مقدمه مفهومی درباره واژه مشترک (Common) در مهندسی نرم افزار به هر عنصری اشاره دارد که بین چندین بخش سیستم استفاده می شود. این مفهوم پایه ای در طراحی ماژولار و جلوگیری از تکرار (DRY Principle) است. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات کدهای مشترک در کتابخانه های استاندارد، ماژول های اشتراکی، سرویس های میکرو، کامپوننت های UI و تنظیمات پیکربندی استفاده می شوند. در معماری نرم افزار، بخش های مشترک معمولاً در لایه Core قرار می گیرند. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT فایل common.js در پروژه های وب پکیج های com.android.common فهرست common در پروژه های Python ماژول های مشترک در Angular مانند CommonModule کتابخانه های استاندارد مانند java.util نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری سیستم های بزرگ، مدیریت کدهای مشترک چالشی اساسی است. رویکردهای مدرن مانند میکروسرویس ها سعی می کنند با کاهش وابستگی های مشترک، انعطاف پذیری را افزایش دهند. در سیستم های توزیع شده، داده های مشترک مسئله ساز هستند. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف مفهوم اشتراک کد به اولین روزهای برنامه نویسی بازمی گردد. در دهه 1980 با ظهور زبان های شی گرا، کدهای مشترک در کلاس های پایه قرار گرفتند. امروزه با معماری های مدرن، تعادل بین اشتراک و استقلال یک چالش طراحی است. تفکیک آن از واژگان مشابه مشترک با عمومی (Public) که به سطح دسترسی اشاره دارد متفاوت است. همچنین با استاندارد (Standard) که به پذیرش گسترده اشاره می کند فرق دارد. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف Java: کلاس های abstract و interfaceها Python: ماژول های مشترک در پکیج ها JavaScript: فایل های مشترک در node_modules C#: کلاس های static در فضای نام Common Go: پکیج های utility چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن چالش اصلی، تعیین حد مناسب برای اشتراک است - اشتراک بیش از حد می تواند به وابستگی های ناخواسته منجر شود. همچنین برخی توسعه دهندگان بین کد مشترک و کد تکراری تمایز قائل نمی شوند. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی طراحی موثر کدهای مشترک یک هنر است که به تعادل بین یکپارچگی سیستم و استقلال ماژول ها نیاز دارد.
مقدمه مفهومی درباره واژه مشترک (Common) در مهندسی نرم افزار به هر عنصری اشاره دارد که بین چندین بخش سیستم استفاده می شود. این مفهوم پایه ای در طراحی ماژولار و جلوگیری از تکرار (DRY Principle) است. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات کدهای مشترک در کتابخانه های استاندارد، ماژول های اشتراکی، سرویس های میکرو، کامپوننت های UI و تنظیمات پیکربندی استفاده می شوند. در معماری نرم افزار، بخش های مشترک معمولاً در لایه Core قرار می گیرند. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT فایل common.js در پروژه های وب پکیج های com.android.common فهرست common در پروژه های Python ماژول های مشترک در Angular مانند CommonModule کتابخانه های استاندارد مانند java.util نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری سیستم های بزرگ، مدیریت کدهای مشترک چالشی اساسی است. رویکردهای مدرن مانند میکروسرویس ها سعی می کنند با کاهش وابستگی های مشترک، انعطاف پذیری را افزایش دهند. در سیستم های توزیع شده، داده های مشترک مسئله ساز هستند. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف مفهوم اشتراک کد به اولین روزهای برنامه نویسی بازمی گردد. در دهه 1980 با ظهور زبان های شی گرا، کدهای مشترک در کلاس های پایه قرار گرفتند. امروزه با معماری های مدرن، تعادل بین اشتراک و استقلال یک چالش طراحی است. تفکیک آن از واژگان مشابه مشترک با عمومی (Public) که به سطح دسترسی اشاره دارد متفاوت است. همچنین با استاندارد (Standard) که به پذیرش گسترده اشاره می کند فرق دارد. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف Java: کلاس های abstract و interfaceها Python: ماژول های مشترک در پکیج ها JavaScript: فایل های مشترک در node_modules C#: کلاس های static در فضای نام Common Go: پکیج های utility چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن چالش اصلی، تعیین حد مناسب برای اشتراک است - اشتراک بیش از حد می تواند به وابستگی های ناخواسته منجر شود. همچنین برخی توسعه دهندگان بین کد مشترک و کد تکراری تمایز قائل نمی شوند. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی طراحی موثر کدهای مشترک یک هنر است که به تعادل بین یکپارچگی سیستم و استقلال ماژول ها نیاز دارد.