- Dual
دوتایی، دوگانه
معنی Dual - جستجوی لغت در جدول جو
- Dual
مقدمه مفهومی درباره واژه
دوگان (Dual) مفهومی است که در حوزه های مختلف فناوری اطلاعات به معنای وجود دو جزء همسان یا مکمل به کار می رود. این طراحی معمولاً برای افزایش قابلیت اطمینان، عملکرد یا انعطاف پذیری سیستم ها استفاده می شود.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در معماری پردازنده به پردازنده های دو هسته ای اشاره دارد. در شبکه به پیکربندی دوگانه لینک های ارتباطی. در ذخیره سازی به سیستم های RAID دوگانه. در برق به منبع تغذیه دوگانه.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
پردازنده های Dual-Core در کامپیوترهای شخصی. کارت های شبکه Dual-Port برای اتصالات افزونه. سیستم های Dual-Boot که امکان اجرای دو سیستم عامل را فراهم می کنند. سرورهای با منبع تغذیه دوگانه.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم های بحرانی، طراحی دوگانه قابلیت اطمینان را افزایش می دهد. در پردازش موازی، پردازنده های دوگانه عملکرد را بهبود می بخشند. در سیستم های ذخیره سازی، پیکربندی دوگانه از افت داده ها جلوگیری می کند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم دوگان از دهه 1960 در سیستم های مخابراتی استفاده می شد. در دهه 2000 با ظهور پردازنده های چند هسته ای رواج یافت. امروزه در سیستم های ابری و مراکز داده پیشرفته کاربرد گسترده ای دارد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
دوگان نباید با دوتایی (Binary) اشتباه گرفته شود. دوگان به وجود فیزیکی دو جزء اشاره دارد، در حالی که دوتایی به سیستم های مبتنی بر دو حالت (0 و 1) مربوط می شود.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در برنامه نویسی سیستم عامل با مفاهیم Thread و پردازش دوگانه. در شبکه با پروتکل های مانند LACP برای تجمیع لینک ها. در سخت افزار با طراحی مدارهای دوگانه. در سیستم های ذخیره سازی با RAID 1.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک باور غلط این است که دوگان همیشه به معنای دو برابر شدن عملکرد است، در حالی که در برخی موارد فقط قابلیت اطمینان را افزایش می دهد. چالش اصلی، مدیریت هماهنگی بین اجزای دوگانه است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
طراحی دوگانه راه حلی اثبات شده برای افزایش قابلیت اطمینان و عملکرد سیستم های IT است. درک اصول و کاربردهای آن برای مهندسان سخت افزار و نرم افزار ضروری است.
دوگان (Dual) مفهومی است که در حوزه های مختلف فناوری اطلاعات به معنای وجود دو جزء همسان یا مکمل به کار می رود. این طراحی معمولاً برای افزایش قابلیت اطمینان، عملکرد یا انعطاف پذیری سیستم ها استفاده می شود.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در معماری پردازنده به پردازنده های دو هسته ای اشاره دارد. در شبکه به پیکربندی دوگانه لینک های ارتباطی. در ذخیره سازی به سیستم های RAID دوگانه. در برق به منبع تغذیه دوگانه.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
پردازنده های Dual-Core در کامپیوترهای شخصی. کارت های شبکه Dual-Port برای اتصالات افزونه. سیستم های Dual-Boot که امکان اجرای دو سیستم عامل را فراهم می کنند. سرورهای با منبع تغذیه دوگانه.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم های بحرانی، طراحی دوگانه قابلیت اطمینان را افزایش می دهد. در پردازش موازی، پردازنده های دوگانه عملکرد را بهبود می بخشند. در سیستم های ذخیره سازی، پیکربندی دوگانه از افت داده ها جلوگیری می کند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم دوگان از دهه 1960 در سیستم های مخابراتی استفاده می شد. در دهه 2000 با ظهور پردازنده های چند هسته ای رواج یافت. امروزه در سیستم های ابری و مراکز داده پیشرفته کاربرد گسترده ای دارد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
دوگان نباید با دوتایی (Binary) اشتباه گرفته شود. دوگان به وجود فیزیکی دو جزء اشاره دارد، در حالی که دوتایی به سیستم های مبتنی بر دو حالت (0 و 1) مربوط می شود.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در برنامه نویسی سیستم عامل با مفاهیم Thread و پردازش دوگانه. در شبکه با پروتکل های مانند LACP برای تجمیع لینک ها. در سخت افزار با طراحی مدارهای دوگانه. در سیستم های ذخیره سازی با RAID 1.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک باور غلط این است که دوگان همیشه به معنای دو برابر شدن عملکرد است، در حالی که در برخی موارد فقط قابلیت اطمینان را افزایش می دهد. چالش اصلی، مدیریت هماهنگی بین اجزای دوگانه است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
طراحی دوگانه راه حلی اثبات شده برای افزایش قابلیت اطمینان و عملکرد سیستم های IT است. درک اصول و کاربردهای آن برای مهندسان سخت افزار و نرم افزار ضروری است.
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
دوتایی، دوگانه
دوتایی، دوگانه
تهوّع آور، حالت تهوّع، تهوّع، آزرده
دوتایی، دوگانه
معامله کردن، معامله
کدام، که
دوتایی، دوگانه
کسل کننده بودن، کسل کننده
شماره گرفتن، شماره گیری کردن
رنج شدید، عذاب
مقدمه مفهومی درباره واژه
شماره گیری (Dial) به عمل وارد کردن دنباله ای از ارقام برای برقراری ارتباط تلفنی یا شبکه ای اطلاق می شود. این مفهوم از تلفن های چرخشی قدیمی به دنیای دیجیتال منتقل شده و امروزه در پروتکل های مختلف ارتباطی کاربرد دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در شبکه های تلفنی، شماره گیری برای برقراری تماس استفاده می شود. در مودم های Dial-up، شماره گیری برای اتصال به اینترنت انجام می شود. در VoIP، شماره گیری مجازی صورت می گیرد. در سیستم های PBX، شماره گیری داخلی کاربرد دارد. در برنامه نویسی، شبیه سازی فرآیند شماره گیری در رابط کاربری انجام می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
شماره گیری با تلفن های هوشمند، اتصال مودم های قدیمی به اینترنت، شماره گیری داخلی در سازمان ها، شماره گیری در نرم افزارهای VoIP مانند Skype، صفحه شماره گیری در اپلیکیشن های موبایل، شماره گیری هوشمند در سیستم های تلفن گویا.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم های مخابراتی، شماره گیری بخشی از سیگنالینگ است. در سیستم های تلفنی تحت شبکه، شماره گیری به صورت بسته های داده انجام می شود. در معماری VoIP، شماره گیری با پروتکل هایی مانند SIP مدیریت می شود. در رابط کاربری برنامه ها، صفحه شماره گیری به عنوان یک کامپوننت طراحی می شود.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
شماره گیری از اولین تلفن های چرخشی در دهه 1890 وجود داشت. در دهه 1960 با تلفن های صفحه کلیدی دیجیتال شد. امروزه در سیستم های VoIP کاملاً نرم افزاری شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
شماره گیری با تماس گرفتن (Calling) متفاوت است - شماره گیری بخشی از فرآیند تماس است. همچنین با اتصال (Connection) که مرحله پس از شماره گیری است تفاوت دارد. در برخی متون، شماره گیری با مارک آپ (Markup) در سیگنالینگ اشتباه گرفته می شود.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Android با Intent.ACTION_DIAL می توان صفحه شماره گیری را باز کرد. در iOS با API telprompt می توان شماره گیری انجام داد. در Python با کتابخانه pytel می توان شماره گیری شبیه سازی کرد. در JavaScript با WebRTC می توان شماره گیری تحت وب انجام داد. در C# با کلاس Process می توان برنامه های شماره گیری را اجرا کرد.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک باور غلط این است که شماره گیری فقط برای تلفن های سنتی کاربرد دارد. چالش اصلی، پیاده سازی شماره گیری یکپارچه در سیستم های ترکیبی سنتی و VoIP است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
شماره گیری اگرچه مفهومی قدیمی به نظر می رسد، اما هنوز در بسیاری از سیستم های ارتباطی مدرن به اشکال مختلف وجود دارد و کاربرد دارد.
شماره گیری (Dial) به عمل وارد کردن دنباله ای از ارقام برای برقراری ارتباط تلفنی یا شبکه ای اطلاق می شود. این مفهوم از تلفن های چرخشی قدیمی به دنیای دیجیتال منتقل شده و امروزه در پروتکل های مختلف ارتباطی کاربرد دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در شبکه های تلفنی، شماره گیری برای برقراری تماس استفاده می شود. در مودم های Dial-up، شماره گیری برای اتصال به اینترنت انجام می شود. در VoIP، شماره گیری مجازی صورت می گیرد. در سیستم های PBX، شماره گیری داخلی کاربرد دارد. در برنامه نویسی، شبیه سازی فرآیند شماره گیری در رابط کاربری انجام می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
شماره گیری با تلفن های هوشمند، اتصال مودم های قدیمی به اینترنت، شماره گیری داخلی در سازمان ها، شماره گیری در نرم افزارهای VoIP مانند Skype، صفحه شماره گیری در اپلیکیشن های موبایل، شماره گیری هوشمند در سیستم های تلفن گویا.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم های مخابراتی، شماره گیری بخشی از سیگنالینگ است. در سیستم های تلفنی تحت شبکه، شماره گیری به صورت بسته های داده انجام می شود. در معماری VoIP، شماره گیری با پروتکل هایی مانند SIP مدیریت می شود. در رابط کاربری برنامه ها، صفحه شماره گیری به عنوان یک کامپوننت طراحی می شود.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
شماره گیری از اولین تلفن های چرخشی در دهه 1890 وجود داشت. در دهه 1960 با تلفن های صفحه کلیدی دیجیتال شد. امروزه در سیستم های VoIP کاملاً نرم افزاری شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
شماره گیری با تماس گرفتن (Calling) متفاوت است - شماره گیری بخشی از فرآیند تماس است. همچنین با اتصال (Connection) که مرحله پس از شماره گیری است تفاوت دارد. در برخی متون، شماره گیری با مارک آپ (Markup) در سیگنالینگ اشتباه گرفته می شود.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Android با Intent.ACTION_DIAL می توان صفحه شماره گیری را باز کرد. در iOS با API telprompt می توان شماره گیری انجام داد. در Python با کتابخانه pytel می توان شماره گیری شبیه سازی کرد. در JavaScript با WebRTC می توان شماره گیری تحت وب انجام داد. در C# با کلاس Process می توان برنامه های شماره گیری را اجرا کرد.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک باور غلط این است که شماره گیری فقط برای تلفن های سنتی کاربرد دارد. چالش اصلی، پیاده سازی شماره گیری یکپارچه در سیستم های ترکیبی سنتی و VoIP است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
شماره گیری اگرچه مفهومی قدیمی به نظر می رسد، اما هنوز در بسیاری از سیستم های ارتباطی مدرن به اشکال مختلف وجود دارد و کاربرد دارد.
به طور دوتایی، دوگانه
به طور دوگانه، به صورت دوگانه