- Abatement
کاهش
معنی Abatement - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
خوارشدگی، پست
افسردگی، کسر، یأس
بیان، بیانیه
شرمندگی، افتضاح
مقدمه مفهومی درباره واژه
حکم (Statement) در برنامه نویسی به کوچکترین واحد اجرایی مستقل در یک زبان برنامه نویسی اشاره دارد که یک عمل کامل را توصیف می کند. هر برنامه از دنباله ای از احکام تشکیل شده که به ترتیب خاصی اجرا می شوند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در ساختار برنامه های کامپیوتری، کنترل جریان اجرا، تعریف متغیرها، انجام محاسبات، مدیریت استثناها و ایجاد ساختارهای تکرار و شرط استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
1. تعریف متغیر: int x = 5;
2. شرط: if (x > 0) {...}
3. حلقه: for (int i=0; i<10; i++) {...}
4. تخصیص مقدار: x = x + 1;
5. بازگشت از تابع: return result;
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری نرم افزار، احکام بلوک های سازنده برنامه هستند. در کامپایلرها، هر حکم به دستورات ماشین ترجمه می شود. در مترجم ها، احکام به صورت خط به خط اجرا می گردند. در برنامه نویسی ساخت یافته، ترکیب احکام منطق برنامه را می سازد.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم حکم از اولین زبان های برنامه نویسی در دهه 1950 وجود داشت. در دهه 1970 با ظهور زبان های ساخت یافته توسعه یافت. امروزه در زبان های مدرن با سینتکس های پیشرفته تر پیاده سازی می شود.
تفکیک آن از واژگان مشابه
حکم با عبارت (Expression) تفاوت دارد: اولی یک عمل کامل است، دومی به مقداری ارزیابی می شود. با دستور (Command) نیز متفاوت است که معمولاً در پوسته ها استفاده می شود.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با سینتکس ساده و استفاده از : و تورفتگی. در C/Java با ; در پایان هر حکم. در JavaScript با قواعد مشابه C. در زبان های تابعی با دنباله ای از توابع.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج: همه احکم باید با ; پایان یابند. چالش اصلی: نوشتن احکم خوانا و بهینه از نظر عملکرد.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
درک صحیح انواع احکم و کاربردهای آن ها از پایه ای ترین مهارت های برنامه نویسی است. ترکیب احکم به صورت مناسب ساختار برنامه را شکل می دهد.
حکم (Statement) در برنامه نویسی به کوچکترین واحد اجرایی مستقل در یک زبان برنامه نویسی اشاره دارد که یک عمل کامل را توصیف می کند. هر برنامه از دنباله ای از احکام تشکیل شده که به ترتیب خاصی اجرا می شوند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در ساختار برنامه های کامپیوتری، کنترل جریان اجرا، تعریف متغیرها، انجام محاسبات، مدیریت استثناها و ایجاد ساختارهای تکرار و شرط استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
1. تعریف متغیر: int x = 5;
2. شرط: if (x > 0) {...}
3. حلقه: for (int i=0; i<10; i++) {...}
4. تخصیص مقدار: x = x + 1;
5. بازگشت از تابع: return result;
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری نرم افزار، احکام بلوک های سازنده برنامه هستند. در کامپایلرها، هر حکم به دستورات ماشین ترجمه می شود. در مترجم ها، احکام به صورت خط به خط اجرا می گردند. در برنامه نویسی ساخت یافته، ترکیب احکام منطق برنامه را می سازد.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم حکم از اولین زبان های برنامه نویسی در دهه 1950 وجود داشت. در دهه 1970 با ظهور زبان های ساخت یافته توسعه یافت. امروزه در زبان های مدرن با سینتکس های پیشرفته تر پیاده سازی می شود.
تفکیک آن از واژگان مشابه
حکم با عبارت (Expression) تفاوت دارد: اولی یک عمل کامل است، دومی به مقداری ارزیابی می شود. با دستور (Command) نیز متفاوت است که معمولاً در پوسته ها استفاده می شود.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با سینتکس ساده و استفاده از : و تورفتگی. در C/Java با ; در پایان هر حکم. در JavaScript با قواعد مشابه C. در زبان های تابعی با دنباله ای از توابع.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج: همه احکم باید با ; پایان یابند. چالش اصلی: نوشتن احکم خوانا و بهینه از نظر عملکرد.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
درک صحیح انواع احکم و کاربردهای آن ها از پایه ای ترین مهارت های برنامه نویسی است. ترکیب احکم به صورت مناسب ساختار برنامه را شکل می دهد.
بی فکری، احمقانه
تکیه گاه