- Coarse
زبر، درشت
معنی Coarse - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
متوقّف کردن، متوقّف شدن
مقدمه مفهومی درباره واژه
هسته (Core) در فناوری اطلاعات به بخش مرکزی و اساسی یک سیستم محاسباتی اطلاق می شود. این مفهوم هم در سخت افزار (مانند هسته های پردازنده) و هم در نرم افزار (مانند هسته سیستم عامل) کاربرد دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در معماری پردازنده های چند هسته ای، در برنامه نویسی موازی، در طراحی سیستم عامل ها، در معماری نرم افزار (هسته سیستم های بزرگ)، و در پردازش ابری استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
پردازنده های چهارهسته ای و هشتهسته ای، هسته لینوکس (Linux Kernel)، هسته بازی های ویدیویی، هسته پایگاه داده ها، و معماری های مبتنی بر میکروکرنل.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم ها، هسته مسئول مدیریت منابع و ارائه خدمات پایه است. در سیستم های توزیع شده، هر گره ممکن است هسته مستقل داشته باشد. در میکروسرویس ها، هر سرویس ممکن است هسته کوچکی داشته باشد.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم هسته در سخت افزار از دهه 2000 با ظهور پردازنده های چند هسته ای رایج شد. در نرم افزار از دهه 1970 با توسعه سیستم عامل های مدرن مطرح بود. امروزه با معماری های ابری، مفهوم هسته گسترش یافته است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
هسته با پردازنده (CPU) تفاوت دارد: CPU ممکن است چندین هسته داشته باشد. همچنین با ماژول که بخشی مستقل است متفاوت است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در برنامه نویسی موازی با کتابخانه هایی مانند OpenMP و pthreads، در Python با ماژول multiprocessing، در Java با ExecutorService، و در Rust با threadها.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
اشتباه گرفتن هسته های فیزیکی و منطقی، عدم درک تفاوت بین هسته سیستم عامل و هسته پردازنده، و تصور اینکه تعداد هسته های بیشتر همیشه بهتر است از چالش های رایج هستند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
درک مفهوم هسته و معماری چند هسته ای برای بهینه سازی عملکرد سیستم ها ضروری است. طراحی نرم افزارهای سازگار با معماری های چند هسته ای یک مهارت کلیدی است.
هسته (Core) در فناوری اطلاعات به بخش مرکزی و اساسی یک سیستم محاسباتی اطلاق می شود. این مفهوم هم در سخت افزار (مانند هسته های پردازنده) و هم در نرم افزار (مانند هسته سیستم عامل) کاربرد دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در معماری پردازنده های چند هسته ای، در برنامه نویسی موازی، در طراحی سیستم عامل ها، در معماری نرم افزار (هسته سیستم های بزرگ)، و در پردازش ابری استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
پردازنده های چهارهسته ای و هشتهسته ای، هسته لینوکس (Linux Kernel)، هسته بازی های ویدیویی، هسته پایگاه داده ها، و معماری های مبتنی بر میکروکرنل.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم ها، هسته مسئول مدیریت منابع و ارائه خدمات پایه است. در سیستم های توزیع شده، هر گره ممکن است هسته مستقل داشته باشد. در میکروسرویس ها، هر سرویس ممکن است هسته کوچکی داشته باشد.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم هسته در سخت افزار از دهه 2000 با ظهور پردازنده های چند هسته ای رایج شد. در نرم افزار از دهه 1970 با توسعه سیستم عامل های مدرن مطرح بود. امروزه با معماری های ابری، مفهوم هسته گسترش یافته است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
هسته با پردازنده (CPU) تفاوت دارد: CPU ممکن است چندین هسته داشته باشد. همچنین با ماژول که بخشی مستقل است متفاوت است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در برنامه نویسی موازی با کتابخانه هایی مانند OpenMP و pthreads، در Python با ماژول multiprocessing، در Java با ExecutorService، و در Rust با threadها.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
اشتباه گرفتن هسته های فیزیکی و منطقی، عدم درک تفاوت بین هسته سیستم عامل و هسته پردازنده، و تصور اینکه تعداد هسته های بیشتر همیشه بهتر است از چالش های رایج هستند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
درک مفهوم هسته و معماری چند هسته ای برای بهینه سازی عملکرد سیستم ها ضروری است. طراحی نرم افزارهای سازگار با معماری های چند هسته ای یک مهارت کلیدی است.
مراقبت کردن، مراقبت
زبر بودن، درشتی
مقدمه مفهومی
تجزیه کردن (Parse) به فرآیند تحلیل ساختاری یک دنباله از نمادها (معمولاً متن یا کد) بر اساس قواعد دستوری مشخص اطلاق می شود. این فرآیند پایه ای برای بسیاری از سیستم های پردازش زبان های طبیعی و مترجم های برنامه نویسی است.
کاربرد در فناوری اطلاعات
1. در کامپایلرها: تجزیه کد منبع
2. در پردازش زبان طبیعی: تحلیل جملات
3. در مرورگرهای وب: تجزیه HTML/CSS
4. در سیستم های پایگاه داده: پردازش کوئری ها
مثال های واقعی
- تجزیه کد پایتون توسط مفسر
- تحلیل JSON در APIهای وب
- پردازش دستورات SQL توسط سرور پایگاه داده
نقش در توسعه نرم افزار
الگوریتم های تجزیه:
- تجزیه از بالا به پایین (Top-down)
- تجزیه از پایین به بالا (Bottom-up)
- تجزیه بازگشتی (Recursive Descent)
تاریخچه
تکامل تجزیه در علوم کامپیوتر:
- 1950: اولین الگوریتم های تجزیه
- 1960: توسعه نظریه رسمی تجزیه
- 1980: ابزارهای تولید خودکار تجزیه گر
تفاوت با مفاهیم مشابه
- با ’’Lex’’ که تحلیل لغوی انجام می دهد
- با ’’Compile’’ که شامل مراحل بیشتری است
پیاده سازی فنی
- در Python: ماژول ast برای تجزیه کد
- در JavaScript: JSON.parse()
- در Java: کتابخانه ANTLR
چالش ها
- مدیریت خطاهای نحوی
- کارایی در پردازش فایل های بزرگ
- پشتیبانی از گرامرهای پیچیده
نتیجه گیری
تجزیه صحیح داده ها اولین گام اساسی در بسیاری از سیستم های پردازش اطلاعات است.
تجزیه کردن (Parse) به فرآیند تحلیل ساختاری یک دنباله از نمادها (معمولاً متن یا کد) بر اساس قواعد دستوری مشخص اطلاق می شود. این فرآیند پایه ای برای بسیاری از سیستم های پردازش زبان های طبیعی و مترجم های برنامه نویسی است.
کاربرد در فناوری اطلاعات
1. در کامپایلرها: تجزیه کد منبع
2. در پردازش زبان طبیعی: تحلیل جملات
3. در مرورگرهای وب: تجزیه HTML/CSS
4. در سیستم های پایگاه داده: پردازش کوئری ها
مثال های واقعی
- تجزیه کد پایتون توسط مفسر
- تحلیل JSON در APIهای وب
- پردازش دستورات SQL توسط سرور پایگاه داده
نقش در توسعه نرم افزار
الگوریتم های تجزیه:
- تجزیه از بالا به پایین (Top-down)
- تجزیه از پایین به بالا (Bottom-up)
- تجزیه بازگشتی (Recursive Descent)
تاریخچه
تکامل تجزیه در علوم کامپیوتر:
- 1950: اولین الگوریتم های تجزیه
- 1960: توسعه نظریه رسمی تجزیه
- 1980: ابزارهای تولید خودکار تجزیه گر
تفاوت با مفاهیم مشابه
- با ’’Lex’’ که تحلیل لغوی انجام می دهد
- با ’’Compile’’ که شامل مراحل بیشتری است
پیاده سازی فنی
- در Python: ماژول ast برای تجزیه کد
- در JavaScript: JSON.parse()
- در Java: کتابخانه ANTLR
چالش ها
- مدیریت خطاهای نحوی
- کارایی در پردازش فایل های بزرگ
- پشتیبانی از گرامرهای پیچیده
نتیجه گیری
تجزیه صحیح داده ها اولین گام اساسی در بسیاری از سیستم های پردازش اطلاعات است.
لعنت کردن، نفرین
تعقیب کردن، تعقیب و گریز
تراشیدن، کنده کاری کردن
علّت آوردن، علّت
خشن، درشت
پراکنده، پراکنده شده است، ژولیده، کثیف
جذّابیت
متفرّق، پراکنده
بار دادن، شارژ کردن
وادار کردن، اجبار
بورسیّه
نشستن، سوف
مقدمه مفهومی درباره واژه
ساختار حالت (Case) در برنامه نویسی به یک ساختار کنترل جریان اشاره دارد که امکان اجرای کدهای مختلف را بر اساس مقایسه مقدار یک عبارت با چندین مقدار ممکن فراهم می کند. این ساختار جایگزین بهتری برای چندین if-else تو در تو است.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در کنترل جریان برنامه بر اساس مقادیر مختلف. در پردازش ورودی کاربر. در پیاده سازی ماشین های حالت. در تجزیه دستورات. در سیستم های مبتنی بر رویداد.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
پردازش دستورات منو در برنامه ها. تجزیه پروتکل های شبکه. پیاده سازی ماشین حساب. مدیریت رویدادهای UI. پردازش کدهای وضعیت HTTP.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری نرم افزار، ساختار case خوانایی کد را بهبود می بخشد. در سیستم های بلادرنگ، پردازش رویدادها را ساده می کند. در کامپایلرها، برای تجزیه دستورات استفاده می شود. در برنامه نویسی سیستم، مدیریت خطاها را آسان تر می کند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
در زبان ALGOL در دهه 1960 معرفی شد. در دهه 1970 با زبان C استاندارد شد. در دهه 1990 در زبان های شیءگرا گسترش یافت. امروزه در اکثر زبان های مدرن با ویژگی های پیشرفته وجود دارد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
حالت با if-else متفاوت است - حالت برای مقایسه با مقادیر گسسته بهتر است. همچنین با الگو (pattern) که پیچیده تر است تفاوت دارد. با دیکشنری که ساختار داده است نیز متمایز است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در C/C++ با switch-case. در Python با match-case (از نسخه 3.10). در Java با switch-case. در JavaScript با switch. در Ruby با case-when.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج این است که حالت همیشه بهتر از if است. چالش اصلی فراموش کردن break در برخی زبان ها است. همچنین محدودیت در انواع داده قابل مقایسه در برخی پیاده سازی ها وجود دارد.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
ساختار حالت ابزار قدرتمندی برای کنترل جریان برنامه است. استفاده صحیح از آن می تواند خوانایی و کارایی کد را به شدت بهبود بخشد.
ساختار حالت (Case) در برنامه نویسی به یک ساختار کنترل جریان اشاره دارد که امکان اجرای کدهای مختلف را بر اساس مقایسه مقدار یک عبارت با چندین مقدار ممکن فراهم می کند. این ساختار جایگزین بهتری برای چندین if-else تو در تو است.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در کنترل جریان برنامه بر اساس مقادیر مختلف. در پردازش ورودی کاربر. در پیاده سازی ماشین های حالت. در تجزیه دستورات. در سیستم های مبتنی بر رویداد.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
پردازش دستورات منو در برنامه ها. تجزیه پروتکل های شبکه. پیاده سازی ماشین حساب. مدیریت رویدادهای UI. پردازش کدهای وضعیت HTTP.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری نرم افزار، ساختار case خوانایی کد را بهبود می بخشد. در سیستم های بلادرنگ، پردازش رویدادها را ساده می کند. در کامپایلرها، برای تجزیه دستورات استفاده می شود. در برنامه نویسی سیستم، مدیریت خطاها را آسان تر می کند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
در زبان ALGOL در دهه 1960 معرفی شد. در دهه 1970 با زبان C استاندارد شد. در دهه 1990 در زبان های شیءگرا گسترش یافت. امروزه در اکثر زبان های مدرن با ویژگی های پیشرفته وجود دارد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
حالت با if-else متفاوت است - حالت برای مقایسه با مقادیر گسسته بهتر است. همچنین با الگو (pattern) که پیچیده تر است تفاوت دارد. با دیکشنری که ساختار داده است نیز متمایز است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در C/C++ با switch-case. در Python با match-case (از نسخه 3.10). در Java با switch-case. در JavaScript با switch. در Ruby با case-when.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج این است که حالت همیشه بهتر از if است. چالش اصلی فراموش کردن break در برخی زبان ها است. همچنین محدودیت در انواع داده قابل مقایسه در برخی پیاده سازی ها وجود دارد.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
ساختار حالت ابزار قدرتمندی برای کنترل جریان برنامه است. استفاده صحیح از آن می تواند خوانایی و کارایی کد را به شدت بهبود بخشد.