- Critical
بحرانی، انتقادی
معنی Critical - جستجوی لغت در جدول جو
- Critical
مقدمه مفهومی درباره واژه
بحرانی (Critical) در مهندسی نرم افزار و سیستم های اطلاعاتی به هر عنصر، فرآیند یا شرایطی گفته می شود که برای عملکرد صحیح و پیوسته سیستم ضروری است. این مفهوم در طراحی سیستم های تحمل پذیر خطا و با قابلیت اطمینان بالا اهمیت ویژه ای دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در طراحی سیستم های حیاتی (Safety-critical)، در مدیریت خطاها، در اولویت بندی مسائل، در طراحی معماری های ابری، و در هر جایی که نیاز به شناسایی و محافظت از اجزای اساسی سیستم باشد استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
سیستم های کنترل ترافیک هوایی، نرم افزارهای پزشکی، تراکنش های بانکی، سرویس های احراز هویت مرکزی، و سیستم های کنترل صنعتی همگی نمونه هایی از سیستم های بحرانی هستند.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم ها، شناسایی بخش های بحرانی بر طراحی افزونگی و مکانیسم های بازیابی تأثیر می گذارد. در سیستم های توزیع شده، خدمات بحرانی نیاز به پیاده سازی ویژه دارند. در DevOps، نظارت بر اجزای بحرانی اولویت دارد.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم بحرانی از اولین سیستم های بلادرنگ در دهه 1960 مطرح شد. در دهه 1980 با ظهور سیستم های کنترل صنعتی اهمیت یافت. امروزه با سیستم های ابری در مقیاس بزرگ، مدیریت اجزای بحرانی پیچیده تر شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
بحرانی با مهم (Important) تفاوت دارد: مهم به اولویت اشاره دارد در حالی که بحرانی به ضرورت عملکرد سیستم. همچنین با حیاتی (Vital) که شدت بیشتری دارد متفاوت است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در سطح کدنویسی با بلوک های try-catch ویژه، در معماری با طراحی الگوهایی مانند Circuit Breaker، در پایتون با decoratorهای @critical، در Java با حاشیه نویسی های @CriticalSection.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
تعیین نادرست اجزای بحرانی، عدم توجه به وابستگی های بحرانی، و تصور اینکه فقط سخت افزار می تواند بحرانی باشد از چالش های رایج هستند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
شناسایی و مدیریت صحیح اجزای بحرانی می تواند قابلیت اطمینان سیستم را افزایش دهد. طراحی سیستم های بحرانی نیاز به روش های ویژه و مستندسازی دقیق دارد.
بحرانی (Critical) در مهندسی نرم افزار و سیستم های اطلاعاتی به هر عنصر، فرآیند یا شرایطی گفته می شود که برای عملکرد صحیح و پیوسته سیستم ضروری است. این مفهوم در طراحی سیستم های تحمل پذیر خطا و با قابلیت اطمینان بالا اهمیت ویژه ای دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در طراحی سیستم های حیاتی (Safety-critical)، در مدیریت خطاها، در اولویت بندی مسائل، در طراحی معماری های ابری، و در هر جایی که نیاز به شناسایی و محافظت از اجزای اساسی سیستم باشد استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
سیستم های کنترل ترافیک هوایی، نرم افزارهای پزشکی، تراکنش های بانکی، سرویس های احراز هویت مرکزی، و سیستم های کنترل صنعتی همگی نمونه هایی از سیستم های بحرانی هستند.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم ها، شناسایی بخش های بحرانی بر طراحی افزونگی و مکانیسم های بازیابی تأثیر می گذارد. در سیستم های توزیع شده، خدمات بحرانی نیاز به پیاده سازی ویژه دارند. در DevOps، نظارت بر اجزای بحرانی اولویت دارد.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم بحرانی از اولین سیستم های بلادرنگ در دهه 1960 مطرح شد. در دهه 1980 با ظهور سیستم های کنترل صنعتی اهمیت یافت. امروزه با سیستم های ابری در مقیاس بزرگ، مدیریت اجزای بحرانی پیچیده تر شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
بحرانی با مهم (Important) تفاوت دارد: مهم به اولویت اشاره دارد در حالی که بحرانی به ضرورت عملکرد سیستم. همچنین با حیاتی (Vital) که شدت بیشتری دارد متفاوت است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در سطح کدنویسی با بلوک های try-catch ویژه، در معماری با طراحی الگوهایی مانند Circuit Breaker، در پایتون با decoratorهای @critical، در Java با حاشیه نویسی های @CriticalSection.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
تعیین نادرست اجزای بحرانی، عدم توجه به وابستگی های بحرانی، و تصور اینکه فقط سخت افزار می تواند بحرانی باشد از چالش های رایج هستند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
شناسایی و مدیریت صحیح اجزای بحرانی می تواند قابلیت اطمینان سیستم را افزایش دهد. طراحی سیستم های بحرانی نیاز به روش های ویژه و مستندسازی دقیق دارد.
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
انتقادی
کلینیکی، بالینی
انتقاد کردن، انتقاد کنید
انتقاد کردن، انتقاد کنید
مقدمه مفهومی درباره واژه
خطای بحرانی (Critical error) در سیستم های کامپیوتری به هر گونه اشکال یا شرایط غیرعادی گفته می شود که ادامه کار عادی سیستم را غیرممکن می سازد و معمولاً نیاز به اقدام فوری برای بازیابی سیستم دارد. این مفهوم در تضمین دسترسی پذیری و قابلیت اطمینان سیستم ها اهمیت ویژه ای دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در سیستم عامل ها برای مدیریت خطاهای سخت افزاری، در برنامه نویسی برای مدیریت استثناهای حیاتی، در نظارت بر سیستم های سازمانی، و در هر جایی که نیاز به شناسایی و رسیدگی فوری به مشکلات باشد استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
سقوط سیستم عامل (Kernel panic)، از دست رفتن داده های حیاتی، خرابی دیسک سخت، نقص های امنیتی بحرانی، و خطاهای حافظه که باعث توقف برنامه می شوند.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم ها، مکانیسم های تشخیص و رسیدگی به خطاهای بحرانی بخش مهمی از طراحی هستند. در سیستم های توزیع شده، خطاهای بحرانی نیاز به پروتکل های ویژه دارند. در DevOps، نظارت بر خطاهای بحرانی اولویت دارد.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم خطای بحرانی از اولین روزهای محاسبات وجود داشته است. در دهه 1980 با ظهور سیستم های بلادرنگ، روش های رسمی تری برای مدیریت آن توسعه یافت. امروزه با سیستم های پیچیده، طبقه بندی خطاها دقیق تر شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
خطای بحرانی با خطای معمولی (Regular error) تفاوت دارد: خطاهای معمولی قابل بازیابی هستند. همچنین با هشدار (Warning) که نشان دهنده مشکل بالقوه است متفاوت است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در C++ با std::terminate، در Java با Thread.setDefaultUncaughtExceptionHandler، در Python با sys.excepthook، در سیستم عامل ها با مکانیسم هایی مانند Kernel panic.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
تشخیص نادرست خطاهای بحرانی، عدم ثبت اطلاعات کافی برای عیب یابی، و تصور اینکه همه خطاهای بحرانی قابل پیشگیری هستند از چالش های رایج هستند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
طراحی مکانیسم های مناسب برای مدیریت خطاهای بحرانی می تواند زمان بازیابی سیستم را کاهش دهد. مستندسازی دقیق خطاهای بحرانی برای تحلیل ریشه ای مشکلات ضروری است.
خطای بحرانی (Critical error) در سیستم های کامپیوتری به هر گونه اشکال یا شرایط غیرعادی گفته می شود که ادامه کار عادی سیستم را غیرممکن می سازد و معمولاً نیاز به اقدام فوری برای بازیابی سیستم دارد. این مفهوم در تضمین دسترسی پذیری و قابلیت اطمینان سیستم ها اهمیت ویژه ای دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در سیستم عامل ها برای مدیریت خطاهای سخت افزاری، در برنامه نویسی برای مدیریت استثناهای حیاتی، در نظارت بر سیستم های سازمانی، و در هر جایی که نیاز به شناسایی و رسیدگی فوری به مشکلات باشد استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
سقوط سیستم عامل (Kernel panic)، از دست رفتن داده های حیاتی، خرابی دیسک سخت، نقص های امنیتی بحرانی، و خطاهای حافظه که باعث توقف برنامه می شوند.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم ها، مکانیسم های تشخیص و رسیدگی به خطاهای بحرانی بخش مهمی از طراحی هستند. در سیستم های توزیع شده، خطاهای بحرانی نیاز به پروتکل های ویژه دارند. در DevOps، نظارت بر خطاهای بحرانی اولویت دارد.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم خطای بحرانی از اولین روزهای محاسبات وجود داشته است. در دهه 1980 با ظهور سیستم های بلادرنگ، روش های رسمی تری برای مدیریت آن توسعه یافت. امروزه با سیستم های پیچیده، طبقه بندی خطاها دقیق تر شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
خطای بحرانی با خطای معمولی (Regular error) تفاوت دارد: خطاهای معمولی قابل بازیابی هستند. همچنین با هشدار (Warning) که نشان دهنده مشکل بالقوه است متفاوت است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در C++ با std::terminate، در Java با Thread.setDefaultUncaughtExceptionHandler، در Python با sys.excepthook، در سیستم عامل ها با مکانیسم هایی مانند Kernel panic.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
تشخیص نادرست خطاهای بحرانی، عدم ثبت اطلاعات کافی برای عیب یابی، و تصور اینکه همه خطاهای بحرانی قابل پیشگیری هستند از چالش های رایج هستند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
طراحی مکانیسم های مناسب برای مدیریت خطاهای بحرانی می تواند زمان بازیابی سیستم را کاهش دهد. مستندسازی دقیق خطاهای بحرانی برای تحلیل ریشه ای مشکلات ضروری است.