- Choking
خفه کننده، خفگی
معنی Choking - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
خفه کننده
شوک آور، تکان دهنده
بستن، بسته شدن
مقدمه مفهومی درباره واژه
خنک سازی (Cooling) در فناوری اطلاعات به مجموعه روش ها و فناوری هایی گفته می شود که برای کنترل و کاهش دمای قطعات الکترونیکی مانند CPU، GPU و سایر اجزای کامپیوتر استفاده می شوند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در مراکز داده (دیتاسنترها)، در سیستم های محاسبات با کارایی بالا (HPC)، در کامپیوترهای شخصی و سرورها، و در دستگاه های الکترونیکی قابل حمل استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
فن های کامپیوتر، سیستم های خنک کننده مایع، هیت سینک ها، سیستم های تهویه مراکز داده، خنک کننده های ترموالکتریک، و سیستم های خنک کننده تبخیری.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری مراکز داده، سیستم های خنک کننده بخش مهمی از طراحی زیرساخت هستند. در سیستم های نهفته، خنک سازی بر طراحی فیزیکی تأثیر می گذارد. در محاسبات ابری، مدیریت حرارت بر تخصیص منابع تأثیر دارد.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
نیاز به خنک سازی از اولین کامپیوترهای الکترونیکی در دهه 1940 وجود داشت. در دهه 1980 با افزایش تراکم ترانزیستورها، اهمیت آن بیشتر شد. امروزه با ظهور پردازنده های چند هسته ای، روش های خنک سازی پیچیده تری نیاز است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
خنک سازی با تهویه (Ventilation) تفاوت دارد: تهویه جابجایی هواست در حالی که خنک سازی انتقال فعال حرارت است. همچنین با Thermal Management که مفهوم گسترده تری دارد متفاوت است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در سطح نرم افزار، می توان با کنترل سرعت فن (در لینوکس با ابزارهایی مانند lm-sensors)، یا با بهینه سازی کد برای کاهش بار پردازشی، به خنک سازی کمک کرد.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
تصور اینکه فقط سخت افزار در خنک سازی نقش دارد، عدم توجه به بهینه سازی نرم افزاری، و اشتباه گرفتن روش های خنک سازی فعال و غیرفعال از چالش های رایج هستند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
مدیریت حرارت مؤثر می تواند عمر سخت افزار را افزایش دهد و کارایی سیستم را بهبود بخشد. ترکیب روش های سخت افزاری و نرم افزاری برای خنک سازی بهینه ضروری است.
خنک سازی (Cooling) در فناوری اطلاعات به مجموعه روش ها و فناوری هایی گفته می شود که برای کنترل و کاهش دمای قطعات الکترونیکی مانند CPU، GPU و سایر اجزای کامپیوتر استفاده می شوند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در مراکز داده (دیتاسنترها)، در سیستم های محاسبات با کارایی بالا (HPC)، در کامپیوترهای شخصی و سرورها، و در دستگاه های الکترونیکی قابل حمل استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
فن های کامپیوتر، سیستم های خنک کننده مایع، هیت سینک ها، سیستم های تهویه مراکز داده، خنک کننده های ترموالکتریک، و سیستم های خنک کننده تبخیری.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری مراکز داده، سیستم های خنک کننده بخش مهمی از طراحی زیرساخت هستند. در سیستم های نهفته، خنک سازی بر طراحی فیزیکی تأثیر می گذارد. در محاسبات ابری، مدیریت حرارت بر تخصیص منابع تأثیر دارد.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
نیاز به خنک سازی از اولین کامپیوترهای الکترونیکی در دهه 1940 وجود داشت. در دهه 1980 با افزایش تراکم ترانزیستورها، اهمیت آن بیشتر شد. امروزه با ظهور پردازنده های چند هسته ای، روش های خنک سازی پیچیده تری نیاز است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
خنک سازی با تهویه (Ventilation) تفاوت دارد: تهویه جابجایی هواست در حالی که خنک سازی انتقال فعال حرارت است. همچنین با Thermal Management که مفهوم گسترده تری دارد متفاوت است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در سطح نرم افزار، می توان با کنترل سرعت فن (در لینوکس با ابزارهایی مانند lm-sensors)، یا با بهینه سازی کد برای کاهش بار پردازشی، به خنک سازی کمک کرد.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
تصور اینکه فقط سخت افزار در خنک سازی نقش دارد، عدم توجه به بهینه سازی نرم افزاری، و اشتباه گرفتن روش های خنک سازی فعال و غیرفعال از چالش های رایج هستند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
مدیریت حرارت مؤثر می تواند عمر سخت افزار را افزایش دهد و کارایی سیستم را بهبود بخشد. ترکیب روش های سخت افزاری و نرم افزاری برای خنک سازی بهینه ضروری است.
خر و پیش کننده، غوغا کردن
مقدمه مفهومی درباره واژه
کدگذاری (Coding) به فرآیند سیستماتیک تبدیل راه حل های الگوریتمی به دستورالعمل های دقیق و ساخت یافته در یک زبان برنامه نویسی خاص گفته می شود. این مرحله اساسی در چرخه توسعه نرم افزار، پلی بین طراحی مفهومی و محصول نهایی محسوب می شود و نقش کلیدی در پیاده سازی سیستم های نرم افزاری دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در توسعه نرم افزارهای کاربردی، برنامه نویسی سیستم عامل، پیاده سازی الگوریتم های هوش مصنوعی، توسعه وب و اپلیکیشن های موبایل، کدگذاری به عنوان هسته اصلی فرآیند توسعه عمل می کند. در حوزه های تخصصی تر مانند امنیت سایبری، کدگذاری امن و در مهندسی معکوس، تحلیل کد از مهارت های اساسی محسوب می شوند.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
پیاده سازی یک الگوریتم مرتب سازی در پایتون، توسعه یک صفحه وب با HTML/CSS، نوشتن یک اسکریپت پوسته برای اتوماسیون وظایف سیستم عامل، یا ایجاد یک قرارداد هوشمند در سالیدیتی همگی نمونه هایی از کدگذاری در عمل هستند. در پروژه های بزرگ مقیاس مانند سیستم های بانکی یا پلتفرم های تجارت الکترونیک، کدگذاری دقیق و بهینه اهمیت حیاتی دارد.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
کدگذاری مناسب مستقیماً بر کیفیت، کارایی و امنیت سیستم تأثیر می گذارد. در معماری های مدرن مانند میکروسرویس ها، کدگذاری ماژولار و در DevOps، کدگذاری خودکارسازی شده نقش کلیدی ایفا می کند. در سیستم های نهفته، کدگذاری بهینه شده برای سخت افزار خاص ضروری است.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم کدگذاری به دهه 1940 و اولین برنامه نویسی ماشین های محاسباتی بازمی گردد. در دهه 1950 با ظهور زبان های اسمبلی، کدگذاری سیستماتیک تر شد. دهه 1980 شاهد گسترش زبان های سطح بالا و در دهه 2000، کدگذاری به یک مهارت عمومی تبدیل شد. امروزه با ظهور مفاهیمی مانند Low-Code/No-Code، ماهیت کدگذاری در حال تحول است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
کدگذاری با برنامه نویسی (که شامل طراحی و تحلیل نیز می شود) و اسکریپت نویسی (که معمولاً برای کارهای کوچک تر استفاده می شود) متفاوت است. همچنین با رمزنگاری (Encryption) که هدفش محرمانه سازی داده است، اشتباه گرفته نشود.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در زبان های شیءگرا مانند جاوا و C++ با ایجاد کلاس ها و متدها، در زبان های تابعی مانند Haskell با ترکیب توابع، در زبان های اسکریپتی مانند پایتون با نوشتن اسکریپت های مستقیم و در زبان های خاص منظوره مانند SQL با نوشتن کوئری ها پیاده سازی می شود. هر زبان پارادایم ها و بهترین روش های خاص خود را برای کدگذاری مؤثر ارائه می دهد.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
چالش های اصلی شامل نوشتن کدهای غیرقابل نگهداری، عدم رعایت اصول امنیتی، بهینه نبودن کدها و مستندسازی ضعیف است. یک سوءبرداشت رایج این است که کدگذاری خوب صرفاً به معنی کارکرد صحیح کد است، در حالی که خوانایی، قابلیت نگهداری و انعطاف پذیری نیز از معیارهای مهم هستند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
کدگذاری مؤثر ترکیبی از دانش فنی، خلاقیت و نظم است. برای تولید نرم افزارهای باکیفیت، تسلط بر اصول کدگذاری تمیز، آشنایی با الگوهای طراحی و درک عمیق از زبان برنامه نویسی مورد استفاده ضروری است. در متون آموزشی باید بر اهمیت کدگذاری ساخت یافته و اصول مهندسی نرم افزار تأکید شود.
کدگذاری (Coding) به فرآیند سیستماتیک تبدیل راه حل های الگوریتمی به دستورالعمل های دقیق و ساخت یافته در یک زبان برنامه نویسی خاص گفته می شود. این مرحله اساسی در چرخه توسعه نرم افزار، پلی بین طراحی مفهومی و محصول نهایی محسوب می شود و نقش کلیدی در پیاده سازی سیستم های نرم افزاری دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در توسعه نرم افزارهای کاربردی، برنامه نویسی سیستم عامل، پیاده سازی الگوریتم های هوش مصنوعی، توسعه وب و اپلیکیشن های موبایل، کدگذاری به عنوان هسته اصلی فرآیند توسعه عمل می کند. در حوزه های تخصصی تر مانند امنیت سایبری، کدگذاری امن و در مهندسی معکوس، تحلیل کد از مهارت های اساسی محسوب می شوند.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
پیاده سازی یک الگوریتم مرتب سازی در پایتون، توسعه یک صفحه وب با HTML/CSS، نوشتن یک اسکریپت پوسته برای اتوماسیون وظایف سیستم عامل، یا ایجاد یک قرارداد هوشمند در سالیدیتی همگی نمونه هایی از کدگذاری در عمل هستند. در پروژه های بزرگ مقیاس مانند سیستم های بانکی یا پلتفرم های تجارت الکترونیک، کدگذاری دقیق و بهینه اهمیت حیاتی دارد.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
کدگذاری مناسب مستقیماً بر کیفیت، کارایی و امنیت سیستم تأثیر می گذارد. در معماری های مدرن مانند میکروسرویس ها، کدگذاری ماژولار و در DevOps، کدگذاری خودکارسازی شده نقش کلیدی ایفا می کند. در سیستم های نهفته، کدگذاری بهینه شده برای سخت افزار خاص ضروری است.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم کدگذاری به دهه 1940 و اولین برنامه نویسی ماشین های محاسباتی بازمی گردد. در دهه 1950 با ظهور زبان های اسمبلی، کدگذاری سیستماتیک تر شد. دهه 1980 شاهد گسترش زبان های سطح بالا و در دهه 2000، کدگذاری به یک مهارت عمومی تبدیل شد. امروزه با ظهور مفاهیمی مانند Low-Code/No-Code، ماهیت کدگذاری در حال تحول است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
کدگذاری با برنامه نویسی (که شامل طراحی و تحلیل نیز می شود) و اسکریپت نویسی (که معمولاً برای کارهای کوچک تر استفاده می شود) متفاوت است. همچنین با رمزنگاری (Encryption) که هدفش محرمانه سازی داده است، اشتباه گرفته نشود.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در زبان های شیءگرا مانند جاوا و C++ با ایجاد کلاس ها و متدها، در زبان های تابعی مانند Haskell با ترکیب توابع، در زبان های اسکریپتی مانند پایتون با نوشتن اسکریپت های مستقیم و در زبان های خاص منظوره مانند SQL با نوشتن کوئری ها پیاده سازی می شود. هر زبان پارادایم ها و بهترین روش های خاص خود را برای کدگذاری مؤثر ارائه می دهد.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
چالش های اصلی شامل نوشتن کدهای غیرقابل نگهداری، عدم رعایت اصول امنیتی، بهینه نبودن کدها و مستندسازی ضعیف است. یک سوءبرداشت رایج این است که کدگذاری خوب صرفاً به معنی کارکرد صحیح کد است، در حالی که خوانایی، قابلیت نگهداری و انعطاف پذیری نیز از معیارهای مهم هستند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
کدگذاری مؤثر ترکیبی از دانش فنی، خلاقیت و نظم است. برای تولید نرم افزارهای باکیفیت، تسلط بر اصول کدگذاری تمیز، آشنایی با الگوهای طراحی و درک عمیق از زبان برنامه نویسی مورد استفاده ضروری است. در متون آموزشی باید بر اهمیت کدگذاری ساخت یافته و اصول مهندسی نرم افزار تأکید شود.