مقدمه مفهومی درباره واژه دودویی (Binary) به سیستم عددی با پایه 2 اطلاق می شود که تنها از دو رقم 0 و 1 تشکیل شده است. این سیستم زبان بنیادی تمام کامپیوترهای دیجیتال است. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در برنامه نویسی، اعداد دودویی برای عملیات بیتی، ماسک گذاری و بهینه سازی استفاده می شوند. در سخت افزار، تمام مدارهای دیجیتال بر اساس منطق دودویی کار می کنند. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT ذخیره سازی داده ها در حافظه کامپیوتر، نمایش رنگ ها در گرافیک کامپیوتری، پروتکل های شبکه مانند TCP/IP و فرمت فایل های اجرایی همگی بر اساس سیستم دودویی کار می کنند. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری سیستم ها، درک سیستم دودویی برای کار با حافظه، پردازنده ها و دستگاه های ذخیره سازی ضروری است. در توسعه نرم افزار، عملیات بیتی مبتنی بر دودویی برای بهینه سازی عملکرد استفاده می شود. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف مفهوم سیستم دودویی به قرن 17 و کارهای گوتفرید لایبنیتز برمی گردد. در دهه 1940 با ظهور کامپیوترهای الکترونیکی مانند ENIAC این سیستم عملیاتی شد. تفکیک آن از واژگان مشابه دودویی با سیستم های عددی دیگر مانند دهدهی (پایه 10)، هگزادسیمال (پایه 16) و اکتال (پایه 8) تفاوت دارد. همچنین با باینری فایل (فایل های غیرمتنی) متفاوت است. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در Python با پیشوند 0b (مثلا 0b1010)، در Java با متد Integer.toBinaryString()، در C با عملگرهای بیتی مانند << و >> و در JavaScript با توابع parseInt و toString(2) کار می کنیم. نقش واژه در طراحی مدرن مانند DevOps, Microservices, AI و غیره در DevOps برای کار با فایل های باینری، در میکروسرویس ها برای پروتکل های باینری مانند gRPC و در هوش مصنوعی برای نمایش وزن های شبکه های عصبی استفاده می شود. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن چالش اصلی، درک رابطه بین نمایش های مختلف عددی است. سوءبرداشت رایج این است که همه داده های کامپیوتری فقط به صورت دودویی ذخیره می شوند. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی سیستم دودویی زبان پایه تمام فناوری های دیجیتال است و درک عمیق آن برای هر متخصص IT ضروری می باشد.
مقدمه مفهومی درباره واژه دودویی (Binary) به سیستم عددی با پایه 2 اطلاق می شود که تنها از دو رقم 0 و 1 تشکیل شده است. این سیستم زبان بنیادی تمام کامپیوترهای دیجیتال است. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در برنامه نویسی، اعداد دودویی برای عملیات بیتی، ماسک گذاری و بهینه سازی استفاده می شوند. در سخت افزار، تمام مدارهای دیجیتال بر اساس منطق دودویی کار می کنند. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT ذخیره سازی داده ها در حافظه کامپیوتر، نمایش رنگ ها در گرافیک کامپیوتری، پروتکل های شبکه مانند TCP/IP و فرمت فایل های اجرایی همگی بر اساس سیستم دودویی کار می کنند. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری سیستم ها، درک سیستم دودویی برای کار با حافظه، پردازنده ها و دستگاه های ذخیره سازی ضروری است. در توسعه نرم افزار، عملیات بیتی مبتنی بر دودویی برای بهینه سازی عملکرد استفاده می شود. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف مفهوم سیستم دودویی به قرن 17 و کارهای گوتفرید لایبنیتز برمی گردد. در دهه 1940 با ظهور کامپیوترهای الکترونیکی مانند ENIAC این سیستم عملیاتی شد. تفکیک آن از واژگان مشابه دودویی با سیستم های عددی دیگر مانند دهدهی (پایه 10)، هگزادسیمال (پایه 16) و اکتال (پایه 8) تفاوت دارد. همچنین با باینری فایل (فایل های غیرمتنی) متفاوت است. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در Python با پیشوند 0b (مثلا 0b1010)، در Java با متد Integer.toBinaryString()، در C با عملگرهای بیتی مانند << و >> و در JavaScript با توابع parseInt و toString(2) کار می کنیم. نقش واژه در طراحی مدرن مانند DevOps, Microservices, AI و غیره در DevOps برای کار با فایل های باینری، در میکروسرویس ها برای پروتکل های باینری مانند gRPC و در هوش مصنوعی برای نمایش وزن های شبکه های عصبی استفاده می شود. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن چالش اصلی، درک رابطه بین نمایش های مختلف عددی است. سوءبرداشت رایج این است که همه داده های کامپیوتری فقط به صورت دودویی ذخیره می شوند. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی سیستم دودویی زبان پایه تمام فناوری های دیجیتال است و درک عمیق آن برای هر متخصص IT ضروری می باشد.