- Dedicated
وقف شده، اختصاص داده شده
معنی Dedicated - جستجوی لغت در جدول جو
- Dedicated
مقدمه مفهومی درباره واژه
اختصاصی (Dedicated) در فناوری اطلاعات به هر منبع، سخت افزار یا سرویسی گفته می شود که به صورت انحصاری برای یک وظیفه، کاربر یا سازمان خاص در نظر گرفته شده است. این مفهوم در تضمین عملکرد، امنیت و قابلیت اطمینان سیستم های حیاتی نقش کلیدی ایفا می کند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در زیرساخت فناوری اطلاعات، سرورهای اختصاصی برای سازمان ها استفاده می شوند. در شبکه های کامپیوتری، خطوط اختصاصی برای ارتباطات پراهمیت به کار می روند. در برنامه نویسی، حافظه اختصاصی برای برنامه های حساس تخصیص داده می شود. در سیستم های ذخیره سازی، دیسک های اختصاصی برای پایگاه داده های حیاتی استفاده می شوند. در رایانش ابری، نمونه های اختصاصی (Dedicated Instances) ارائه می شوند.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
شرکت های بزرگ از سرورهای اختصاصی برای میزبانی وبسایت خود استفاده می کنند. بانک ها از خطوط ارتباطی اختصاصی برای انتقال داده های مالی استفاده می کنند. سیستم های کنترل صنعتی از پردازنده های اختصاصی استفاده می کنند. مراکز تحقیقاتی از فضای ذخیره سازی اختصاصی برای داده های حساس بهره می برند. سرویس های ابری مانند AWS نمونه های اختصاصی ارائه می دهند.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری نرم افزار، کامپوننت های اختصاصی برای وظایف بحرانی طراحی می شوند. در سیستم های توزیع شده، گره های اختصاصی برای سرویس های خاص در نظر گرفته می شوند. در معماری میکروسرویس ها، منابع اختصاصی به سرویس های پرترافیک تخصیص می یابند. در سیستم های ابری، منطقه های اختصاصی (Dedicated Zones) ایجاد می شوند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم منابع اختصاصی از اولین کامپیوترهای بزرگ در دهه 1960 مطرح بود. در دهه 1990 با گسترش اینترنت، سرورهای اختصاصی محبوبیت یافتند. امروزه با ظهور رایانش ابری، مدل های جدیدی از منابع اختصاصی ارائه می شوند.
تفکیک آن از واژگان مشابه
اختصاصی با انحصاری (Exclusive) متفاوت است - انحصاری معمولاً به دسترسی یکتا اشاره دارد. همچنین با خصوصی (Private) که بیشتر بر حریم خصوصی تأکید دارد تفاوت دارد. در برخی متون، اختصاصی با ثابت (Fixed) که به تغییرناپذیری اشاره دارد اشتباه گرفته می شود.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در C با تخصیص حافظه ثابت می توان مناطق اختصاصی ایجاد کرد. در Python با decorator @property می توان متدهای اختصاصی تعریف کرد. در Java با کلمه کلیدی synchronized می توان منابع اختصاصی ایجاد نمود. در Terraform با resource ’’aws_dedicated_host’’ می توان میزبان های اختصاصی در AWS ایجاد کرد.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک باور غلط این است که منابع اختصاصی همیشه بهتر هستند، در حالی که ممکن است هزینه های غیرضروری ایجاد کنند. چالش اصلی، تشخیص مواردی است که واقعاً به منابع اختصاصی نیاز دارند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
منابع اختصاصی ابزار قدرتمندی برای تضمین عملکرد و امنیت سیستم های حیاتی هستند، اما باید با در نظر گرفتن هزینه و بهره وری مورد استفاده قرار گیرند. انتخاب هوشمندانه بین منابع اختصاصی و اشتراکی از مهارت های مهم در طراحی سیستم های کارآمد است.
اختصاصی (Dedicated) در فناوری اطلاعات به هر منبع، سخت افزار یا سرویسی گفته می شود که به صورت انحصاری برای یک وظیفه، کاربر یا سازمان خاص در نظر گرفته شده است. این مفهوم در تضمین عملکرد، امنیت و قابلیت اطمینان سیستم های حیاتی نقش کلیدی ایفا می کند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در زیرساخت فناوری اطلاعات، سرورهای اختصاصی برای سازمان ها استفاده می شوند. در شبکه های کامپیوتری، خطوط اختصاصی برای ارتباطات پراهمیت به کار می روند. در برنامه نویسی، حافظه اختصاصی برای برنامه های حساس تخصیص داده می شود. در سیستم های ذخیره سازی، دیسک های اختصاصی برای پایگاه داده های حیاتی استفاده می شوند. در رایانش ابری، نمونه های اختصاصی (Dedicated Instances) ارائه می شوند.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
شرکت های بزرگ از سرورهای اختصاصی برای میزبانی وبسایت خود استفاده می کنند. بانک ها از خطوط ارتباطی اختصاصی برای انتقال داده های مالی استفاده می کنند. سیستم های کنترل صنعتی از پردازنده های اختصاصی استفاده می کنند. مراکز تحقیقاتی از فضای ذخیره سازی اختصاصی برای داده های حساس بهره می برند. سرویس های ابری مانند AWS نمونه های اختصاصی ارائه می دهند.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری نرم افزار، کامپوننت های اختصاصی برای وظایف بحرانی طراحی می شوند. در سیستم های توزیع شده، گره های اختصاصی برای سرویس های خاص در نظر گرفته می شوند. در معماری میکروسرویس ها، منابع اختصاصی به سرویس های پرترافیک تخصیص می یابند. در سیستم های ابری، منطقه های اختصاصی (Dedicated Zones) ایجاد می شوند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم منابع اختصاصی از اولین کامپیوترهای بزرگ در دهه 1960 مطرح بود. در دهه 1990 با گسترش اینترنت، سرورهای اختصاصی محبوبیت یافتند. امروزه با ظهور رایانش ابری، مدل های جدیدی از منابع اختصاصی ارائه می شوند.
تفکیک آن از واژگان مشابه
اختصاصی با انحصاری (Exclusive) متفاوت است - انحصاری معمولاً به دسترسی یکتا اشاره دارد. همچنین با خصوصی (Private) که بیشتر بر حریم خصوصی تأکید دارد تفاوت دارد. در برخی متون، اختصاصی با ثابت (Fixed) که به تغییرناپذیری اشاره دارد اشتباه گرفته می شود.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در C با تخصیص حافظه ثابت می توان مناطق اختصاصی ایجاد کرد. در Python با decorator @property می توان متدهای اختصاصی تعریف کرد. در Java با کلمه کلیدی synchronized می توان منابع اختصاصی ایجاد نمود. در Terraform با resource ’’aws_dedicated_host’’ می توان میزبان های اختصاصی در AWS ایجاد کرد.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک باور غلط این است که منابع اختصاصی همیشه بهتر هستند، در حالی که ممکن است هزینه های غیرضروری ایجاد کنند. چالش اصلی، تشخیص مواردی است که واقعاً به منابع اختصاصی نیاز دارند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
منابع اختصاصی ابزار قدرتمندی برای تضمین عملکرد و امنیت سیستم های حیاتی هستند، اما باید با در نظر گرفتن هزینه و بهره وری مورد استفاده قرار گیرند. انتخاب هوشمندانه بین منابع اختصاصی و اشتراکی از مهارت های مهم در طراحی سیستم های کارآمد است.
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
به طور اختصاصی، به صورت اختصاصی
تقدیم کردن
مقدمه مفهومی درباره واژه
اختصاص دادن (Dedicate) در فناوری اطلاعات به عمل تخصیص انحصاری یا اولویت دار منابع سیستم به یک فرآیند، سرویس یا کاربر خاص اشاره دارد. این مفهوم در بهینه سازی عملکرد سیستم های کامپیوتری و تضمین کیفیت سرویس نقش کلیدی ایفا می کند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در مدیریت حافظه، اختصاص دادن بخشی از RAM به یک برنامه انجام می شود. در شبکه های کامپیوتری، اختصاص دادن پهنای باند به برنامه های حیاتی صورت می گیرد. در پردازش ابری، اختصاص دادن منابع فیزیکی به ماشین های مجازی انجام می شود. در سیستم های ذخیره سازی، اختصاص دادن فضای دیسک به برنامه های خاص انجام می شود. در برنامه نویسی سیستم های بلادرنگ، اختصاص دادن منابع به فرآیندهای بحرانی انجام می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
سرورهای اختصاصی (Dedicated Servers) تمام منابع را به یک مشتری اختصاص می دهند. در بازی های آنلاین، پهنای باند اختصاصی برای کاهش تاخیر استفاده می شود. در پایگاه داده های حساس، حافظه اختصاصی به جداول مهم داده می شود. در سیستم های تعبیه شده، هسته های پردازنده به وظایف بحرانی اختصاص می یابند. در مراکز داده، رک های اختصاصی به سازمان های خاص تخصیص داده می شوند.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری نرم افزار، اختصاص دادن منابع به ماژول های بحرانی انجام می شود. در سیستم های توزیع شده، اختصاص دادن گره ها به سرویس های خاص صورت می گیرد. در معماری میکروسرویس ها، اختصاص دادن منابع به سرویس های پرترافیک انجام می شود. در سیستم های ابری، اختصاص دادن منابع فیزیکی به مشتریان پراهمیت انجام می شود.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم اختصاص دادن منابع از اولین سیستم های اشتراک زمانی در دهه 1960 مطرح بود. در دهه 1990 با ظهور سرورهای اختصاصی گسترش یافت. امروزه با فناوری هایی مانند DPDK (Data Plane Development Kit) اختصاص دادن منابع شبکه پیشرفته تر شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
اختصاص دادن با تخصیص (Allocation) متفاوت است - تخصیص می تواند موقت و اشتراکی باشد. همچنین با رزرو (Reservation) که تضمین منابع برای آینده است تفاوت دارد. در برخی متون، اختصاص دادن با تفویض (Delegation) که شامل انتقال اختیار است اشتباه گرفته می شود.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در C با تابع malloc می توان حافظه اختصاصی تخصیص داد. در Python با ماژول multiprocessing می توان هسته های CPU را اختصاص داد. در Java با JVM Arguments می توان حافظه اختصاصی تعیین کرد. در Kubernetes با تنظیمات Resource Quota می توان منابع را به پادها اختصاص داد.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک باور غلط این است که اختصاص دادن همیشه بهینه است، در حالی که ممکن است به کاهش بهره وری منابع منجر شود. چالش اصلی، یافتن تعادل بین اختصاص انحصاری و استفاده اشتراکی از منابع است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
اختصاص دادن منابع از تکنیک های مهم در بهینه سازی سیستم های کامپیوتری است که باید با در نظر گرفتن نیازها و محدودیت های سیستم انجام شود. استفاده هوشمندانه از این روش می تواند به بهبود عملکرد و قابلیت اطمینان سیستم ها منجر شود.
اختصاص دادن (Dedicate) در فناوری اطلاعات به عمل تخصیص انحصاری یا اولویت دار منابع سیستم به یک فرآیند، سرویس یا کاربر خاص اشاره دارد. این مفهوم در بهینه سازی عملکرد سیستم های کامپیوتری و تضمین کیفیت سرویس نقش کلیدی ایفا می کند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در مدیریت حافظه، اختصاص دادن بخشی از RAM به یک برنامه انجام می شود. در شبکه های کامپیوتری، اختصاص دادن پهنای باند به برنامه های حیاتی صورت می گیرد. در پردازش ابری، اختصاص دادن منابع فیزیکی به ماشین های مجازی انجام می شود. در سیستم های ذخیره سازی، اختصاص دادن فضای دیسک به برنامه های خاص انجام می شود. در برنامه نویسی سیستم های بلادرنگ، اختصاص دادن منابع به فرآیندهای بحرانی انجام می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
سرورهای اختصاصی (Dedicated Servers) تمام منابع را به یک مشتری اختصاص می دهند. در بازی های آنلاین، پهنای باند اختصاصی برای کاهش تاخیر استفاده می شود. در پایگاه داده های حساس، حافظه اختصاصی به جداول مهم داده می شود. در سیستم های تعبیه شده، هسته های پردازنده به وظایف بحرانی اختصاص می یابند. در مراکز داده، رک های اختصاصی به سازمان های خاص تخصیص داده می شوند.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری نرم افزار، اختصاص دادن منابع به ماژول های بحرانی انجام می شود. در سیستم های توزیع شده، اختصاص دادن گره ها به سرویس های خاص صورت می گیرد. در معماری میکروسرویس ها، اختصاص دادن منابع به سرویس های پرترافیک انجام می شود. در سیستم های ابری، اختصاص دادن منابع فیزیکی به مشتریان پراهمیت انجام می شود.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم اختصاص دادن منابع از اولین سیستم های اشتراک زمانی در دهه 1960 مطرح بود. در دهه 1990 با ظهور سرورهای اختصاصی گسترش یافت. امروزه با فناوری هایی مانند DPDK (Data Plane Development Kit) اختصاص دادن منابع شبکه پیشرفته تر شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
اختصاص دادن با تخصیص (Allocation) متفاوت است - تخصیص می تواند موقت و اشتراکی باشد. همچنین با رزرو (Reservation) که تضمین منابع برای آینده است تفاوت دارد. در برخی متون، اختصاص دادن با تفویض (Delegation) که شامل انتقال اختیار است اشتباه گرفته می شود.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در C با تابع malloc می توان حافظه اختصاصی تخصیص داد. در Python با ماژول multiprocessing می توان هسته های CPU را اختصاص داد. در Java با JVM Arguments می توان حافظه اختصاصی تعیین کرد. در Kubernetes با تنظیمات Resource Quota می توان منابع را به پادها اختصاص داد.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک باور غلط این است که اختصاص دادن همیشه بهینه است، در حالی که ممکن است به کاهش بهره وری منابع منجر شود. چالش اصلی، یافتن تعادل بین اختصاص انحصاری و استفاده اشتراکی از منابع است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
اختصاص دادن منابع از تکنیک های مهم در بهینه سازی سیستم های کامپیوتری است که باید با در نظر گرفتن نیازها و محدودیت های سیستم انجام شود. استفاده هوشمندانه از این روش می تواند به بهبود عملکرد و قابلیت اطمینان سیستم ها منجر شود.
نذرکننده، وقف کننده
ویران شده، نابود شده
حسّاس، ظریف
مقدمه مفهومی درباره واژه
سرور اختصاصی (Dedicated Server) به یک کامپیوتر قدرتمند در شبکه اشاره دارد که تمام منابع سخت افزاری آن شامل پردازنده، حافظه، فضای ذخیره سازی و پهنای باند به صورت انحصاری در اختیار یک مشتری قرار می گیرد. این نوع سرورها معمولاً در دیتاسنترها میزبانی می شوند و سطح بالایی از کنترل، امنیت و عملکرد را ارائه می دهند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در میزبانی وب، سرورهای اختصاصی برای سایت های پرترافیک استفاده می شوند. در بازی های آنلاین، سرورهای اختصاصی تجربه بازی پایدارتری ایجاد می کنند. در سازمان های بزرگ، سرورهای اختصاصی برای میزبانی برنامه های حیاتی استفاده می شوند. در پردازش ابری، سرورهای اختصاصی امنیت بالاتری ارائه می دهند. در تحلیل داده های حجیم، سرورهای اختصاصی عملکرد بهتری دارند.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
شرکت های تجارت الکترونیک بزرگ مانند آمازون از سرورهای اختصاصی استفاده می کنند. بازی های مانند World of Warcraft بر روی سرورهای اختصاصی اجرا می شوند. سازمان های دولتی برای سیستم های حساس خود سرور اختصاصی اجاره می کنند. سرویس های استریم ویدئو مانند Netflix از سرورهای اختصاصی برای تحویل محتوا استفاده می کنند. شرکت های میزبانی وب مانند OVH سرورهای اختصاصی ارائه می دهند.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری نرم افزار، سرورهای اختصاصی برای لایه داده استفاده می شوند. در سیستم های توزیع شده، سرورهای اختصاصی به عنوان گره های مرکزی عمل می کنند. در معماری میکروسرویس ها، سرویس های حیاتی روی سرورهای اختصاصی اجرا می شوند. در سیستم های ابری، سرورهای اختصاصی برای مشتریان خاص اختصاص داده می شوند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم سرور اختصاصی از دهه 1990 با گسترش اینترنت تجاری مطرح شد. در دهه 2000 با رشد تجارت الکترونیک محبوبیت یافت. امروزه با ظهور فناوری هایی مانند مجازی سازی، سرورهای اختصاصی انعطاف پذیرتر شده اند.
تفکیک آن از واژگان مشابه
سرور اختصاصی با سرور اشتراکی (Shared Hosting) متفاوت است - در سرور اشتراکی منابع بین چند کاربر تقسیم می شود. همچنین با سرور مجازی (VPS) که بخشی از یک سرور فیزیکی است تفاوت دارد. سرور ابری (Cloud Server) نیز ممکن است اختصاصی نباشد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با کتابخانه Paramiko می توان به سرورهای اختصاصی متصل شد. در Bash با دستورات SSH می توان سرورهای اختصاصی را مدیریت کرد. در Terraform با ماژول های مربوطه می توان سرورهای اختصاصی پروویژن کرد. در Ansible با پلی بوک ها می توان سرورهای اختصاصی را پیکربندی نمود.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک باور غلط این است که سرورهای اختصاصی همیشه بهتر از سرورهای ابری هستند. چالش اصلی، هزینه بالای نگهداری و نیاز به تخصص فنی برای مدیریت سرورهای اختصاصی است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
سرورهای اختصاصی راه حل مناسبی برای برنامه های با نیازهای بالا به عملکرد، امنیت و کنترل هستند. انتخاب بین سرور اختصاصی و سایر گزینه ها باید بر اساس نیازهای کسب وکار و ملاحظات بودجه ای انجام شود.
سرور اختصاصی (Dedicated Server) به یک کامپیوتر قدرتمند در شبکه اشاره دارد که تمام منابع سخت افزاری آن شامل پردازنده، حافظه، فضای ذخیره سازی و پهنای باند به صورت انحصاری در اختیار یک مشتری قرار می گیرد. این نوع سرورها معمولاً در دیتاسنترها میزبانی می شوند و سطح بالایی از کنترل، امنیت و عملکرد را ارائه می دهند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در میزبانی وب، سرورهای اختصاصی برای سایت های پرترافیک استفاده می شوند. در بازی های آنلاین، سرورهای اختصاصی تجربه بازی پایدارتری ایجاد می کنند. در سازمان های بزرگ، سرورهای اختصاصی برای میزبانی برنامه های حیاتی استفاده می شوند. در پردازش ابری، سرورهای اختصاصی امنیت بالاتری ارائه می دهند. در تحلیل داده های حجیم، سرورهای اختصاصی عملکرد بهتری دارند.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
شرکت های تجارت الکترونیک بزرگ مانند آمازون از سرورهای اختصاصی استفاده می کنند. بازی های مانند World of Warcraft بر روی سرورهای اختصاصی اجرا می شوند. سازمان های دولتی برای سیستم های حساس خود سرور اختصاصی اجاره می کنند. سرویس های استریم ویدئو مانند Netflix از سرورهای اختصاصی برای تحویل محتوا استفاده می کنند. شرکت های میزبانی وب مانند OVH سرورهای اختصاصی ارائه می دهند.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری نرم افزار، سرورهای اختصاصی برای لایه داده استفاده می شوند. در سیستم های توزیع شده، سرورهای اختصاصی به عنوان گره های مرکزی عمل می کنند. در معماری میکروسرویس ها، سرویس های حیاتی روی سرورهای اختصاصی اجرا می شوند. در سیستم های ابری، سرورهای اختصاصی برای مشتریان خاص اختصاص داده می شوند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم سرور اختصاصی از دهه 1990 با گسترش اینترنت تجاری مطرح شد. در دهه 2000 با رشد تجارت الکترونیک محبوبیت یافت. امروزه با ظهور فناوری هایی مانند مجازی سازی، سرورهای اختصاصی انعطاف پذیرتر شده اند.
تفکیک آن از واژگان مشابه
سرور اختصاصی با سرور اشتراکی (Shared Hosting) متفاوت است - در سرور اشتراکی منابع بین چند کاربر تقسیم می شود. همچنین با سرور مجازی (VPS) که بخشی از یک سرور فیزیکی است تفاوت دارد. سرور ابری (Cloud Server) نیز ممکن است اختصاصی نباشد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با کتابخانه Paramiko می توان به سرورهای اختصاصی متصل شد. در Bash با دستورات SSH می توان سرورهای اختصاصی را مدیریت کرد. در Terraform با ماژول های مربوطه می توان سرورهای اختصاصی پروویژن کرد. در Ansible با پلی بوک ها می توان سرورهای اختصاصی را پیکربندی نمود.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک باور غلط این است که سرورهای اختصاصی همیشه بهتر از سرورهای ابری هستند. چالش اصلی، هزینه بالای نگهداری و نیاز به تخصص فنی برای مدیریت سرورهای اختصاصی است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
سرورهای اختصاصی راه حل مناسبی برای برنامه های با نیازهای بالا به عملکرد، امنیت و کنترل هستند. انتخاب بین سرور اختصاصی و سایر گزینه ها باید بر اساس نیازهای کسب وکار و ملاحظات بودجه ای انجام شود.