- Builtin
ساخت داخلی، ساخته شده
معنی Builtin - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
مقدمه مفهومی درباره واژه
ویژگی های توکار یا Built-in به آن دسته از امکاناتی اطلاق می شود که به صورت ذاتی و از پیش تعبیه شده در یک سیستم وجود دارند. این ویژگی ها می توانند شامل توابع، کلاس ها، ماژول ها یا قابلیت های سخت افزاری باشند که بدون نیاز به اضافه کردن کتابخانه یا کامپوننت خارجی قابل استفاده هستند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در زبان های برنامه نویسی برای توابع و کتابخانه های پیش فرض. در سخت افزار برای قابلیت های فیزیکی دستگاه. در سیستم عامل برای ابزارهای سیستمی. در نرم افزارهای کاربردی برای ویژگی های پایه. در پایگاه داده برای انواع داده و توابع.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
تابع print() در پایتون. ماژول math در جاوااسکریپت. کارت گرافیک توکار در لپ تاپ ها. ابزار Disk Utility در مک. نوع داده DateTime در SQL.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
کاهش وابستگی به کامپوننت های خارجی. افزایش سرعت توسعه. بهبود پایداری سیستم. کاهش حجم نهایی محصول. تضمین سازگاری بهتر.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
اولین بار در زبان های برنامه نویسی اولیه مانند FORTRAN استفاده شد. در دهه 1980 با ظهور زبان های ساخت یافته گسترش یافت. در دهه 2000 با پیشرفت سخت افزارها پیچیده تر شد. امروزه در اکثر سیستم های مدرن وجود دارد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
با Preinstalled متفاوت است که ممکن است حذف شود. با Native فرق دارد که به بهینه سازی برای پلتفرم اشاره دارد. با Default متفاوت است که به تنظیمات اولیه مربوط است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python: import builtins. در JavaScript: استفاده از Object, Array و غیره. در Java: کلاس های java.lang. در C: توابع stdlib. در Ruby: ماژول های Core.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج این است که همه ویژگی های توکار بهینه هستند. چالش اصلی محدودیت در توسعه پذیری و سفارشی سازی است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
مزیت مهم در توسعه سریع و پایدار. درک آن برای انتخاب ابزارها حیاتی است. آموزش باید بر مستندات ویژگی های توکار تأکید کند.
ویژگی های توکار یا Built-in به آن دسته از امکاناتی اطلاق می شود که به صورت ذاتی و از پیش تعبیه شده در یک سیستم وجود دارند. این ویژگی ها می توانند شامل توابع، کلاس ها، ماژول ها یا قابلیت های سخت افزاری باشند که بدون نیاز به اضافه کردن کتابخانه یا کامپوننت خارجی قابل استفاده هستند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در زبان های برنامه نویسی برای توابع و کتابخانه های پیش فرض. در سخت افزار برای قابلیت های فیزیکی دستگاه. در سیستم عامل برای ابزارهای سیستمی. در نرم افزارهای کاربردی برای ویژگی های پایه. در پایگاه داده برای انواع داده و توابع.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
تابع print() در پایتون. ماژول math در جاوااسکریپت. کارت گرافیک توکار در لپ تاپ ها. ابزار Disk Utility در مک. نوع داده DateTime در SQL.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
کاهش وابستگی به کامپوننت های خارجی. افزایش سرعت توسعه. بهبود پایداری سیستم. کاهش حجم نهایی محصول. تضمین سازگاری بهتر.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
اولین بار در زبان های برنامه نویسی اولیه مانند FORTRAN استفاده شد. در دهه 1980 با ظهور زبان های ساخت یافته گسترش یافت. در دهه 2000 با پیشرفت سخت افزارها پیچیده تر شد. امروزه در اکثر سیستم های مدرن وجود دارد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
با Preinstalled متفاوت است که ممکن است حذف شود. با Native فرق دارد که به بهینه سازی برای پلتفرم اشاره دارد. با Default متفاوت است که به تنظیمات اولیه مربوط است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python: import builtins. در JavaScript: استفاده از Object, Array و غیره. در Java: کلاس های java.lang. در C: توابع stdlib. در Ruby: ماژول های Core.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج این است که همه ویژگی های توکار بهینه هستند. چالش اصلی محدودیت در توسعه پذیری و سفارشی سازی است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
مزیت مهم در توسعه سریع و پایدار. درک آن برای انتخاب ابزارها حیاتی است. آموزش باید بر مستندات ویژگی های توکار تأکید کند.