ها. در شبکه برای فعال کردن پورت ها یا پروتکل ها. در سخت افزار برای فعال کردن قطعات.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
فعال سازی SSL در وبسرور. روشن کردن ویژگی های آزمایشی در نرم افزار. فعال کردن پورت USB در BIOS. فعال سازی ماژول ها در سیستم های مدیریت محتوا.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری نرم افزار، فعال سازی مکانیزمی برای کنترل ویژگی ها است. در سیستم های ماژولار، امکان بارگذاری پویا را فراهم می کند. در سیستم های مدیریتی، ابزاری برای کنترل دسترسی و قابلیت ها محسوب می شود.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
این مفهوم از اولین روزهای محاسبات دیجیتال وجود داشته است. در دهه 1980 با ظهور سیستم های عامل پیشرفته استاندارد شد. امروزه در سیستم های ابری و مدیریت پیکربندی پیشرفته کاربرد دارد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
فعال سازی نباید با راه اندازی (Startup) اشتباه گرفته شود. فعال سازی معمولاً به معنی آماده سازی برای استفاده است، در حالی که راه اندازی به شروع عملیات اشاره دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در خط فرمان با دستورات مانند enable. در برنامه نویسی با متدهای setEnabled یا مشابه. در رابط های کاربری با دکمه ها یا سوئیچ های فعال سازی. در سیستم عامل با تغییر رجیستری یا فایل های پیکربندی.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک باور غلط این است که فعال سازی همیشه بی خطر است، در حالی که ممکن است پیامدهای امنیتی یا عملکردی داشته باشد. چالش اصلی، مدیریت وابستگی های بین ویژگی های فعال شده است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
فعال سازی صحیح ویژگی ها و سرویس ها مهارتی ضروری برای مدیران سیستم و توسعه دهندگان است. درک پیامدهای فعال سازی هر قابلیت می تواند از بسیاری مشکلات جلوگیری کند.